İnsan beyninde çok sayıda nöron hattı farklı şekillerde birbiriyle yarışır halde faaliyet gösteriyor. Nöron şebekeleri sık sık birbirini susturmaya ve beyindeki karar verme aygıtlarını domine etmeye çalışıyor. Bu da insanı ikilemlere - özellikle ortada hemen karar verilmesi gereken ve baskın bir seçimin ön plana çıktığı verilmiş bir vaka yoksa - sokabiliyor. Sevdiklerinizin canının söz konusu olduğunu veya acil maddi desteğe ihtiyaç duyduklarını hayal edin. Şüphesiz ki yardım edeceksiniz; bunu her halinizle hissettiriyorsunuz. Bir şebekenin öbürüne baskın çıkması verilmiş durumla inanılmaz alakalı. Ancak, mesele benliğinizi bencil ya da özgeci olarak nitelemeye geldiğinde bir şebekenin baskın çıkması çok daha zor çünkü teorik bir düzene sokmak maksadıyla kompleks bir varlığı (yani kendinizi) büyük bir veri setinde bir kategoriye yerleştirmek çok zor. Şebekeler ardı ardına yanıyor. İki farklı şebekeden veya düşünceden birisi bir türlü baskın çıkamıyor. Ben de devasa bir veri setini tanımlama durumunda ezilip kaldığımız bu çerçevede kendime tam olarak egoist ya da tam olarak özgeci diyemem. Fevkalade ego-ist yani ben-merkezci bir insan olduğuma inansam da, aile fertlerim veya sevdiklerim için özellikle bazı durumlarda yapmayacağım şey yok. Gerekirse kendim harap olur; onları düze çıkarırım. Bu tavrımızın net adaptasyonu artıran evrimsel bir eğilim veya diğer bir deyişle evrimsel psikolojik mekanizma olduğuna inanıyorum. Beni "insan" yapan şeyin kör evrim süreci ve doğal seleksiyon olması ilginç. |
|
_____________________________
We're beyond sympathy at this point, we're beyond humanity.
|




Yeni Kayıt

1 Mobil
Konudaki Resimler

önceki
kullanıcısına yanıt






