Son 3-4 yılım bomboş geçti hiçbir şey yapmadım neredeyse, sadece ingilizce öğrendim ve öğretmenlik okuyorum şu an yaptığım faydalı tek olay bu ve bundan rahatsızlık duymaya başladım. 16-17 yaşlarındayken hep bir aptallık vardı, sanki hiç büyümeyecekmişim gibi. Gerçi yine rahatım yerindeyken aklıma gelmezdi, insanların duygularıyla oynayarak geçirdim zamanımı farkında olmadan ya da suçluluk duygusu hissetmeden. Şimdi aynısı ilk kez bana yapıldı ve bu beni bazı şeyleri sorgulamaya itti. Bir çok kişinin hayatına girdim çıktım hep hatırlandığım isim ya bencil ya ukala oldu. Şimdi bakıyorum da içten bana güvenen ve güvenebileceğim sadece 2 kişi var. Çoğu kişi çıkar ilişkisi kurdu benimle, elde kalan bir şeyim olmadı. Uğruna bir şeyler yaptığım kişiler hep yüzüstü bıraktı ama aynısını ben de benim uğruma bir şeyler yapanlara yaptım. Aslına bakarsanız çok da güzel bir hayatım yok, çoğu şey alt üst durumda, hele ki vicdanen rahat değilken. Bunları da yazmazdım buraya hatta aklıma bile gelmezdi ama alkolü bırakalı 2.5 ay oldu, bazı şeylerin farkına varmaya ağırlığını hissetmeye başladım. Eski üyelerin samimiyetine, yenilerin yardımseverliğine güvenerek içimi dökmek istedim. Belki karışık oldu, anlamsız oldu ama zaten benim de kafam karışık be dostlar.
Eğer ingilizceyi öğrendiyseniz bence hiçte kayıp olmamış. Allah öyle bir evren yaratmış ki her an kafa olarak sıfırdan başlaman mümkün :) Geçmişi geride bırak ve önüne bak; kişisel gelişim kitapları okumanı tavsiye ederim "Aşkım Kapışmak" hiç duydunuz mı bilmiyorum
yeni mesaja git
Yeni mesajları sizin için sürekli kontrol ediyoruz, bir mesaj yazılırsa otomatik yükleyeceğiz.Bir Daha Gösterme