Çoğu insan egoyu tanımlarken yanlış bir biçimde tanımlıyor,yani sanıyor ki kendi tanımladığı ego kavramı çerçevesinde egosuz insanın var olabileceği düşüncesine sahip.Şöyle bir düşününce zaten egosuz bir insanın hayatını devam ettirmesi mümkün olmadığını görüyoruz.Egosuz bir insan hiç bir şey için çabalamaz oturur oturduğu yerde,ne okula gider ne kendini geliştirmek için spora gider,ne yaşamak için yemek yer,ne insanların gözünde iyi bir imaj çizeyim diye konuşur,ne de forumda birileri için mesaj atar bunların hiçbirini yapmaz ve zaten hemen ölür,çünkü egosu yoktur,kendine bir değer biçmez.Hal böyle olunca egosuz bir insanın var olması imkansız,çünkü beyni onun için var,ona hizmet ediyor,başkası için bir şey yapmaz.
Bana sorarsanız tüm insanların egoları birbirine yakın,sadece egolu dediğimiz insanlar bir şeyleri başardığı için kibirli bir imaj çiziyorlar,yoksa egosuz dediğimiz insanların da aynı başarıyı yakaladığında farklı olmayacağını biliyoruz.Yani egosuz egolu insan yok,sadece bunu dışarıya az gösteren ve fazla gösteren var.Bakın hiç göstermeyen vardır demiyorum az gösteren var diyorum.Çünkü hiç göstermeyen birini yukarıda izah ettim,kendi için yürümemesi yemek yememesi ölmeyi beklemesi lazım ki o zaman diyelim ki''ulan ne egosuz bir insan yaw''
İnsan iyilik yaparken bile iyilik yaptığı kişinin daha iyi olması için iyilik yapmıyor,daha iyi olduğunu bildiği anda mutlu olacağını bildiği için veya toplumdaki saygınlığının artacağını bildiği için yapıyor.Yani iyilik yaparken de kendini düşünüyor,üzülürken bile kendini düşünüyor,çünkü o anki durumda üzülmenin kendi için daha doğru bir hareket olduğunu düşündüğü için üzülüyor. Anneniz babanız öldüğünde bile kendinizi düşündüğünüz için ağlıyorsunuz,''ben onlarsız naparım''diyorsunuz ve kendinize üzüldüğünüz için ağlıyorsunuz.
İnsanların tüm hareketleri kendi için yani herkes söylemese bile insan ilişkileri tamamen samimiyetsizlik içeriyor.
Bunun böyle olması lazım çünkü başka türlü insan ırkı büyüyemez,herkes egosuz olsaydı zaten şuan insan diye bir varlık olmazdı ki egosuz bir canlının var olması da doğanın kanunlarına aykırı.İnsanlığın bu noktaya gelmesi tüm insanların oluşturduğu bir şey,kendini diğer insanlara beğendirme ve kabul ettirme duygusu bizi icat yapmaya,yeni şeyler keşfetmeye,çalışmaya,okumaya,iletişim kurmaya zorluyor.Yani herkes bu duyguyla hareket ederken bir yandan da gelişiyoruz.
Yani egosuz bir insanın var olması imkansız,birinin başka birini egolu diye suçlaması da tamamen saçmalıktan ibaret.Yani iki insan düşünelim ilki mütevazi bir insandır alçak gönüllüdür falan yani insanlara kendisini böyle daha çok beğendireceğini,daha çok kabul göreceğini düşünüyordur o yüzden böyle davranıyordur,yani o mütevaziliğini falan insanların gözünde iyi bir imaj çizmek için yapıyordur.İkinci kişide bu beğendirme ve kabul görme işini facebookta foto paylaşarak,insanların arasında çok konuşarak yapıyordur falan...
Yani görüldüğü üzere bu iki birbirinden çok farklı diyebileceğimiz insanın egoları eşit,ikisi de dolaylı olarak aynı şeye hizmet ediyor,ikisi de kendini beğendirmek için bu hareketleri yapıyor.Sadece bunu sağlamak için değişik yollar bulmuşlar kendilerine.
İlk paragraf ile diğer paragraflar birbirinin aynısı, zaman kaybetmeyin.
Azim ve hırs ile egoyu karıştırmamak lazım. Ego, azim ve hırs sonucu oluşur, azim ve hırs için ise ego gerekir. Böyle bir döngü.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
spora giderden sonrasını okumadım
Ete Kemiğe Büründüm,Yunus Diye Göründüm
-Yunus Emre
+1 and up. İnsanların hayatlarını devam ettirebilmeleri için egonun belli bir şekilde var olması gerektiğine inanmaya başladım. Aksi halde hiç bir şey onu tatmin edemez. Yani hiç bir şekilde egosuz bir insan düşünülemez. Düşünülse dahi nasıl yaşayabilir ki? Çünkü ego bir yandan insanı hayata bağlayan bir duygudur, histir.
Fakat bir yanda da neden yaşamaya devam etmemiz için veya bir şeyler yapmak, düşünebilmek için duygulara ihtiyaç duyuyoruz? Duygularımıza karşı gelerek yaşayabilmek mümkün mü? Aslında bu sorunun içinde bir paradoks görüyorum. Eğer tüm duygularımızı dinlemeyecek isek, bize çok kötü gelen bir şeyi sırf gerektiği için yapacak isek, duygularımızı dinlemeyecek olmamdaki karar, başka bir duygunun eseri değil mi?
ego dediğin bendir aslında. gen bencildir, ne yaparsan yap her zaman için kendini düşüneceksin. egonu bastırdığını düşündüğün bir an bile olsa bu egonu ortaya çıkarıcaktır.