Ruhum şehre aşık sarhoş gemi. Nerden bilsin o yağmurlar beni? Yağılabilecek koskoca bir şehir dururken, Nasıl yağsınlar buralara deli deli. Boşver be ruh, unut o günleri. Varsın tutsun yine melankoli..
Bu durak da mı olmadı? Bu liman da mı kabul etmez? O güzel canlar sağolsun farketmez. Bir liman olurum belki, ağırlarım gelmeden gideni..
Vursunlar tokatları vursunlar ki okkalı, Denize yağmur yağmış, ne var? Göz yaşı hissine düşmansa, kumaşa zanlı. Sessizliğim belki basılmadık asvalta yarar.
Melankoli bir rüzgar, insanoğlu bir gemi. Bu rüzgar zaman zaman doldurur bu geminin yelkenlerini. Güzergahın hüzün denizi olduğu bir rota belirleyip doldurdum yelkenleri hüzün rüzgarlarıyla, gidiyorum mechul diyarlara. Melankolik sevdalar, iflah olmaz, arlanmaz, dumanlı rüyalar diyarından el sallarım size bekleyin....
kapı kilitli ardı ardına kadar karanlıklar beklenen bir yudum ışık, aydınlıklar unuttumu güneş buralara doğmayı unutuldukmu yoksa haketmedikmi hatırlanmayı
korku yavaş yavaş geceye sinerken kalem yorgun kağıt bitmiş ve mürekkep akarken sorgun sorgularda ve korkularda kağıt üzerinde yırtılıp bir gün atılır diye hayellere
ilham ilham diye dolanırken içimdeki sokakta birini gördümü o zifiri karanlıkta adı ilhammış. zaten ordaymış.. ben unutuldum derken o hatırlanmayı beklemiş
bi yorum yazın yav hiç mi melankolik yok forumda
nasılda çökmüş kara gece nasılda karalanmış saatler önce gezdiğim yollar bir sevgi midir aranan sadece bu ruh bir dost muhabbeti bir yudum huzur arar
uyku geçti aklımdan, pes etmek gibi geceye kelamlar anlatamadı diye döndüm melankoliye gelir aklıma nice mutluluklar sebepli veya sebepsiz nice insan var mutlu ama hem insan değil hem dinsiz
içindeki zamanında dolu sokaklara bakıp esen rüzgarların uçurduğu tozları görünce onca dert yoldaş gittimi şimdi bırakıp bomboş sokaklarda melankoli sarar iyice
baktım şöyle bir rehbere yok işte arayabileceğim bir dost hatrını sormak bahanesiyle bir ses duymak ister insan bazen koskoca şehirin sesi kesilmiş zaten