Anlatın derdinizi (3. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Itachi-san

Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum.

Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım.

quote:

Orijinalden alıntı: Gonullu

quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım.

Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum.


Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek.

quote:

Orijinalden alıntı: Leonardo DiCaprio.

quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Leonardo DiCaprio. Hastaneye gideceğim birazdan umarım her şey benim istediğim gibi çıkar ve tedavi olurum. Neyiniz var hocam? Umarım çaresi olan bir illettir.

Çaresi vardı bence ama bundan 5-6 sene önce fark edilmeliydi.. bakalım ne olacak..

quote:

Orijinalden alıntı: Itachi-san

quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek.

Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum.

quote:

Orijinalden alıntı: Gonullu

quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum.

Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o

Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor.

quote:

Orijinalden alıntı: Itachi-san

quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor.

İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar.

Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam

quote:

Orijinalden alıntı: Makifylmz

quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor. İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar. Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam

Olaya maddi açıdan değilde manevi açıdan bakarsak misal ben, öldükten sonra yok olup hiçliğe karışacağım düşüncesini kabullenemem. Bu yaşam sıradan bir başlangıç ve sondan ibaret olamaz diye düşünüyorum kabaca

quote:

Orijinalden alıntı: Gonullu

quote: Orijinalden alıntı: Makifylmz quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor. İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar. Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam Olaya maddi açıdan değilde manevi açıdan bakarsak misal ben, öldükten sonra yok olup hiçliğe karışacağım düşüncesini kabullenemem. Bu yaşam sıradan bir başlangıç ve sondan ibaret olamaz diye düşünüyorum kabaca

Ben de öyle düşünüyorum ancak farklı şekilde. Yani reenkarnasyon gibi. Ne bileyim, dünyadaki 6 milyar insan çok fazla ya. Bir sürü aynı insanla karşılaşıyorum, bildiğin aynı. Tipi, hareketleri fakat sadece sözde farklı. İnsanların arasına serpiştirilmiş gibi.

Ya da dünyaya hiç bir etkisi olmayan onca insan var. Değişik yani, bu kadar mı gereksiz insanlar olur. Sokaklarda çete gibi gezenler mi dersin, şu haberdeki çocuğu döven 6 çocuk mu dersin. Ne bileyim, bir cezaları olmalı diye düşünüyorum; biz veremiyorsak birileri vermeli; bu kadar adaletsizlik olmamalı.

quote:

Orijinalden alıntı: Itachi-san

quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Makifylmz quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor. İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar. Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam Olaya maddi açıdan değilde manevi açıdan bakarsak misal ben, öldükten sonra yok olup hiçliğe karışacağım düşüncesini kabullenemem. Bu yaşam sıradan bir başlangıç ve sondan ibaret olamaz diye düşünüyorum kabaca Ben de öyle düşünüyorum ancak farklı şekilde. Yani reenkarnasyon gibi. Ne bileyim, dünyadaki 6 milyar insan çok fazla ya. Bir sürü aynı insanla karşılaşıyorum, bildiğin aynı. Tipi, hareketleri fakat sadece sözde farklı. İnsanların arasına serpiştirilmiş gibi. Ya da dünyaya hiç bir etkisi olmayan onca insan var. Değişik yani, bu kadar mı gereksiz insanlar olur. Sokaklarda çete gibi gezenler mi dersin, şu haberdeki çocuğu döven 6 çocuk mu dersin. Ne bileyim, bir cezaları olmalı diye düşünüyorum; biz veremiyorsak birileri vermeli; bu kadar adaletsizlik olmamalı.

Aynen bu kadar adaletsiz olmamalı.

Butun herkese diğer tarafta görecek diyoruz fakat ben bu dünyada onların yanına kar kalmasına tahammül edemiyorum.Adamlar gunluk 5 dolara çocuk çalıştırıp dünyayı yaşıyor.Bu çocuğun adaleti bu dünyada gelmeli bence.

quote:

Orijinalden alıntı: Itachi-san

quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Makifylmz quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor. İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar. Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam Olaya maddi açıdan değilde manevi açıdan bakarsak misal ben, öldükten sonra yok olup hiçliğe karışacağım düşüncesini kabullenemem. Bu yaşam sıradan bir başlangıç ve sondan ibaret olamaz diye düşünüyorum kabaca Ben de öyle düşünüyorum ancak farklı şekilde. Yani reenkarnasyon gibi. Ne bileyim, dünyadaki 6 milyar insan çok fazla ya. Bir sürü aynı insanla karşılaşıyorum, bildiğin aynı. Tipi, hareketleri fakat sadece sözde farklı. İnsanların arasına serpiştirilmiş gibi. Ya da dünyaya hiç bir etkisi olmayan onca insan var. Değişik yani, bu kadar mı gereksiz insanlar olur. Sokaklarda çete gibi gezenler mi dersin, şu haberdeki çocuğu döven 6 çocuk mu dersin. Ne bileyim, bir cezaları olmalı diye düşünüyorum; biz veremiyorsak birileri vermeli; bu kadar adaletsizlik olmamalı.

Aynen bu kadar adaletsiz olmamalı.

Butun herkese diğer tarafta görecek diyoruz fakat ben bu dünyada onların yanına kar kalmasına tahammül edemiyorum.Adamlar gunluk 5 dolara çocuk çalıştırıp dünyayı yaşıyor.Bu çocuğun adaleti bu dünyada gelmeli bence.

quote:

Orijinalden alıntı: Gonullu

quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Makifylmz quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san quote: Orijinalden alıntı: Gonullu quote: Orijinalden alıntı: Itachi-san Bu arada sıkıldım.Kimse ile konuşasım yok.Bütün gün boyunca oturuyorumİçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.Sürekli başkalarını yargılıyorum.Mutlu oldukları şeyleri yargılıyorum,çünkü ben mutlu değilim.Sürekli hayatı sorguluyorum,sürekli çelişki yaşıyorum.Bazen deliricem sanıyorum.Gerçek anlamda.Hayata bir daha gelemeyeceğimi ve bu ülkede doğduğumu düşünüyorum.Yabancı filmleri izleyince dertleniyorum.Orada istediğim onların hayatları değil.Onların yaşadıkları yer.Şuan bulunduğum bölge gayet güzel fakat filmlerdeki belgesellerdeki o ormanları görünce çok kıskanıyorum.Ayrıca daha özgür bir ülkede yaşamak istiyorum. Cemmatçiler uyuduğu için taşa tutulmam sanırım. Sırf dünya bu kadar adaletsiz olmamalı diye bir yerde bizi izleyen birileri olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum. Hayat bu kadar ucuz olmamalı. Ya, belki şimdi Afganistan'da ya da Irak'ta bir ailenin çocuğu olabilirdim diye kendimi teselli ediyorum ancak diğer yandan da neden Norveç'te, Fransa'da, Amerika'da doğmadım diye kendi kendimi yiyorum. Bakalım, ölünce her şey ortaya çıkacak. Bir de bunu düşünüyorum, önceki hayatımın olduğuna inanıyorum, kim olduğumu falan hatırlamaya çalışıyorum; bu hayattan da göçünce hiçbir şey hatırlamayacak mıyım diye üzülüyorum. Bilmiyorum ya, zaman gösterecek. Farklı olaylara tanıklık edemediğim için üzülüyorum.Bundan 100 yıl sonra olacak devrimsel olaylara şahitlik edemeyeceğim veya rönesans dönemini asla yaşayamayacağım,Atatürk Türkiyesini asla göremeyeceğim.Bunlar için bile üzülüyorum. Belki de görmüşsündür de geride kalmıştır o Şimdi burda biz niye yaşıyoruzdan girip sonunu bilemeyeceğim yerlerden çıkarım da sıkmak istemem dostum. Hayat cidden cok garip, birileri koskoca firmalarım CEO'ları, ailesi 10 kuşaktır bir firmayı yönetmiş adamlar var, bu kadar bilim, siyaset adamları var dünyanın tanıdığı, adını tarihe altın harflerle yazdırmış Einstein, Edison, Faraday ve bir sürü insan var, biz? Aramızdan bilim adamları vs çıkar illa ki ama ben, sen, o? Boşuna mı yaşanılıyor? Çalışıyoruz yeni şeyler öğrenmek vs. için aile içinde, arkadaş içinde değer kazanıyoruz ama o kadar. Belki bir de ilçe içinde ama bitti. O kadar. Bilmiyorum yahu, bilmiyorum. Bir güce inanmak istesem o da olmuyor. İnanmak istiyoruz çünkü hayatımız o multimilyonerler gibi değil.Biz inanmak istiyoruz çünkü bu hayatı yaşayıp ölmek istemiyoruz onlarsa istediklerini elde edip inanmaya gerek olmadığını düşünüyorlar. Bu arada içinden geleni yaz okumaktan sıkılmam Olaya maddi açıdan değilde manevi açıdan bakarsak misal ben, öldükten sonra yok olup hiçliğe karışacağım düşüncesini kabullenemem. Bu yaşam sıradan bir başlangıç ve sondan ibaret olamaz diye düşünüyorum kabaca Ben de öyle düşünüyorum ancak farklı şekilde. Yani reenkarnasyon gibi. Ne bileyim, dünyadaki 6 milyar insan çok fazla ya. Bir sürü aynı insanla karşılaşıyorum, bildiğin aynı. Tipi, hareketleri fakat sadece sözde farklı. İnsanların arasına serpiştirilmiş gibi. Ya da dünyaya hiç bir etkisi olmayan onca insan var. Değişik yani, bu kadar mı gereksiz insanlar olur. Sokaklarda çete gibi gezenler mi dersin, şu haberdeki çocuğu döven 6 çocuk mu dersin. Ne bileyim, bir cezaları olmalı diye düşünüyorum; biz veremiyorsak birileri vermeli; bu kadar adaletsizlik olmamalı. Aynen bu kadar adaletsiz olmamalı. Butun herkese diğer tarafta görecek diyoruz fakat ben bu dünyada onların yanına kar kalmasına tahammül edemiyorum.Adamlar gunluk 5 dolara çocuk çalıştırıp dünyayı yaşıyor.Bu çocuğun adaleti bu dünyada gelmeli bence.

Bir insan tipi vardır hocam. Çalıştığı yer fark etmez, masabaşıdır genellikle. 8-5 arası, işte her gün aynı şeyleri yapar, eve gelir yemek yer, televizyon izler, uyur ve hop sabaha aynı iş. Arada bir evlenir, çocuk yapar. Kapitalizme muhtaç olur, reklam reklam reklam... Hayatı böyle geçip gider ve en sonunda yukardakine kavuşmak için toprak... Türkiye'de çok var böyle insan, dünyada bir sürü. O yüzden bu kadar firma büyüyor. Gerçekten onlar adına üzülüyorum, kendi kendime üzülüyorum. Acıyorum yahu. Hiç masabaşında çalışmak istemedim bu yüzden, devlet memuru olmak falan. Doktor olmak istiyorum, olacağım umarım. Çalkantılı bir hayatım olsun, zenginliği de tadayım, fakirliği de. Hayatımın bir dönemi mümin de olayım, doğal uyuşturucu da tadayım, domuz da yiyeyim. Hayatı deneyeyim yani, ölümden sonra ne olacağını kim bilir? Belki biraz domuz yedik, alkol aldık diye yanarız, belki de hayata başka bir açıdan yine başlarız...