Yaşayan Ölüler - Sürekli Güncel | DonanımHaber Forum

Yaşayan Ölüler - Sürekli Güncel - Sayfa 2

SnooPy06 · 2013-11-23T16:58:46.0000000+03:00

quote: Dikkat! Bağımlılık yaratabilir... Sizleri zombilerle dolu ve acımasızlıkların olduğu bir dünyaya götüreceğiz. Bölüm 1 - Çığlık Dışarıdan gelen yüksek bir sesle yatağımdan fırladım. Saat daha sekiz bile olmamıştı. Terliklerimi giyip televizyon izlemek için salona yürüdüm. Televizyonu açıp koltuğuma oturdum. Tüm kanallarda "Evinizden asla ayrılmayın..." uyarısı veriliyordu. Bunun nedenini öğrenmek için üstümü değiştirip dışarı çıktım. Sokak son derece sessizdi. Etrafa bakınmaya başladım fakat kimseler görünmüyordu, lakin bu cadde her sabah tıklım tıklım dolu olurdu. Adeta yürüyecek yer kalmazdı. Bu sessizliği karşıdaki evin arkasından gelen bir çığlık bozdu. Merakıma yenik düştüm ve evin arkasına yürüdüm. Bir kadın, eli yüzü parçalanmış sanki yanıklar içinde olan bir yaratık-insan karması tarafından saldırıya uğruyordu fakat yapabileceğim hiçbir şey yoktu. O yaratık yalnız değildi. Arkasından onlarcası daha çıktı ve kadından beslenmeye başladılar. Böyle bir olay bu zamana kadar yalnız filmlere konu olmuştu. Gerçekten yaşayacağım nereden aklıma gelebilirdi ki? Hızla eve koştum ve kapıyı kilitledim. Televizyonda evden çıkmamamız gerektiğini söylüyordu fakat zombilerle dolu bir sokaktaydım ve son derece çaresizdim. Üstelik dolapta da hiçbir şey yoktu. Televizyonda bir yayın başladı. Yayında çeşme suyuna karışan bir enfeksiyonun insanları zombileştirdiğini söylüyordu. Bu enfeksiyonun ana nedeninin insanların doğaya verdikleri zararlardan kaynaklandığını söyledi ve yayın kapandı. Derhal buradan ayrılmalıydım. Hızla yatak odasına girip dolaptan sırt çantamı aldım. Mutfaktan fazla ağırlık yapmayacak ve besleyici yiyecekleri çantama attım. Kendimi koruyabilmek için mutfaktan bir bıçak aldım ve evden ayrıldım. Gizlenerek ve sessizce sokaktan ayrıldım. İleride bir market vardı. İçecek su ve gerekli erzakları alabilmek için buraya girmem gerekiyordu. Yavaşça yaklaştım ve etrafı süzdüm. Son derece sakin bir ortam vardı. Koşarak kapının yanına gittim ve kapıyı açmaya çalıştım fakat kapı kilitlenmişti. Yandaki büyük cam dikkatimi çekti. Buradan içeriye girebilirdim. Cama bir tekme attım ve camı yere indirdim. Sanırım çok ses çıkarmıştım. Hiç kimseye fark ettirmeden içeriye girdim. Buzdolabının kapağını açtım ve birkaç şişe su ve çeşitli içeceği çantama attım. Etrafta ihtiyacım olabilecek eşyaları süzerken karşı raftaki yara bantları dikkatimi çekti. Lazım olabilecek durumlar olabilirdi. Raftan bir kutu yara bandı aldım ve çantama koydum. Tam bu sırada kafamda sert bir cisim hissettim. Arkamı döndüm ve geriye doğru bir adım attım. Kafama dayanan bir silahtı... Bölüm 2 - Marketteki Zombi Orta yaşlarda bir adam kafama silah dayamıştı. Bu sırada bir zombinin benim içeri girdiğim yerden içeri girip bize doğru yaklaştığını fark ettim. Sanırım camı kırdığımda çıkan sesi duyup ona gelmiş olmalıydı. Zombi yavaş hareket etse de market küçüktü. Az sonra yanımızda olacak ve bizi paramparça edecekti. Daha fazla bekleyemezdim. Hızla belime davranıp bıçağı çıkarttım. Adamın silahını sol elimle iterek zombiye doğru yaklaştım ve bıçağımı göğsüne sapladım. Zombi yere düştü. Bir an öldüğünü zannedip arkamı dönmüştüm. Önümdeki adam birden silahına tekrar davrandı ve göğsüne doğru ateş etti. Arkama baktığımda zombi bize doğru gelmeye devam ediyordu. Adam ikinci atışında zombiyi tam kafasından vurmuştu. Zombi yerde hareketsiz yatıyordu. Zombiye doğru yaklaşıp bıçağımı göğsünden çıkardım ve kıyafetimle temizledim. Adama zombilerin sese karşı olan duyarlılıklarından bahsettim. Burada daha fazla oyalanmamalıydık. Silah sesinden dolayı buraya zombiler doluşacaktı. Hızla marketten çıktık ve köşedeki sakin duran bir parka girdik. Bir banka oturup biraz soluklandık. Adam isminin Jason olduğunu ve marketin sahibi olduğunu söyledi. Ben gelene kadar zombilerden haberdar olmadığını ve beni bir soyguncu sandığını söyleyerek hayatını kurtardığım için bana teşekkür etti. Birlikte iyice düşündük. En iyi korunabileceğimiz yer polis merkezi olmalıydı. Ortaklaşa kararlarımız sonucu polis merkezine doğru yola çıktık. Yollarda hiç insana rastlayamadık. Bazı sokaklar cesetlerle, bazıları zombilerle doluydu. Zombiler sürekli açlık hissi duyan yaratıklardı ve beslenmek için et arayışı içindeydiler. Hiçbirinde insanlık belirtisi yoktu. Sokakları koşarak geçtik. Polis merkezi önümüzdeydi. Dışarısı çok sakin görünüyordu. Çantamdan bir şişe su çıkarttım ve soluklanırken bir yandan da suyumu yudumluyordum. Jason heyecanla bana bakarak: "Kurtulduk." dedi. Jason'un 12 mermilik şarjöründe 10 mermi kalmıştı. Jason şarjörü silahına taktı ve silahı kılıfına yerleştirdi. Seri adımlarla karakolun merdivenlerinden heyecanlı bir şekilde çıkmaya başladık. Karakolun ön kapısını Jason hızlıca açıp bir adım attı ve birden duraksadı. Bende arkasından içeriye girdim ve duvardaki kan izleri ve yanındaki yazıyı gördüm: "HEMEN BURADAN KAÇIN" Okuduğunuz için teşekkürler. Yorumlara göre diğer bölümler eklenecektir.

OzzyCreek

Binbaşı

1453 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Julimezar

Yarbay

2870 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Merle Dixon

Yüzbaşı

439 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Capricia

Çavuş

80 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Fearlespy

Yüzbaşı

367 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

BloodyButcher

Yüzbaşı

473 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Psman

Binbaşı

1244 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Yaşayan Ölüler - Sürekli Güncel (2. sayfa)