En öncemiz pis bir su, sonra ise koca bir leşiz. Niçin insanda bu ben var ya ben duyguları çok var hep düşündüm fakat anlayamadım. Aslında sadece bizde değil bütün tabiat böyle.Bir aslanda da bir atta da,hatta bitkilerde bile bu kibir var. Hayattaki en sevmediğim şeydir üstünlük taslamak. Şeytan bile bu yüzden Azazil iken İblis olmadı mı?(Bu ifadeye isterseniz inanın ya da sembolik düşünün.)Ben üstünüm düşüncesi aklıma geldikçe bile kendimden şüphe ediyorum. Bizim takım en büyük, bizim mezhepten olmayanlar kötü insandır,şu şöyledir biz ya da ben en iyisiyiz. Ne zaman ortak paydada buluşacağız? Cevap basittir.Kendini o kafir dediğin insandan aşağı görerek, sırf başka renklerden hoşlandı diye onu hor görmeyerek, hata yapanı bağışlayarak, ortak paydada buluşacağız. Olay bu kadar basit.Bizler teknik imkanlar dahilinde kuşlar gibi uçup,balıklar gibi de yüzüyoruz. Peki ne zaman insan olmayı öğreneceğiz? Ne zaman bir arada yaşamayı öğreneceğiz? Kimimiz kadere,kimimiz mevcut sisteme,sövüyoruz.Fakat iş kendi hata ve kusurlarımıza geldiğinde, benim bir suçum yok,kabahatim yok,beni onlar bu hale getirdi. Bu böyle olmaz,eğer o beğenmediğin sistemi değiştirmek istiyorsan işe kendinden başlamalısın.Sen olmazsan sistem de olmaz çünkü.
Asıl konu kibirle ilgiliydi.Evet.Sizce niçin kibirleniyoruz? Sizlere soruyorum belkide ben yanlış düşünüyorumdur fakat bunu çok merak ediyorum.