Şimdi Ara

Kimse Sevmiyor, Asosyallik-Sessizlik Durumu

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
12
Cevap
1
Favori
732
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
5 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Kendimi bildim bileli yeni girdiğim ortamlarda, yeni tanıştığım insanlara karşı sessiz olurum.Gözlem yaparım, bana yöneltilen sorulara en fazla birkaç kelimeyle cevap veririm.Yanlış bir şey söylemek istemem, söylersem baya kafaya takarım.Sessizliği ancak zaman ile atlatırım, tanıştığım insanlarla samimiyetim arttıkça sohbetim artar.Bunun yarattığı sorunlar çok moralimi bozuyor bugünlerde.

    Ailemin bir tarafıyla köyde daha birkaç sene önce tanıştım.Köye gittim, odaya girdim pek dışarı çıkıp yeni tanıştığım akrabalarımla konuşmadım.Arada dışarıda oturdum, denize gittik, bisikletle takıldım.İnsanlarla otururken klasik olarak sessizce insanları seyrettim.Bayramdayız, evde dışarda bir kalabalık var odamda oturuyorum misafir dışarıdan soruyor özürlü mü bu diyor beni kastederek.Bir de öğreniyorum akrabalarım arkamdan gerizekalı, hasta gibi sıfatları kullanmışlar.Bir daha nasıl onları görmek isteyeyim ? Kız kardeşimle yeni tanıştım yaş farkı çok az.Birkaç kere konuştuk sevgili muhabbetleri, diğer kardeşim hakkında falan genelde çevresinde sessizdim yine de.O ise babamla eğlenceli bir şekilde atışıyordu, gereksiz bulduğum konularda havadan sudan konuşuyordu, ben asla yapamam onu.Gezide niye bu kadar sessizsin diye sordu örnek olarak bu soruyu hayatımda milyon kez duymuşumdur.Yeni tanıştığım insanlara karşı biraz böyleyim şeklinde cevapladım.Avm'de oyuna gidelim mi diye sormuştu, bugün kendi gitmiş.Muhtemelen geziden sonra direk diğer eve geçmem, iletişim bırakmamam ve sessiz olmamdan gelen antipatiden böyle oldu.Dün çocukluktan bildiğim bir kadın geldi odamın kapısını açtı merhaba falan, ben de oturduğum yerden merhaba dedim.Annem arkamdan ona asosyal bu idare et falan demiş.Herkes sorunlu olduğumu düşünüyor ve kimsenin en ufak sevgisi yok bana.İnsanlar her zaman konuşkan bol gülen tipleri sever, benim gibi sessizlere ise asosyallik ve depresyondan başka bir şey yok.

    Üniversiteyi şehir dışında kazanmıştım ama gelecek dönem için kendi şehrime yatay geçiş yapacağım.Bütün dersleri geçtim, ortalamam iyi.Şherimdeki eski tanıdıklarım hep başka şehirlere dağıldığından, onlarla artık iletişim içinde olmadığımdan bütün yaz evde tek başıma oturmaktan başka yol yok bana.Gelecek dönem yeni üniversiteme gideceğim, derslerde geçen seneden oluşmuş arkadaş gruplarının arasında ne yapacağım hiç bilmiyorum.Sessizce girer çıkarım artık.Bir gruba girsem yine sessiz olacağımdan antipatik olacağım.Dediğim gibi sessiz insanı kim sevsin, konuşkanları bol gülenleri severler.Ama ben konuşkan olamam ki artık içime işlemiş az konuşkan olmak.

    Sonuç olarak sosyal olmak isteyen bir asosyalim, sosyal olmak istesem de yıllar boyunca oluşmuş, gelişmiş karakterim buna engel.Çıkış yolu bulamıyorum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Republic Clone Commando -- 11 Haziran 2016; 23:56:48 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >







  • kardeş bunlar hep dertsizlikten
    dertsizlikten kendini bu malca şeyi dert edinmişsin ben işlere bakıyorum hep insanların ağız kokusunu çekeceğin işler git birinde bir ay çalış sonra patrona itlik yap çık sonra aşık olursun eski haline
  • Durumunu çok iyi anlıyorum, çünkü yazdıklarının bire bir aynısıyla ben de eşleşiyorum. Hatta ben de aynen senin gibi konu açacaktım. Sosyal olmaya ben de çok çalıştım özellikle lisede. Şuan 12. sınıfım da işte mezun olduk sayılır. Hiç bir zaman olmadı sosyalist olmak, sanırım hiç te olmayacak. Bu çabalar bana öyle kötü döndü ki anlatmaya utanıyorum.. Seneye üniversite nasıl olacak bilmiyorum ama artık içimde bir gram ruh kalmadı. Ya bilemiyorum, hatta şuan kendimi de tam anlatamadım. Beceremiyorum açıkçası. Ben de herkesin düşüncelerini bekliyorum...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • bende asosyalim nolmuş ama gerektiğinde konuşurum
  • Depresyondasın anladığım kadarıyla. Psikiyatriste git hemen geciktirme. Bu soruların ve sorunların bir sonu yok. Büyüttükçe büyütürsün kafanda. Nasıl yaşamak istiyorsan öyle yaşa. İnsanları değiştiremezsin, önce kendi mutlu etmeye çalış. Bırak ne düşünürlerse düşünsünler. Akrabalarınla da görüşme istersen. Ama psikiyatriste git, büyük ihtimalle ilaç verecek. Bir süre kullanınca kendini daha iyi hissedeceksin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Üniversiteyi şehir dışında okuyorsun o yüzden bence eve uğrama,üniyi okuduğun yerde kendine bir iş bulup çalış bırak onlar seni arayıp sorsun.
    Bir de insanların ne dediklerini fazla takmamaya çalış,rahat edersin böylece



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi danger-gddr -- 12 Haziran 2016; 3:49:52 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Boş vaktin varsa kendini gelistirip kurtulabilirsin bence bu durumdan bu hayat senin kendi elinde sonuçta

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    sessiz insan neden hep ezilir ?
    13 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Degismek istemeyen insan degisemez. O yuzden maalesef sevilmeyen bir asosyal olarak kalacaksin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ben bunu üniversite 1 in son döneminde yani 3-4 ay önce yendim ,öncelikle özgüven gerek size böyle olmanızın sebebi ozguveninizin olmamasi

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: K.B.V.

    Degismek istemeyen insan degisemez. O yuzden maalesef sevilmeyen bir asosyal olarak kalacaksin.

    Doğru ancak denediğim çok şey var.Konudaki yorumları baz alarak; psikiyatriye daha önce gitmiştim, spor olarak vücut geliştirmeye gitmiştim ancak bırakınca birikimlerin gidiyor hayatım boyunca yapmak istemedim zaten vücudum kötü sayılmaz, yakında bisiklet alacağım bisiklet gruplarına falan katılmayı deneceğim, yüzmeye gidiyorum, trekking gruplarına takılıyorum bazen, gezilere gidiyorum, bazı hobilerim var, görüldüğü gibi önüme çıkan fırsatlardan yararlanıyorum.

    Ben yeni tanıştığım insanlar olduğunda, yeni girdiğim girdiğim gruplar içerisinde insanları sessizce gözlemlemekten, bana gelen sorulara en fazla birkaç kelimelik net cevaplar dışında sohbete dahil olamamaktan ve bu sessizliğin getirdiği antipatiden söz etmek istemiştim konuyu açarken ancak tam anlatamamışım sanırım.Yılda iki gün gördüğüm insanlardan veya yeni tanıştığım birinden niye bu kadar sessizsin sorusunu her zaman duymayı anlatmak istemiştim.Sessizce durunca kimse sevmiyor sonuçta.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Republic Clone Commando -- 12 Haziran 2016; 13:59:43 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >




  • Zayıf olduğunu düşündüğün yanlarını bir kenara yaz, onları geliştirmeye bak. Mesela konuşma yeteneğin



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Mr. Punk -- 12 Haziran 2016; 13:55:00 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Republic Clone Commando kullanıcısına yanıt
    Ya dostum istedigin hobiyi yap. Senin beyin asosyallige odaklanmis. Surekli ''sessizim, asosyalim, ben degisemem, yapamam'' dersen yapamazsin. Bu psikoloji dunyasinda kanitlanmis bir sey.

    ''Asosyal degilim, konusacagim, yapacagim, aktif olacagim'' de surekli.

    ''ulan nasilsa bugun de konusamicaz ama gidelim bakalim'' diyerek bisiklet turuna gidersen kusura bakma da bir halt yapamazsin zaten.

    Ha sessizligi de sevebilirsin. Ama senin durumun sadece sessizlik degil. Asosyal de olman.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.