HAYAT MEMAT MESELESİ (23 yıl yaşayıp hiç yaşamamış olmak)

nurhan55 · 2015-05-31T02:15:23.0000000+03:00

+ Bunu okumaya vakit ayırmak yerine ders çalışın/uyuyun/işinize bakın isterseniz, diye bir hatırlatma ekleyeyim istedim, belki kısa bir şey diye girip uzun uzun okumaya dalarsınız, boş verin, yani vakit kaybetmenizi istemem. _______ Hayat = Üniversite sınavı, gibi bir şey söylemiyorum. Ama bir sürü şeyin üstüne bir de üniversite sınavıyla ilgili bir tokat atarsam kendime, nasıl kalkarım nasıl yaşarım bilmiyorum. Bittim, galiba bitti, diyecek hâle geldim. Böyle bir şeyler yazacaksam da (ki durumu tam anlatamamış olacağım büyük ihtimalle, şimdi aklıma geldiği kadarıyla yazıyorum) en azından lys2'den sonra yazayım, diye de düşündüm ama olmuyor. Tanımadığım insanlar okuyacak da olsa belki birazcık içimi dökerim diye düşününce, bunları yazmaya ayırdığım zaman gözümü korkutmuyor. Çok kötü haldeyim. Özellikle son 5 yılımın boşa gittiğini düşünüyorum: Ne yaşama sevinci, ne aile bağları, ne arkadaşlık, ne eş dost akraba, ne eğitim, ne eğlence, ne sanat, ne spor, ne... Hiçbir konuda iyi geçmez mi insanın hayatı? Hep mi hata, hep mi vakit kaybı, hep mi kaybetmek... Bunu laf olsun diye, okuyanlara kötü örnek olsun diye söylemiyorum ama (ki asla pes etmemenizi, hayata tutunmanızı tavsiye ediyorum, etrafımdaki birçok insan gibi bir şekilde "yaşamanızı" tavsiye ediyorum) "yaşamak istemiyorum artık" diyecek noktaya geldim. Eksik de olsa şimdi aklıma geldiği kadarıyla özetleyecek olursam: 23 yaşındayım, bu 23 yılın kaçında gerçekten yaşadım, belki en fazla 12 belki 14'tür bilmiyorum hesaplamadım, ama 2015'ten doğum yılımı çıkarınca geriye 23 kalıyor. 18 yaşında liseden mezun oldum, 19 yaşında da tercih listemin 9. sırasındaki okula-bölüme başladım. Buraya kadar fazlasıyla klasik bir hikâye sanırım. 2 yıl önce okulu bıraktım (kaydımı sildirmedim, ama okula devam etmedim işte) ve ailemin yanına döndüm. Bu 2 yıl boyunca nasıl hatalar yaptığımı, kendi hayatımı da ailemin hayatını da nasıl cehenneme çevirdiğimi uzun uzun anlatmayayım. Şimdi nasıl pişman olduğumu, ne kadar kahrolduğumu ne kadar üzüldüğümü de uzun uzun anlatmayayım, boş verin. Neyse işte bu yıl sınava hazırlanıyorum evde, ki bence buna hazırlanmak da denmez, bunca boşa harcanmış vakti gören hiçkimse buna hazırlanmak demez. Ygs'ye girdim: ilk 20 bin. Lys'lere 2-3 hafta kala bitmemiş bir sürü konu var. Sonuç n'olursa olsun ailemin yanında kalmam. Kayıtlı olduğum okula da devam etmek istemiyorum, bu yüzden bıraktım zaten. İsteyerek yazıp okuyacağımı düşündüğüm bölümler de (sayısal) ilk 8-10 bin civarında. Yani kayıtlı olduğum okulun bulunduğu şehre gidersem bile o okula devam etmek için değil, yurtta kalıp derslere girmeden sınava hazırlanmak için giderim, ki bu durumda da bir sürü soru işareti bir sürü değişken devreye giriyor: ailem, çalışma ortamı, 24 yaşında okula başlamak... Bir yandan da kendime "lys'ler bitmiş sonuçlar açıklanmış ve çok kötü bir sonuç almış olsaydım da bunları düşünecektim hatta daha kötümser olacaktım, şimdi en azından 3 sınavdan sadece ygs geride kaldı, daha lys1 var lys2 var daha bitmedi" diyorum, ama işte sadece 2-3 hafta var ve bir sürü eksik var, bu kötü düşünceler var, yalnızca sınava doğru düzgün hazırlanmamak değil, kendimle ilgili ailemle ilgili hayatla ilgili bir sürü sıkıntı var bir sürü ağırlık var... Evet daha bitmedi. Ne kadar süreceğini bilmesem de nefes almaya devam ediyorum, yarım yamalak da olsa yaşıyorum, bir sürü eksiğim var evet ama daha üniversite sınavları da bitmedi, ama işte... Hayatımda hiç bu kadar kötü hissetmemiştim. Allah kazadan beladan korusun, imkansız dert hastalık vermesin inşallah, bunlardan bahetmiyorum tabii, şükürler olsun halimize. Yaşama sevincimin kalmamasından bahsediyorum, üst üste bir sürü hata yapmış olmaktan ne kendimle ne ailemle ne sevdiklerimle iyi vakit geçirememiş olmaktan bahsediyorum, bütün bunların üzüntüsünü ağırlığını nasıl taşırım diye, yepyeni bir hayata başlamak için bir hakkım dâhi kalmadı mı diye düşünmekten bahsediyorum, ölü gibi yaşamaktan bahsediyorum, yaşayamamaktan bahsediyorum maalesef. Evet daha bitmedi. Ama öyle çok üzülüyorum ki. + İnşallah bundan sonrası çok güzel olur...

chefarcher

Binbaşı

1532 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Malesef bizim ülkemiz böyle bir ülke dostum. Her şeyde geri, her şeyde kalitesiz... Doğru düzgün bir eğitim sistemimiz bile yok. Diğer ülkelerde insanlar bizim kadar çalışmadan çok daha rahat bir şekilde hayallerindeki mesleğe sahip olabilirlerken bizde böyle bir durum yok malesef. En basitinden şöyle bir örnek veriyim bir adam doktor olmak istiyor. Bu adama ne lazım Biyoloji lazım biraz kimya lazım biraz matematik lazım. Sen bu adama diyosunki yok kardeşim sen eğer fizik yapamıyorsan geometri yapamıyorsan doktorluğu unut. Yahu adam doktor olacak DOKTOR. Bu adamın ne işi var geometri ile fizikle? Ama malesef bu adam alanı olmayan bu dersleri yani fiziği ve geometriyi yapamazsa tıp fakültesi onun için hayal oluyor.

Yurtdışında böyle değil. ABD'deki eğitim sistemi şu görüş üstüne kuruludur. '' Her bireyi topluma kazandırmak '' Her insan akıllı veya zeki olacak diye bir şey yok. Adamın matematiği kötüdür ama müthiş futbol oynuyordur. Sen o adama illa hayır matematik yapıcaksın, yapamazsan bir şey olamazsın dersen o adamda kendini aptal olarak düşünür tabii. Ama sen o adamı yetenekleri ve ilgi alanı dahilinde yetiştirirsen ortaya güçlü bir kişilik çıkmış olur.

Bir örnek daha vereyim. Finlandiya'daki eğitim sistemi dünyadaki en başarılı eğitim sistemi olarak görülüyor. Fakat Finlandiya'da ne özel okullar var ne de dershaneler. Günlük eğitim sadece 4 saat. Ve bu 4 saatte en başarılı öğrencileri onlar yetiştiriyorlar. Çünkü öğrencisini daha ilkokuldayken ilgili olduğu alana götürüyor. İlkokulda hepsinin yeteneklerini ölçüyor ve sen bu alanda sen de bu alanda başarılısın diyip ona göre bir eğitim veriyor. Bizde zaten alan seçimi geçen sene 10. sınıfta bu sene 11. sınıfta yapılıyor be dostum. Ben kafadan 11 yıl herkesle aynı şeyleri görmek zorundayım. Ben bir bilim adamı veya bir futbolcu olacak olsam bile beni diğer insanlardan ayırmaya yönelik bir sistem yok yani.

Durum böyleyken ülkemizdeki insanların, şurdan ne kadar yukarıya çekebilirim, arkadaşlar bu sene 3. senem artık çalışmak istemiyorum, dershaneler kapatıldı mezuna kalanlar ne yapacak, artık yaşayacak gücüm kalmadı gibi konular açmalarına şaşmamalı.

Eğer yurtdışında eğitim alacak kadar maddi gücün yoksa (ki birçok kişinin yok) bu ülkede kalmaya mecbursun arkadaşım. Malesef bu ülkedeki lanet eğitim sistemi içerisinde olmaya mecbursun. Diğer ülkelerdeki insanlar doktor olmak için 1 kez çalışırken, sen 10 kez çalışmaya mecbursun. Bir ülkenin eğitimi, o ülkenin her şeyidir. Fakat bizim ülkemizde her şey siyasete dahil olduğu için bu tür sözlerin pekte bir önemi kalmıyor.

Allah senin benim hepimizin yardımcısı olsun.

chefarcher C kullanıcısına yanıt

HAYAT MEMAT MESELESİ (23 yıl yaşayıp hiç yaşamamış olmak) (2. sayfa)