Şimdi Ara

Ailesi ile yaşamaktan mutlu olan var mı?

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
27
Cevap
0
Favori
709
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Merak ediyorum var mı böyle birileri? Napıyorsunuz, nasıl geçiniyorsunuz aile ile? Muhtemelen bu yıl üniversite için şehir dışına gideceğim ama şu son bir ay bile dayanılmaz geliyor. Uzaklaşmak için can atıyorum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi EhrimeN -- 29 Temmuz 2010; 22:04:43 >



  • istanbuldayım, üniversite son sınıftayım, ve ailemle yaşıyorum.

    şimdiye kadar hiçbir sorunum olmadı. evi otel olarak kullanırım. bazen gelmediğim olur. arkadaşlarımla tatile giderim, şehir dışına giderim, sadece "ben şuraya gidiyorum, şu kadar süre yokum" derim. geç geleceksem "ben geç geleceğim" derim, ne kadar geç diye sormazlar. ama annem sabah odamın kapısını sessizce açar, sonra gider babama "gelmiş" der. nedense bu da çok hoşuma gider...
  • Ailemle yaşıyorum ve çok mutluyum.

    Açıkçası evlendiğimde ne b*k yiyeceğimi bilmiyorum nasıl ayrılacam ben bu evden.

    Ailem olmadan asla.
  • 17 yaşıma keşke yeniden dönsem, keşke hep ailemle yaşasam ...
  • Bu yıl bende gideceğim. Yeri geliyor çok sinir ediyorlar, yeri geliyor kendilerine hayran bırakıyorlar.Bu yıllardır böyle sürüp gitmiştir. Ama otobüse bindiğimde, ardıma baktığımda onların yaşlı gözlerini hayal etmek bile içimi buruklaştırıyor nedense. Sonuçta, bizlerden başka idealleri yok onların. Canından bir parça otobüse binip yavaş yavaş uzaklaşıyor, neresi olduğunu bilmediği bir diyara. Orada ne ile karşılaşacak, kimlere el açacak bilmeden sadece o benim oğlum ona güveniyorum diyerek avutacaklar kendilerini. Ve biz o tabloyu gördüğümüzde acaba neler hissedeceğiz.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: löpçük

    istanbuldayım, üniversite son sınıftayım, ve ailemle yaşıyorum.

    şimdiye kadar hiçbir sorunum olmadı. evi otel olarak kullanırım. bazen gelmediğim olur. arkadaşlarımla tatile giderim, şehir dışına giderim, sadece "ben şuraya gidiyorum, şu kadar süre yokum" derim. geç geleceksem "ben geç geleceğim" derim, ne kadar geç diye sormazlar. ama annem sabah odamın kapısını sessizce açar, sonra gider babama "gelmiş" der. nedense bu da çok hoşuma gider...


    Benim de '' bu tür '' bir ailem olsam sorunum olmazdı. Ama eğer İstanbul'da bir yer kazanırsam önümdeki 4 yıllık tabloyu çizebiliyorum ve o an yaşama sevincim gidiyor açıkcası.




  • Üniversitede devlet yurdunda falan kalan birine sor bakalım,ne diyecek.
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • quote:

    Orijinalden alıntı: ~Trabzon61~

    Ailemle yaşıyorum ve çok mutluyum.

    Açıkçası evlendiğimde ne b*k yiyeceğimi bilmiyorum nasıl ayrılacam ben bu evden.

    Ailem olmadan asla.




    +1
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Tjedrea

    Üniversitede devlet yurdunda falan kalan birine sor bakalım,ne diyecek.


    Burada olanaklardan bahsetmiyoruz yanlız. Belki devlet yurdundan çok daha kötü bir ortamda kalıyorum belki de bir çok kişinin sahip olamayacağı bir yerde kalıyorum bunu bilemezsiniz. Burada bahsettiğim olay aile ile anlaşıp, anlaşamak. İyi veya kötü bir yerde kalmak sonucu değiştirmiyor.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi EhrimeN -- 29 Temmuz 2010; 22:54:05 >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: AYILAR

    Bu yıl bende gideceğim. Yeri geliyor çok sinir ediyorlar, yeri geliyor kendilerine hayran bırakıyorlar.Bu yıllardır böyle sürüp gitmiştir. Ama otobüse bindiğimde, ardıma baktığımda onların yaşlı gözlerini hayal etmek bile içimi buruklaştırıyor nedense. Sonuçta, bizlerden başka idealleri yok onların. Canından bir parça otobüse binip yavaş yavaş uzaklaşıyor, neresi olduğunu bilmediği bir diyara. Orada ne ile karşılaşacak, kimlere el açacak bilmeden sadece o benim oğlum ona güveniyorum diyerek avutacaklar kendilerini. Ve biz o tabloyu gördüğümüzde acaba neler hissedeceğiz.


    Uzaklaşmak iyidir, güzeldir. Bir yerde ayrılık olacak sonuçta.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: EhrimeN


    quote:

    Orijinalden alıntı: AYILAR

    Bu yıl bende gideceğim. Yeri geliyor çok sinir ediyorlar, yeri geliyor kendilerine hayran bırakıyorlar.Bu yıllardır böyle sürüp gitmiştir. Ama otobüse bindiğimde, ardıma baktığımda onların yaşlı gözlerini hayal etmek bile içimi buruklaştırıyor nedense. Sonuçta, bizlerden başka idealleri yok onların. Canından bir parça otobüse binip yavaş yavaş uzaklaşıyor, neresi olduğunu bilmediği bir diyara. Orada ne ile karşılaşacak, kimlere el açacak bilmeden sadece o benim oğlum ona güveniyorum diyerek avutacaklar kendilerini. Ve biz o tabloyu gördüğümüzde acaba neler hissedeceğiz.


    Uzaklaşmak iyidir, güzeldir. Bir yerde ayrılık olacak sonuçta.


    İşin gerçeği, gideceğim günü dakika dakika sayıyorum. Sadece o ayrılış anı yok mu ah işte o an bitirebilir beni.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: ~Trabzon61~

    Ailemle yaşıyorum ve çok mutluyum.

    Açıkçası evlendiğimde ne b*k yiyeceğimi bilmiyorum nasıl ayrılacam ben bu evden.

    Ailem olmadan asla.


    Ama kendi kendine bakmayı da öğrenmelisin. Sonra evlendiğinde aileyi idare etmekte zorluk çekme.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Teeneshir

    Ama kendi kendine bakmayı da öğrenmelisin. Sonra evlendiğinde aileyi idare etmekte zorluk çekme.



    Orasıda var tabiki , son yazımı geçiriyorum şuanda. Fakat şöyle birşeyde var babamla çalışıyorum zaten :)
  • quote:

    Orijinalden alıntı: EhrimeN

    Merak ediyorum var mı böyle birileri? Napıyorsunuz, nasıl geçiniyorsunuz aile ile? Muhtemelen bu yıl üniversite için şehir dışına gideceğim ama şu son bir ay bile dayanılmaz geliyor. Uzaklaşmak için can atıyorum.


    Hazırlık bitti, fakülteye geçtim bu sene
    Çok da memnunum halimden. Bütün hobilerime destek oluyorlar, gerekiyorsa maddi yardım yapıyorlar (borç olarak )
    Lise ile üniversite arasında aile çok değişiyor. Şuanki hallerinin olmayacağına emin olabilirsin




  • çok yakın olduğun ve sözünden çıkmam dediğin bir kişi varsa ona danış derim. çok etkili oluyor
  • Aile candır
  • Bayramdan sonra askere gidiyorum ayrı kalmak çok kötü olacak.
  • Yaklaşık 4 gündür evde yalnızım ve bu benim için büyük bir tecrübe oldu diyebilirim.Evde yalnız olmak müthiş bir duygu aslında herşeyi kendi kafana göre yapıyorsun.Kafan rahat falan filan ama evde bir yandan da inanılmaz bir sessizlik var. Bazen sıkılıyorum.Boş boş evdeki boş odaları geziyorum sanki birini arıyormuşcasına...Bu durumdan da pek hoşnut değilim açıkcası.

    Belki şuanda böyle düşünüyor olabilirim,ilerde herşey değişebilir ama şunu söyleyeyim günün birinde üniversite yada başka birşey için başka bir ülkeye/şehre gitmem gerekirse bir dakika bile durmam o ayrı Hatta İstanbul'da üni. kazansam bile ayrı ev tutmayı planlıyorum ben




  • Evli eş aldatır.
    Sevgili ayrılır.
    Arkadaş satar.
    Ama aile her zaman yanındadır.
  • Üniversite için ayrı şehre gitmek başlarda herkesin ortak hayalidir. Benim için de öyleydi. Gittik, gördük, geçirdik yaşadık ve geldik. İyiydi hoştu ama aile ile yaşamak bambaşka. Aslında aileden kastım düzenli bir hayat. Yani gençken yapmak istediklerini yapacaksın ama sonrasında emin ol düzenli hayatın değerini anlıyorsun. Tecrübeyle sabit Yemeğin önüne gelir, odan sürekli temizdir, çamaşırların yıkanır katlanıp yerleştirilir vs. Bunları çok arıyor insan. Sonuç olarak şehir dışına gidin yeni insanlar tanıyın yalnız yaşamayı öğrenin. Sonrasında evlenmem diyenlerin düşünceleri değişir. Aileden bi uzaklaşayım diyenlerin düşünceleri de değişir. Eyyorunlamam buaddar




  • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.