19 yaşındayım. Okuduğum üniversite ve bölümden memnun değilim. Ailem tarafından sevildiğim söylenemez. Hayatımdan mutsuzum. Yaşadığım ilçe tam bir terör yuvası. pkk bir yandan Suriyeliler
bir yandan.
İnanacak mısınız bilmiyorum ama her gece yatmadan önce Tanrım ben bunları hak edecek ne yaptım ? Diye soruyorum . Bu zamana kadar istediğim hiçbir şey olmadı. Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer
vardır sözüyle yaşıyorum. Bu sözü kendime ilke edindim ve neredeyse her gün bu sözü aklıma getirip geleceğe umutla bakmaya çalışıyorum. Gerçi ne kadar bakabilirsem.
Bu rezil hayattan kurtulmak için bir fikre sahibim. Belçika'da yaşayan bir akrabam var. Kendisiyle aram çok iyi. İstanbul'a geldiğinde onu Ayasofya, Topkapı tarafına götürmüştüm, şehir turu
yaptırmıştım. 3 gün boyuca misafir etmiştim. Çok memnun kalmıştı. Bir gün beni Belçika'ya götüreceğine söz verdi ama sana iş bulursam burada yaşamana, ev bulmana yardım ederim bulamazsam ailenin
yanına gönderirim demişti. Onun yanına gitmeyi düşünüyorum. Ama orada ne iş yapacağımı bilmiyorum. Tek yeteneğim var, motosiklet kullanmayı biliyorum ve belki bir orada kurye olarak çalışırım.
Bulgaristan üzerinden Avrupa Birliği vatandaşlığım var ve bu konuda sıkıntı çıkacağını zannetmiyorum.