Amca Ne Demek İstiyor Kader mi Akıl mı?

Bugün bir amcayla muhabbet ettim. Amca hayatta gelmiş, görmüş, geçirmiş. Amca tüccarmış, çok iyi yerlere gelmiş gençken, ama sonradan batmış, çok zenginken çok fakir olmuş. Bana bir soru sordu dedi ki; ben zengin oldum, ticarette çok iyi yerlere geldim, peki bunu nasıl başardım? Kaderim sayesinde mi yoksa aklım sayesinde mi diye sordu. Sizce ne demek istedi? Yani akıl olmasa da kaderi yine onu zengin bir tüccar yapacak mıydı? ya da aklını kullanarak kaderi de rast giderek mi zengin bir tüccar oldu? Sonra ne kaderi ne de aklı ona gülmüş birden bire işleri bozulmuş batmış, buna da kader diyebilir miyiz? Yoksa insan seneler boyu kaderini kendi mi çiziyor?

Kaderi ve şansı onu zengin etmiş. Bunu kullanamayıp, aklı yüzünden, tüm servetini kaybetmiş. Zengin eden şansı, batıran kendisi.

İnsanın yetişirken edindiği düşünce kalıpları, kaderinin de bir miktar aynası oluyor. Buna genlerine işlenmiş bilgiler de dahil. Çünkü DNA o kadar bilgi taşıyor ki, insanın kaderinin nasıl olacağı, düşünce kalıpları ile birlikte aynı zamanda genetiğiyle birlikte onun rotasını belirliyor. Yani tek başına şudur ya da budur diyemeyiz.

Mesela atalarında savaşta topraklarını kaybetmiş bir aileden geliyordur ama varlık bilincine sahiptir. Varlık bilinci onu varlıklı yaparken, genlerinde taşıdığı kaybetme korkusu bir gün devreye girer ve fakirleşiverir.

"Kārûn, “Bu serveti sahip olduğum bilgi sayesinde elde ettim” diye karşılık verdi. Bilmiyor muydu ki Allah ondan önceki kuşaklardan, ondan daha güçlü ve daha çok servet biriktirmiş kimseleri helâk etmişti. Ama suçluluğu kesinleşmiş olanlara artık günahları sorulmaz!" -Kasas (78)

"Kārûn gösterişli bir şekilde kavminin karşısına çıkardı. Dünya hayatını arzulayanlar, “Keşke Kārûn’a verilenin bir benzeri bize de verilseydi! Doğrusu o çok şanslı!” derlerdi." -Kasas (79)

"Daha dün Karun’un yerinde olmayı isteyenler bu defa, “Yazıklar olsun bize! Demek ki Allah rızkı kullarından dilediğine bol bol, dilediğine de ölçülü veriyormuş. Allah bize lütufta bulunmuş olmasaydı, bizi de mutlaka yerin dibine geçirmişti. Vah ki vah! Demek inkârcılar iflâh olmazmış!” der oldular." -Kasas (82)