Neyim ulan ben? (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: metinardicli

KENDİN İÇİN YAŞA: CAN DÜNDAR

Henuz 18 ini yeni bitirmiştin, enerji ve umutla dolu hayata başlamaya hazırdın…
Ne oldu?
İstemediğin bir okula girdin. İnsanları mutlu etmek, saygı kazanmak, sevilmek için…
Sevmediğin bir bölümde senelerini harcadın….
Ayaklarını sürüye sürüye gittin derslere…
Çalışmak istemedin ama yine de zorladın kendini…
Güç bela bitirdin sonunda…
Ne ailen, ne de arkadaşların görmedi yaptığın fedakarlığı…
Alkışlamadılar seni, omuzlarının üzerine çıkarmadılar, madalya takmadılar…
Enerjin çoktan tükenmeye başladı bile…
Kimse bilmez nasıl kendini feda ettiğini…
Ruhunu teslim ettiğini…
Gençliğini tükettiğini…
Şimdi iş bulman gerek…
Para kazanman, araba alman, ev alman gerek…..
İstemediğin bir işe girdin…
Böyle olması gerekiyor diye…
Sırf çevrendekiler bekliyor diye…
İnsanları mutlu etmek, saygı kazanmak, sevilmek için…
Sabahın köründe gidiyorsun işe…
Sevmediğin insanlar ile gününü harcıyorsun…
Heyecan duymadığın işlerle zamanını geçiriyorsun…
Yarının gelmesinden nefret ediyorsun…
Sevildiğini hissettin mi peki? Ya saygı?
Bitti mi insanların istekleri?
Özgür müsün artık? Hayır hala özgür değilsin…
Şimdi evlenmen gerek…
Öyle ya yaşın geçiyor, evde mi kaldın ne? Arıyorsun etrafında uygun birisini, artık evlenmeliyim diyorsun…
Acaba gerçekten istiyor musun? Sana uygun birisini buldun işte, boyu boyuna, mesleği mesleğine, parası parana göre…
Peki ya kalbin? Düğününden bir gece önce sessizce itiraf ettin kendine, ya doğru kişi değilse? Belli ki hazır değildin bu evliliğe…
Evlenmek için evlendin…
İnsanları mutlu etmek, saygı kazanmak, sevilmek için…
Mutlu oldun mu peki?kalbin heyecanla doldu mu?
Akşam eve koşarak döndün mü? Sevildiğini hissettin mi?
Seviştin mi tüm varlığınla?
Daha evleneli bir sene dolmadı, insanlar çocuk demeye başladılar…
İstedin mi gerçekten bir çocuk sahibi olmayı?
Hazır mısın bir canlıyı yetiştirmeye?
Söyle bana ne verebilirsin bu küçük insana? Hayatı kendi gözlerinle hiç
yaşadın mı? Ne istediğini biliyor musun? Ya istemediğini? Hiç risk aldın mı?
Sen hiç kendin için bir şey yaptın mı? Çocuğun bir gün sorarsa Özgürlük
Nedir? Ne cevap vereceksin? Sen hiç özgürlüğü yaşadın mı?
Evliliğinde problemler yaşıyorsun…
Sevmediğin bir insanla cehennemi paylaşıyorsun…
Boşanmak fikri kafana gelip gelip gidiyor…
cesaret edemiyorsun…
İnsanlar ne der diyorsun…
Gene kendi duygularının üzerine
bir duvar örüp başka insanlar için evliliğinde kalıyorsun….
Fedakarlığını gören biri var mı? Yaşadığın ızdırabı senin gibi yaşayan? Korkuların seni
hapsetmiş, her geçen gün etrafına bir duvar daha örüyorsun. Sevilmeme
korkusu, yalnız kalma korkusu, başarısız olma korkusu, saygınlığını yitirme korkusu ve daha neler neler…
Hayatında hiç korkmadığın bir gün oldu mu?
Cesaretle atıldın mı hiç, ya bilmediğin bir dünyaya girdin mi? Sevilmemeyi
göze aldın mı hiç? Gülünç duruma düştün mü? Ağladın mı doyasıya, insanlara
aldırmadan? Acı çektin mi hiç, hani öleceğini düşünecek kadar…
Ve iyileşmeyi başarabildin mi hiç?
Yaş erdi kemale diyorsun, bu saatten sonra benden ne köy olur ne kılavuz.
Umutların tükenmiş, hayallerin yıkılmış…
Koca bir ömür başka insanların kontrolü altında geçip gitmiş. Alışmışsın artık bu düzene,
artık istesemde çıkamam diyorsun…
Ve gene kendin için bir şeyler yapmaktan vazgeçiyorsun…
Ne olurdu istediğin okula gitseydin…
Kim ne derse desin, ressamolsaydın…
Müzisyen, Arkeolog, Sanatçı, Sporcu olsaydın…
Hayattaki büyük adımları ancak hazır olduğunda sen istediğin için atsaydın…
Ne olurdu biraz risk alsaydın? Biraz kendine güvenseydin? Biraz kendine inansaydın?
Ne olurdu seni çepeçevre saran zincileri kırıp, önünde ki duvarları aşıp,
kendin olabilmeyi başarsaydın? Kim ne diyebilirdi sana? Gene kimse madalya
takmazdı, gene kimse alkışlamazdı, gene kimse seni omuzlarının üzerine çıkarmazdı…
Ama sen kendine saygı duyardın!
Haydi şu anda şu dakika bir daha bak hayatına…
Bu sefer kendin için bir şeyler yap…
Bırak insanlar sevmesin seni, bırak senin mutsuzluğundan mutlu olmayıversinler, bırak takdir etmesinler,
onaylamasınlar, bırak dedikodunu yapsınlar, itiraz etsinler…
Hayatında bir kere olsun bu riski al!
İstediğin mesleği yap…
Zevk al ürettiğin işten…
Uçarak git işine…
Keyif al birlikte çalıştığın insanlardan…
Yaşamını kendin SEÇ ve MUTLU OL seçtiğin bu yaşamdan…
İstediğin insan ile istediğin zamanda evlen…
İster 20 inde ol, ister 50inde…
Senden başka kim bilir doğru insanın kim olduğunu ve doğru zamanın ne zaman olduğunu? Dinleme başkalarını…
Evlenmek için hiç bir zaman geç sayılmaz…
Ve hatta istiyorsan asla evlenme…
Bu yaşam senin, ve ızdırabını da, mutluluğunu da yaşayan tek sensin….
İstediğin zaman çocuk yap…
Kendini hazır hissettiğinde, yaşama bir canlı getirmek istediğinde ve o çocuğa verecek bir şeylerin
olduğunda…
Ve hatta istemezsen hiç çocuk yapma…
İstiyorsan başka bir şehre taşın, başka bir ülkeye, başka bir kıtaya…
Mecbur değilsin bu şehire tıkılıp kalmaya…
İstiyorsan yeniden okula başla, yeni bir meslek, yeni bir hayat, yeni ben diyerek kendin için yaşa…
Şimdi soruyorum sana…
Ne zaman kendin için bir şeyler yapacaksın?

quote:

Orijinalden alıntı: Acrph0bias

aklıma bu geldi direk

quote:

Orijinalden alıntı: Cumhuriyet.

Hayata bak ulan, bazen düşünüyorum da ben neyim diye. Ben ailemin ve çevremin beni görmek istediği yere ulaşmak için çabalayan, hatta zorla çabalatılan bir hayvanım ya. Nedir yani benim hayatım değil de sizin hayatınız mı? Mutlu olmam için illa güzel bir şehirde güzel bir üniversitenin güzel ve gelecekte para getirecek bir bölümünde okumak zorundamıyım?

Hayır dertler bunlarla da bitmiyor, ben güzel bir bölümden mezun olduktan sonra, güzel bir işe girip, güzel bir para kazanıcam, güzel bir kadınla evlenip güzel güzel çocuklar yapıcam. Anneme ve babama getirip torun diye sevdireceğim. Onlar bana baktığı zaman götünü kurtarmış ve parası olan bir evlat görmek istiyorlar. Çok şey değil, herşey benim için ya, herşey benim sadece ama sadece benim mutluluğum için... Peki bunlar neden böyle? Yani ben neden bu yolu izlemeliyim? Çünkü topluma göre doğru olan bu.

İnsanların amacı budur, yani bi şekilde para kazanıp evini geçindirip mutlu olmaktır. Herşey benim içinse eğer ben niye bu planı kendim yapmıyorum? Yani bilmiyorum eğer ki ben bir baba olsaydım evladım düştüğünde arkasından "gelip ben sana demiştim böyle yapma diye" demek, gücüm yetiyorsa elinden tutup kaldırırdım. Yani e be güzel ebeveynler madem, eğitim, sosyal yaşam, insan ilişkiileri ve diğer bir çok insanı ilgilendiren konulardan bu kadar hatasız bilgi sahibi insanlarsınız, o zaman neden benim gibi bir evlat yetişti? Yani siz bugüne kadar herşeyi yapıyorsunuz ama yine de bir hayvan yetişiyo...

Herşey çok daha farklı olsun isterdim ya, hata yapabilmeyi ve bundan gerçekten pişman olmayı isterdim. Fakat bugüne kadar ki yaklaşık olarak 19 yıldır yaşıyorum, bir kez kendim için "adam gibi" pişman olamadım. Ne zaman hayatımı etkileyecek bir hata yapsam "evdekilere ne hesap verilecek" hesabındaydım ben. Ama gerçekten o kadar çok isterdim ki bişeyi kaybettiğimin farkına kendim için varmak ve buna pişman olduğum için yine kendi götümü kurtarmak için kararlar vermek...

quote:

Orijinalden alıntı: Rohan12

quote: Orijinalden alıntı: Acrph0bias aklıma bu geldi direk

İlk defa görüyorum süpermiş yarıldım

quote:

Orijinalden alıntı: GOGOMEZ

quote: Orijinalden alıntı: Rohan12 quote: Orijinalden alıntı: Acrph0bias aklıma bu geldi direk İlk defa görüyorum süpermiş yarıldım

Mağara

quote:

Orijinalden alıntı: Rohan12

quote: Orijinalden alıntı: GOGOMEZ quote: Orijinalden alıntı: Rohan12 quote: Orijinalden alıntı: Acrph0bias aklıma bu geldi direk İlk defa görüyorum süpermiş yarıldım Mağara

senin gibi akıllı çıkacağını bildiğim için yeni gördüm dedim