Evlendim. (4. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: SaatciSylar

yaşın 25 evlisin, hala konu dışında takılıyosun içindeki ergeni öldürememişsin sanırım. Allah yengeye sabır versin.

quote:

Orijinalden alıntı: SaatciSylar

yaşın 25 evlisin, hala konu dışında takılıyosun içindeki ergeni öldürememişsin sanırım. Allah yengeye sabır versin.

quote:

Orijinalden alıntı: fuckulteli

quote: Orijinalden alıntı: Syn7ax quote: Orijinalden alıntı: fuckulteli 2 hafta önce 20 oldum.. Önünde eğerki olursa, Allah nasip ederse üniversite var.. ki herşey üniversite değil ama bu seferde geleceğime katkıda bulunancak bir iş sahibi olmak var.. Tabi birde herşeyde önce beni bekleyen askerlik. Yaptığım bazı hatalardan dolayı gözle görülür en az 2 yıl yaşamımdan çaldım, heba ettim en az 2 yılımı. Son 2 yıldır aklımda hep erkenden evlenmek var, niye böyle düşündüğüme gelince, sadece çocuğumla olan yaş farkının az olmasını istememden kaynaklanıyor. Babamla aramda 23-24 yaş var ve kendi çocuğumla aramdaki yaş farkının en fazla bu akdar olmasını istiyordum. (Şu haliyle bu hayale çok uzağım.) Babamla iletişimim kopuk, pek bir baba oğul ilişkimiz olmadı, belki küçükken vardı ama benim hatırladığım güzel anılarımız yok. Ben kendi çocuğumla bu özlemi bir baba olarak gidermek istiyorum. Yaş farkının az olmasını daha fazla yanında olmak için istiyorum.. Aslında çevremde erkenden çocuk sahibi olanlarada kızmıyor değilim, komuşu, tanıdık, arkadaş, akrabalardan erken çocuk sahibi olanları görünce kızıyorum. Çocuğa bakacak durumu yok, ya da ona gösterecek ilgisi hevesi, o babacan duyguları yokken yapmış olmak için çocuk yapıyor. Ya da askerden önce evlenen biri çocuk yapıp hanımını babasının yanına bırakıp askere gidiyor. Kızıyorum böyle şeylere.. Şu saatte birşeyler yazmaya kalkınca kendimi daha bir döküyorum yazılarıma, Allah hayırlı olacak bir zamanda karşıma seveceğim birini çıkarttır ve mutlu bir yuva kurma yolunda ilerler ve evleniriz. Mutlu, huzurlu bir aile babası olmak istiyorum. Sevdiğim bir eşim ve çocuğumun olmasını gerçekten canı gönülden istiyorum. Şu yaşımda bile hayatımı etkileyecek hatalarım oldu, bundan sonra büyük pişmanlıklar hatalar yapmak istemiyorum. Huzurlu, mutlu bir gelecek diliyorum Allah'tan. Hayırlısı neyse o olsun.. Gerçekten sevdiğim kızı bulduğumda bu mesajımı alıntı yapıp o an ki düşüncelerimi dile getireceğim, evlenme kararı aldığımda bugün ( o gün) neler düşündüğüm şimdi düşüncelerimin neresinde olduğunu neler yaşadığımı anlatacağım. Forumda çok fazla mesajlarımda göz önünde olduğumu düşünmüyorum tanıyan eden kaç kişi var bilmem ama samimi buluyorum forumdaki birçok kişiyi tanımadığım onca kişiyi gerçekten ciddiye alıyorum.. Mutluluğumu sizlerle paylaşmayıda çok istiyorum.. İnşallah paylaşabileceğim o mutluluğa ulaşabilirim.. 20 yaşımda bunları yazıyorum bakalım ne zaman mutluğa imza atacağım, kaç yaşında baba olacağım, bakalım bu dilekleri Allah nasip edecek mi? Arkadaşım sana canı gönülden mutluklar diliyorum, sevgi ve saygının hiç eksilmediği bir ömür diliyorum. Umarım iyi bir eş ve baba olursun. Öncelikle arkadaşa ömür boyu mutluluklar dilerim, ne güzel 24'ünde evlenmiş :) Babamla olan diyaloğum benim de zayıf. Yaşım 25 oldu, akşam işten gelince yemeğimi yiyip odama geçiyorum. Bunu yakından hisseden ve babasından yakınlık göremeyen biri olarak en büyük dileğim Allah bana bana olmayı nasip ederse çocuklarıma bu hissi hiç yaşatmamak. Kısa zaman öncesine kadar bu dileği gerçekleştirebileceğime inandığım hayaller kurabiliyordum. Ciddi bir ilişkiydi, uzun süreliydi, her şeyi göze almıştım hayallerimiz uğruna. Ancak herkes el birliğiyle bunlara engel oldu. Artık açıkca hissediyorum ki hiç kimseye, hiç bir insan evladına güvenim kalmadı. Allah tek diyen hariç kim olursa olsun inanmıyorum. Hiç beklemeyeceğim, aklıma getiremeyeceğim şeyler gördüm hiç ummadığım insanlardan. Evlilik diye bir müesese de benim için uzak ihtimal. Kendimi hiç evlenemezmişim gibi hissediyorum artık. Şu anda hayatımda olanlar da günlük ihtiyaçlarımı karşıladığım, duygusal boşluğumu doldurduklarım. Belki ben de onlarınkini dolduruyorumdur. Benden 5 yıl geridesin :) Koskca 5 yıl dostum. iyi değerlendirmen dileğiyle..

Bu yaşanmışlıkları anlatınca abi diye söze başlamak istiyorum.. Ciddi düşündüğünüz bir ilişkinin sonlanması, siz mutluluğu düşünürken hayal kırıklığını uğramış olmanız hayatınızın ilerleyen bölümünde mutluluğu bulamayacağınız anlamına gelmez.. Yaşamadım ama yüksek doğrulukla tahmin edebiliyorum yaşadığınız duygusal acıları, şimdi diyorsunuzdur ben bu kişiyle bunca güzel şey yaşadım, bu kadar emek verdim, bu kadar zor şeyleri aştım ama mutlu sonla devam etmedi ilişkimiz, sonlandı..

Bence bu yaşandığınız ilişki sizi daha da güçlendirmeli, yeni birini tanıyacaksınız ve daha güçlü olduğunuzu hissedeceksiniz.. Mutlu olamamanız için hiç bir engel yok.. Önemli olan yeni kişiler tanımak.. İnanarak insanlarla iletişim kurmak.. Terzi kendi söküğünü dikemez derler ya, aynı öyle benim durumum.. İletişim kurmayı becerebilsem mutlu olabileceğime inanabiliyorum ama ne bileyim beceremiyorum işte..

Sizden beş yıl daha az yaşanmış bir hayatı yaşıyorum ama bu beş yıl içinde kendi hayatımı oluşturabilmek lazım ki sizin şuanki halinize yetişeyim.. Eğitim, iş güç..

Aile kurmak, baba olma konusuna gelince.. Kendi ailesinde iletişimi kopuk olanları daha iyi bir aile kurma çabası göstereceğine inanıyorum.. Ama şunu söylemeliyim bu kişilerin daha dikkatli olması lazım, kendi ailesinden gördüklerini bir hata olarak ailesine yansıtmaması gerekir..