OĞUZ ATAY Hayranları Buraya!!!(Güncellenir)

quote:

Orjinalden alıntı: OzanCB

Ekle hocam.Tutunamayanlar ve Korkuyu Beklerken'i okudum.İkiside harikaydı.Özellikle tutunamayanlar

quote:

Orjinalden alıntı: Nash-Damla

quote: Orjinalden alıntı: OzanCB Ekle hocam.Tutunamayanlar ve Korkuyu Beklerken'i okudum.İkiside harikaydı.Özellikle tutunamayanlar

bir an kimse çıkmıcak sandım. mutlaka ''tehlikeli oyunlar''ı da okumalısın. tutunamayanlar'ın gölgesinde kalsada muhteşem bir kitaptır.

quote:

Bu hafta Mimar Sinan Üniversitesi’nde Türk edebiyatı ve kültürü açısından son derece önemli bir sempozyum düzenlendi: “Ölümünün 30. Yılında Türk Edebiyatının Oyun Bozanı Oğuz Atay” Sempozyumu.

Kırka yakın yazar, eleştirmen ve akademisyen bir araya gelerek edebiyatımızın “en bilge delisi” Oğuz Atay’ı andık. Performans ve film gösterimleriyle de zenginleşen sempozyum bundan 30 sene evvel yitirdiğimiz kıymetli bir yazarın iç dünyasını araladı, onu şimdiki nesile daha iyi anlamaya ve anlatmaya çalıştı. Gerek sempozyum, gerekse Doç. Dr. Handan İnci tarafından büyük emekle yayına hazırlanan Oğuz Atay kitabı önemli bir boşluğu dolduruyor. O boşluğun adı: “Kayıtsızlık”. Ne vakit Oğuz Atay’ı yâd etsem, bir soru evrilir zihnimde: “Bir yazarı en çok ne incitir?” Sanıyorum bunun cevabı tek bir kelime: “Kayıtsızlık.” Yazdıklarına, yılların birikimine, anlatmak istediklerine, emeğine, özenine ve yüreğine karşı kayıtsız kalınması. Peki bizler acaba Oğuz Atay’ı incittik mi? Böyle bakınca, evet.

Yusuf Atılgan’ın anlattığı bir hadise son derece dikkat çekicidir. Bir gün postadan bir kitap ulaşır eline. Yazarı tarafından “ilginizi umarak” diye imzalanmış bir kitap. Tutunamayanlar’dır bu eser. Yusuf Atılgan, kitabı okur ve çok beğenir. Ancak bunu yazarına söyleme gereği duymaz. “Çok beğendiğim halde bunu Oğuz Atay’a bildirmek gereği duymamıştım. Böylesine güzel roman yazan birinin başkalarını da yazacağını, benim yargıma gereksinmeyeceğini düşünmüştüm. Yıllar sona bir tanıdığına benim için ‘romanımla ilgilenmedi’ demiş. Bunu duyduğumda üzüldüm. Ölmemiş olsaydı ne yapar ne eder onu bulur konuşurdum.”

Yusuf Atılgan gibi kıymetli bir yazarın anlattığı bu hadise birkaç açıdan önemli. Yazarların, aydınların kendi aralarındaki iletişim, dayanışma, empati ve eleştiri eksikliklerine dikkat çekiyor. Yusuf Atılgan ancak ölümünden sonra anlıyor Oğuz Atay’ın kendisinden bir cümlecik de olsa kitabıyla ilgili bir yorum, belki bir iltifat beklediğini. Ancak onun ölümünden sonra Tutunamayanlar’ı ne kadar beğendiğini ifade ediyor. Ne yazık ki kültür-sanat ve bilim dünyası pek kadirşinas değil. Hayattayken sanatçılarımızın kıymetlerini bilmekte, bilsek bile bunu ifade etmekte güçlük çekiyoruz. Kolay kolay övemiyoruz bir başkasını. Takdir edemiyoruz. Bu kayıtsızlık illa da art niyetten kaynaklanmıyor. Adeta bir alışkanlık olmuş. Ne yazık ki bir alışkanlık olmuş, sinmiş içimize. İşin tuhaf yanı pek çok yazar ya da entelektüel, kültür dünyasının kendine yönelik kayıtsızlıklarını kıyasıya eleştirir ama kendisi de başkalarına karşı aynı kayıtsız tavrı takınmakta beis görmez. Böylece biz hepimiz, bilerek ya da bilmeyerek, bu genel kayıtsızlığın sürmesinde rol oynarız.

2007 senesinde Oğuz Atay ismi genç yaşlı hepimizin dilinde belki ama unutmayalım ki kendisi vakti zamanında büyük bir suskunlukla karşılanmıştı. Edebiyat dünyası uzunca bir müddet ona hak ettiği değeri vermedi. Derin bir sessizlik ve umursamazlıkla karşıladı ilk eserlerini. Bir sanatçı için negatif eleştirilerden daha ağır bir şey varsa o da suskunluktur. Görmezden gelinmektir. Yokmuş gibi yapılmasıdır. Edebiyat dünyamız Oğuz Atay’a bir müddet “yokmuş gibi” yaptı. Kıymeti ancak öldükten sonra konuşulur, anlaşılır oldu. Eğer Atay bugün hayatta olsaydı ve o canım kitapları bizzat bugün yazıyor/yazmış olsaydı, gene böyle hevesle ve şevkle bu sempozyumu düzenlemek mümkün olur muydu? Gene böyle seve seve katılır mıydı yazarlar ya da eleştirmenler? Keşke gönül rahatlığıyla “evet” diyebilsem bu sorulara. Kendimi de içine katarak “evet, elbette” diyebilsem keşke. Türk edebiyatçıları, eleştirmenleri, akademisyenleri, velhasıl kültür ve bilim dünyası Oğuz Atay’a borcunu yeterince ödemediğinin bilincinde. Bu sebeptendir ki şimdi bir geç kalmışlık duygusuyla kendisini yâd etmekteyiz. Ona derin bir vefa borcumuz var.

Ancak bizzat Oğuz Atay’ın kendisi bu “geç kalmışlık duygusu”na bir şerh koyardı. Geç kalmışlık duygusuyla Batılılaşmak-modernleşmek nasıl hatalar yapmaya açıksa, geç kalmışlık duygusuyla bir yazara vefa borcu ödemek de yanılsamalara açık bir hâl. Onu olduğundan başka, mutlak, çelişkisiz ve sabit görme tehlikesi var. Sakın dünkü arayı kapatmak için bugün onu efsaneleştiriyor olmayalım. Bizzat Atay’ın kendisi karşı çıkardı buna. Oğuz Atay’ı kahramanlaştırmadan, romantikleştirmeden, heykelleştirmeden anlamaya ve anlatmaya çalışmak en doğrusu. Onu alıp bir camekânın ardına koyarsak, uzaktan översek, tektüfek gibi görüp yalıtırsak, onu gene yalnızlaştırmış oluruz.

quote:

Orjinalden alıntı: Nash-Damla

hani atay severler

quote:

Orjinalden alıntı: arespoem

quote: Orjinalden alıntı: Nash-Damla hani atay severler

pek katılım olcağını sanmıyorum.Zaten Oğuz Atay okuyan sayısı bir elin parmaklarını geçmez.Hemen hemen hakkında hiç olumsuz yoruma rastlamadığım herkesin çok beğendiği bir yazar Oğuz Atay.Bende Tutunamaynaları bir okusamda sizin gruba katılsam.

quote:

Orjinalden alıntı: se[R]pentine

Beni de ekleyin lütfen

quote:

Orjinalden alıntı: hysteria35

Beni de ekleyebilirsin. Tehlikeli Oyunlar, Tutunamayanlar ve Korkuyu Beklerken kitaplarını okudum. En sevdiğim yazarlar arasında üst sıralardadır. En sevdiğim hikayesi "Beyaz Mantolu Adam" dır.

Ekşisözlükten alıntılar:


..

Nereye asıldıkları belli olmayan elbiselerin arasında sıkıştı; durmak zorunda kaldı. Rüzgarın ya da gelip geçenlerin salladığı beyaz bir manto süründü yüzüne. Uzun ve aydınlık bir manto. Kloş etekli, kocaman düğmeli bir hayalet; geniş yakalı, serin.

...

Hayali bir rüzgar çıktı: iriyarı, esmer ve görünüşü taşralı satıcının elbiselerini belli belirsiz dalgalandırdı. Yalnız beyaz manto kımıldamadı; ağır bir kumaştan yapılmış olmalıydı. Bir süre durdular mantoyla karşılıklı. Onu seyreden satıcı sessizliği bozdu sonunda:

"Ne o? satın mı alacaksın?"

...

Beyaz mantosuyla topuklarının çevresinde döndü; ilk defa gülümsedi çevresine bakarak. Sonra sanki bir daha
hiç gülümsemeyecekmiş gibi mahzunlaştı.

...

" Ayrıca, kaç kere tavanarasına çıkmayı içimden geçirdim. Hele kendini öldürdüğünü duysaydım, muhakkak çıkardım. Dargın olduğumuza filan bakmazdım."

quote:

Orjinalden alıntı: Nash-Damla

quote: Orjinalden alıntı: OzanCB Ekle hocam.Tutunamayanlar ve Korkuyu Beklerken'i okudum.İkiside harikaydı.Özellikle tutunamayanlar

bir an kimse çıkmıcak sandım. mutlaka ''tehlikeli oyunlar''ı da okumalısın. tutunamayanlar'ın gölgesinde kalsada muhteşem bir kitaptır.

quote:

Orjinalden alıntı: CatSK

Çok methini duydum ancak fırsatım olmadı pek.Konuyu da görmüşken okuyayım bir an önce.Şimdilik ekleme beni, okuduğum zaman eklersin.