Depresyon ve Platoni Hava gayet güzel, çocuklar var dışarıda top oynuyorlar. Sokaktaki amcalar bazen kızıyor onlara "ses etmeyin!" diye. Merdiven de birbirine gayet yakışan bir çift oturuyor, öpüşüyorlar. Balkonda bir teyze var sigara içiyor buruşmuş suradı ve tutmayan dizlerine rağmen. Karşı binada ise bir çocuk var, sobasını yakmış, kulaklığını takmış müzik dinliyor. Uğraştıkları işleri yaparken ne düşündükleri umurumda değil. Ben ise burada oturmuş çayımı yudumluyor, sigaramı içiyorum. Etrafa bakıp onların mutluluğundan birer parça almak istiyorum sadece. Aklımda birisi var, gayet güzel. Sarışın, kahverengi gözleri, pembe ojeleri ile benim ona yakın olduğum kadar bana yakın mı bilmiyorum. Başını omzumdaymış gibi hissediyorum, o güzel kokusunu içime çekiyormuş gibi hissediyorum. O ise kim bilir ne yapıyor? Hiç kimsenin ne yaptığı ve düşündüğü umurumda değilken neden onunkileri önemsiyorum? Bir yandan kendi derdime zaman ayırmak istiyorum aklımdan çıkmasını istiyorum, çünkü ilgilenmem gereken işler var ve biraz uyumam gerek. Bu yapamadıklarımın hepsine neden olan o mu? Onu neden bu kadar önemsiyorum ve gözlerimi kapattığımda onun gözlerini görüyorum? Lütfen birisi ona peşimi bırakmasını söylesin çünkü daha fazla dayanabileceğimi sanmıyorum. Tanrı şahidim olsun ki onu ondan çok seviyorum. Teninin sıcaklığını hissetmek istiyorum, gülümseme nedeni ben olmak istiyorum, fakat neden yapamıyorum?
Merhaba; Uzun zamandır blog yazıyorum. Sitemde hiç bir şekilde reklam vb şeyler yok. Zaten blogger üzerinde yazıyorum forumda da yazmış olduğum şiirler, yazılar vardı. En azından ziyaret edip yazılar hakkında düşüncelerinizi söylerseniz sevinirim..