mutluluk arayışının saçmalığı

quote:

Orijinalden alıntı: gandalff

böyle konular güzel yapıyor burayı. öncelikle teşekkürler, gerçekten hoş bir yazı.

baggini, "hiç mutlu olmaksızın, yoğun bir zevki deneyimleyebilirsiniz." der. zevki geçici bir duyumsama, mutluluğu ise süreğen bir yaşam biçimi olarak niteler.

konuda anladığım kadarıyla insanın, bir ideolojiyi izlemek üzere ettiği doğasına aykırı hareketler uyarınca, içine sürüklendiği boşluğu doldurmak üzere yöneldiği hazlar tarafından nasıl esir alındığı resmedilmiş.

bununla beraber mutlu bir yaşantı derken, zevk tutsağı bir hayattan ziyade, genel insani değerlerin yaratıcı biçimde gerçekleşmesinden söz edecek olursak, bu arayışın pekte saçma olmayacağı kanaatine varabiliriz.

quote:

Orijinalden alıntı: ricoeu

tavsiye vermek gerekirse kendindelik becerini geliştirerek bu "uyuşturucu bağımlılığı" aşılabilir.

Kendinledikte bir uyuşturucu bağımlılığı değil midir ama? Şimdinin farkında olup, odaklanmayı yaratıcı biçimde sürdür, bunu fark et ve bundan haz duy. Nietzche kısaca şöyle diyor: "Bu tür entelektüel yetilerin çalıştığını fark etmek insana haz verir çünkü böylece insan, kendine ait bir gücü duyumsar." Uzun uzun aynaya bakan seksi bir kadın ve seyirciyi etkilediğini fark etmenin gururuna kapılan bir hâtip, çok mu uzaktır acaba farkındalığını fark etmekten?

süreçler bir mutluluk arama-bulma mekanizmasına dönüşmüşse onları da bağımlılık ilaçları içine alabiliriz.

Alabiliriz tabii ama uyuşturucular niçin her zaman kötü olsun? Haftalar süren bir bunalım sonrası, birkaç gün viski ve sigara içerek rahatlayıp, kademeli olarak tüm problemlerini aştığını fark ettiğim bir arkadaşım olmuştu. Eğer biyolojik hasarlar vermese, temel ihtiyaçları karşılamaya engel olacak kadar meşgul etmese insanı, uyuşturucuların nesine kötü diyebilirdik ki?

Başka bir arkadaşta bana: "Şu insanlara baksana, zihinsel yetilerini kullanmadıkları için anlamı ilişkilerde, kariyerde ve abartılı bakımda bulabiliyorlar ancak." demişti. Şunu demiştim ben de: "Ya da anlamı bu tür şeylerde bulabildikleri için, zihinsel şeyleri önemseme ihtiyacı duymuyorlar."

İnsan beyni diğer tüm beyinler gibi 'gerçeği' değil, görmeye (duymaya,tatmaya..) gereksinim duyduğu şeyleri görmek üzere evrimleşmiştir. Yine de kimileri kendi zararlarına bile olsa, 'doğruyu ve gerçeği' arar, öyle olduğuna inandıkları bilgiyiyse en tepede tutarlar. Bu tutumun temelinin şöyle atıldığına inanıyorum: İnsan bir sorun yaşıyor, sıkıntı çekiyor, arayışa giriyor; hiçbir çözüm bulamıyor ama günün birinde, 'gerçek' bilgi ona yardım ediyor. Bu süreçler, birkaç kez daha tekrar ettikten sonra beyin: "Gerçek bilgi her zaman iyidir." örüntüsüne varıyor. Ve artık bu insan, aslında hiç ihtiyacı olmasa bile, bir ömür gerçeği araştırmaktan haz duyabiliyor.

quote:

Orijinalden alıntı: avcılarınavcısı

Böyle bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak tehlikeli ve boş bir iştir. Hem başkalarını yanlış yönlendirmek hem de tartışılan kişinin canını sıkmak hoş bir durum değil.



İradesiz insandan birey olarak bahsedilmez. Birwy olamayan insan da hayvan kategorisindedir; Çevre şartlarına göre davranışlarını düzenler, doğar ürer ölür. Hiçkimse bundan 90 yıl önce ölmüş bir atı önemsemez. O at kendi görevini yerine getirmiş ve ölmüştür bu kadar. İnsan canlısı için de aynı şey geçerli. Şimdi bu at bir hiçtir bize göre ,insan da öyle. Peki İnsanı bu hayvanlıktan kurtaran, ilkel beyinden gelen sinyallere göre yaşamasını engelleyen yegane şey nedir; irade.

quote:

Orijinalden alıntı: avcılarınavcısı

Kültürel kapitalin açıklamasıydı orada bahsedilen @Zodion

quote:

Orijinalden alıntı: avcılarınavcısı

saydığın süreçler bir mutluluk arama-bulma mekanizmasına dönüşmüşse onları da bağımlılık ilaçları içine alabiliriz. mesela sohbet etmek insanınn doğasında var olan davranıştır ama ben bunu kötü durumumdan kurtulmak, unutmak, iyi hissetmek için yaparsam sohbetin uyuşturucu madde kullanımından farkı kalmaz. her insanın değerleri zorunlulukları ve sorumlulukları doğrultusunda yapmak istedikleri eylemler vardır, hangi duygu durumunda olursa olsun "harekete geçer" o anki işlem sırasındaki eylemi uygular. yanlış anlaşılmasın insan doğal davranışı bunu gerektirir, hiç eski nesillerden birinin durup "acaba kötü mü hissediyorum?" diye düşünmesi akabinde kendisini iyi hissettirecek eylemlerde bulunmasını düşünebilir miyiz? bu iyi durum uyuşturucuları bizim nesile özgü bir şey.

yani, işin özü, hangi duygu durumunda olursan ol; yapman gereken neyse onu yap. kitap okuman gerekiyor kitap oku, bir işini ertelemeyi düşünüyorsun hayır o işi yap zaten duygu durumunu da eylemde bulunurken hissetmeyeceksin.

tavsiye vermek gerekirse kendindelik becerini geliştirerek bu "uyuşturucu bağımlılığı" aşılabilir. kendindelik kavramı kişinin içinde bulunduğu anda olması, kendisini ve çevresini farketmesi anlamına geliyor. bu kendindelik egzersizi islamda diğer dinlerde yogada ve bazı terapilerde mevcut. peki işe yarıyor mu? çevremde 5 vakit namaz kılıp da depresyonda olanını henüz görmedim. yukarıda islamcı arkadaşın yorumu da bu tipte insanların böyle iyi hissetme uyuşturucularına karşı nasıl bağışıklık geliştirdiğinin göstergesidir.

quote:

Öte yandan beni bu dünyaya mutlu eden şeyler bağlıyor

quote:

Orijinalden alıntı: avcılarınavcısı

çok uzun yorum olmuş ama gönlün hoş olsun diyerekten cevap vereyim.
bağımlı sıfat
1. sıfat Başka bir şeyin istemine, gücüne veya yardımına bağlı olan, özgürlüğü, özerkliği olmayan, tabi
2. Bir kimseye veya şeye maddi veya manevi yönden aşırı bağlı olan
bir kişi geçmiş sıkıntılarından anlık duygu durumundan kurtulmak için mutluluk denilen şeyi yakalamadan yapamıyorsa mutluluk bağımlısıdır. zorunluluklarını sorumluluklarını bunun için erteliyorsa bağımlıdır. bağımlı olan sürekli defalarca ilaç kullanır ve kullanırken de ilacı tercih etmiş olur. kimse ben kullanmak istemiyorum ama kullanıyorum demez(uyuşturucu bağımlıları hariç)

quote: Öte yandan beni bu dünyaya mutlu eden şeyler bağlıyor

hayat zordur. kolay olduğunu sadece diziler filmler gösterir. herkes için belli zorlukları vardır. acı dolu anılar, hayal kırıklıkları, büyük beklentiler.. mutluluk ilaçlarıyla istediğin kadar kaçabilirsin ama bunlar hep seninle beraber olacak peşini bırakmayacak. mesela predator filmini seven biri olarak filmi sıkıntılarımdan kurtulmak için izlersem mutluluk bağımlısı, bütün işlerimin kendimin farkındalığını unutmayarak yeni çıkan serileri hayranı olarak izlersem sıradan izleyicisi olurum. aradaki fark anlık durumdan kaçış.


Din dünyevi zevk değildir. dinin keyif verici bir eylem olmasının imkanı da yok. kimse namaz kıldıktan sonra 3 rekat daha 5 rekat daha 10 rekat daha... düşüncesiyle "namazın müptelası" olmaz. veya kimse kuranı saatlerce ve saatlerce dinlemez. bütün bağımlılık oluşturan dünyevi zevklerin ölümleri vardır da dinin olabilir mi? dini zevk diye bir terimden bahsedilebilir mi hiç

İslamla uzaktan yakından alakam yok. ama evet huzur islamda. ibadet (örn. namaz) anılardan sıkıntılardan stresten bir kaçış veya savaşma değil, tersine, rationalism dedikleri her insanın sahip olduğu kötü flaşbeklerle travmatik anılarla YÜZLEŞTİKLERİ bir ritüeldir. tanrının önünde çözemedikleri, çaresiz kaldıkları durumları ne olursa olsun aklına getirir ve tanrıdan merhamet, çözüm diler. bu ibadet alışkanlık halini alırsa kişinin sıkıntıdan kaçmasına gerek bile kalmaz, anlık durumuna odaklanır. Bunu yanında bu tür insanların her şartta "anda" olma özelliği vardır. mutluluk bağımlısı olma durumları azdır. bak bu cümleleri bir islamcıdan duyamazsın, bu durum salt inançla tanrıyla ilgili bir durum değil aynı zamanda bilimsel bir arka planı var. belki dindar insanlar yaptıkları ibadetin anlamını bilemeyebilirler belki sırf çevresinden gördükleri için ibadet ediyor da olabilirler ama tüm bu durum dindar insanların salt yanlış yaptığı anlamına gelmez.


örneğin kendisini islamcı dindar olarak atfeden kingman29 kullanıcısını ele alalım konuyu daha iyi anlamak için. onun anlattığına göre hayatta çok kötü belalara bulaşmış, ne yapacağını bilememiş. sonra namazla iç huzurunu bulmuş. dediğine göre şimdi hedefi doğrultusunda çalışıyor, zamanının dakikalarını bile hesap ediyor.
peki bir anlığına kingmanın islamla arasının kötü olduğunu ve yoga gibi terapileri bilmediğini farz edelim. davranışı nasıl olacaktır sence? söyleyim, geçmişteki travmalar onun çözülmeyen anıları olduğu için sürekli beyni onları geri getirecek o da günümüz insanlarının yolunu kkullanarak mutluluk ilaçlarının bağımlısı olacak, yani sıkıntılarını unutmaya çalışacak ve bunun için sürekli zamanını boş işlere harcayarak geçirecek.. islamcı olması onun yaptığı davranışın yanlış olduğu anlamına gelmiyor. belki kavram karmaşalarıyla dolu biri olabilir ama herkesin herşeyi doğru bilmesi, filozof olması gerekmiyor.

tüm bu yazılanlardan kimseyi islama yöneltmiyorum sadece islamın da bir din olarak kullandığı meditasyon tekniğini (kendindelik) ortaya çıkartıp mutluluk arayışından veya diğer anlamında kendisiyle olan kaçışından uzaklaştırarak normal hayatına devam etmesini sağlamaya çalışıyorum tabi okuyan etkilenen olursa.