Şimdi Ara

Kendimi Tanıyamıyorum!!

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü1 Mobil
5 sn
3
Cevap
0
Favori
199
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merhaba arkadaşlar.

    23 yaşında üniversite öğrencisiyim. Yurtdışında okuyorum. Direk konuya giriyorum. Bu yaşıma kadar böyle kızlarla pek işim olmadı. Yani işte şu kıza yürüyim, şu kıza bilmem ne yapayım vs. gibisinden. Bugüne kadar kimseden de hoşlanmadım. Geçen seneye kadar.. Geçen sene bi kızla yakınlaşmam oldu. Benden hoşlanmıştı ve bana yakınlaşmaya çalıştı ben pek yine oralı olmadım. Ama zamanla ben de ondan hoşlandım. Ama beni tutan birşey vardı o kıza karşı. Sanki birşey engel oluyor gibiydi. Neyse öyle böyle yakınlaştık. 1 yıl boyunca çok fazla şey yaşadık. Kız benim kiloma taktı, oyuma taktı buyuma taktı saçma sapan şeyler yaptı. Buralar çok uzun benim hastalıklarımla ilgili bile sorunlar yarattı. Ve işin sonunda 23 yıllık hayatımda nefret ettiğim tek insan oldu o. Kendisinin bile söylediği şey, isterse yüzüme tükürsün ama onunla konuşmak istiyorum. Yakın arkadaşlarına söylediği şey buydu o da ne olduğunu biliyordu. İlk başlarda ilişkimizi açıklamak istemedi. Sevgilisinden ayrılalı 4 ay olmuştu ve benimle görülüp öyle bi kız(!) sanılmasını istemiyordu. Benimle muhabbeti bitti 2 hafta sonra sokakta el ele başka biriyle gördüm(!). Ve daha sonra bu kız hakkında mide bulandırıcı şeyler öğrendim. Beni kandırmıştı bi süre. En yakın arkadaşlarımın söylediği şey o kız sana göre değildi. Herkes beni vicdanlı, yardım sever olarak tanımlar. Sokakta beslemediğim hayvan yoktur. Belki bursumun yarısı böyle şeylere gidiyor. Sokaktan aldığım yaralı kediye evimde bakıyorum. Ha ben böyle biriyken aklıma bu kız gelince şeytana dönüyorum. İntikam almak istiyorum. İçimde ona söylemediğim şeyler varken yeni sevgilisiyle mutlu olması sinirimi bozuyor sinirden gözlerim doluyor. Ha biliyorum adalet yerini birgün bulacak ama adaleti ben sağlamak istiyorum. Köpek gibi pişman olmasını istiyorum. Birisi bana bi kötülük yapsın 2 gün sonra unuturum o kişiyle aynı olurum. 5 6 ay geçti ama bu kıza nefretim azalmadı. Her gece aklıma geliyor her gece adalet için dua ediyorum. Ölüyorum dese yüzüne bakmam. Böyle bi insandan iğrenç bi insana dönüşüyorum. Kötü birşey farkındayım ama kendime de engel olamıyorum. Bi süre bunun için destek de aldım ama daha sonra şehir değiştirince yarım kaldı.


    Az önce anlattıklarım birinci parttı. Dediğim gibi yurtdışında okuyorum. Derslerim çok iyi değil. Babamın bi hastalığı çıktı ve ülkeye geri dönmek zorundayım. Üniversite değişikliği.. Değiştirirsem eğer çocukluk hayalim olan mesleğimden vazgeçmek zorundayım. Ama bugüne kadar sürekli ailem benim için fedakarlık yaptı şimdi sıra bende. İnglizce eğitimden Türkçe eğitime geçicem. Attan inip eşeğe binicem. Bu arada stajı Türkiyenin en büyük 5 fabrikasından birinde yaptım. Meslek çıkışlıyım. Kuluplerde çok fazla aktif rol aldım,stajlarım çok sağlam yerlerde. Üniversiteden sonra iş konusunda hiç bi sıkımtım yok. Yaz okuluna kaldım hem spor yapmak için (kendimle barışık biriyken kızdan sonra değiştir bazı şeyler.) hem de kendimi geliştirmek için kafa toplamak için. Herşey mükemmel gidiyordu. Sıkı bir diyet sağlam bir spor hergün düzenli kitap,proje, ders ne varsa işte.. Sonra bir gün dizimden sakatladım. (ön çapraz bağlar) Spor gitti, diyet gitti, derslere gidemedim, resmen çöktüm.. Pes ettim.. Herşeyimi düzenli bir şekilde yapardım. Şuan bırakın düzeni sabah kalkınca yüzümü bile yıkamıyorum. Spor, diyet,ders yok.. Nerdeyse hergün alkol alıyorum, dışarıdan yemek söylüyorum dizi vs izliyorum. Nefret ettiğim bi hayat yaşamaya başladım.


    Elimdeki fırsatları bir bir kaybediyorum. Hayatımda tek bi kişiyi sevdim önce ondan sonra öyle birini sevdiğim için kendimden nefret ettim. Beni daha fazla hiçbir şey sinir edemez onu sevgilisyle mutlu görmekten başka. Hayalimden vazgeçmek üzereyim. Kendimden vazgeçmek üzereyim. Hayatımın kontrolünü tamamen kaybetmek üzereyim. Ailem, arladaşlarım çevremde kim varsa beni hep çok güçlü biri olarak görürler. Ama artık gücüm kalmadı. Mücadele edecek ne gücüm ne cesaretim kaldı. Daha buraya yazmadığım bi ton şey var. Eminim benden daha büyük dertleri olan insanlar vardır ama insan nankör bi varlıktır. Allah herkese yardım etsin ama şuan başkasını görecek gözüm de yok.


    Bunları buraya neden yazdın diye soracak olursanız inanın hiç bi fikrim yok. Yardım istemiyorum daha doğruu bu durumda kendime bir tek ben yardım edebilirim. Sadece paylaşmak istedim herhalde. Baya uzun yazmışım eğer okuyan olursa teşekkür ediyorum. Hepinize iyi geceler..







  • Pes ettim kısmından sonrası hemen aynı. Herkesin bir sebebi var pes etmek için ama cem abinin dediği gibi;

     Kendimi Tanıyamıyorum!!


    Şuan bırak beslenmeyi yataktan kalkmak bile istemiyorum. O kadar amaçsız bir hayatım var. Inceptiondaki amcalar gibi gerçekten hayallerimde daha mutluyum. Her sabah uyanmak trinity li neonun son sahnede güneşi görüp tekrar bulutların ardından geri inmesi gibi.
  • Ne verdi hayat, acılar çekenlere?



    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Kendimi deniyorum
    3 ay önce açıldı
    Kendimi ilkkez uzaklaştıracam
    11 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.