Beyler son 2-3 aydır içimde bir sıkıntı var. Diğer insanların doğuştan gelen mükemmel yaşantıları gözüme batıyor ve kıskanmamak için direniyorum. Niye kızlar bana değil de, o çocuğa yazıyor gibi bir düşünce yapısına büründüm, hal böyle olunca kendimi değersiz hissediyorum. Başkalarının hayatını kıskanmaktan, düşünmekten kendi hayatımı yaşayamaz hale geldim. Kendimi ne kadar yükseltmeye çalışsam da kafamda istemediğim, bu düşünceler yüzünden ders çalışamaz hale geldim. Lise son sınıfım LYS'ye 2 ay kaldı ve ben daha adam akıllı çalışamadım bile. Her gün kalktığım gibi aklıma gelişi, ayrı bir koyuyor. Ders çalışmak yerine gezip kafa dağıtmayı seçiyorum, fakat tekrar eve gelip yalnız kaldığımda bu düşünceler tekrardan ağır basıyor. Lütfen yardımcı olun arkadaşlar ben bu düşüncelerden nasıl arınırım ? Tam bir loser oldum.
Kimsenin hayatı gerçekten de mükemmel değildir, koşullar daha iyi olabilir ama herkesin kendince dertleri vardır, belki büyük ve önemli, belki küçük ama kafaya çok takılan. Bir de kız konuları bu forumda harbiden çok kafaya takılıyor, özellikle bu konulara yoğunlaşıyorlar, daha yaşın küçük, değmez. Gerçi bu dediklerimi şu anda anlayamazsın muhtemelen, sana kendinden zor durumda olanları da gör demeyeceğim. İnsanlar gözünde ya çok iyi yaşamları var ya da çok kötü ve acınası diye ikiye ayrılmamalı.