Yalnız Başıma Yaptığım Şeylerden Çok Keyif Alıyorum (2. sayfa)

bu, üzerine düşündüğüm bir konu. bazı aktivitelerden sadece yalnızken keyif alabiliyorum. Biz biraz cemiyet toplumu olduğumuzdan bireysel alan saygısı pek yok kültürümüzde. çok samimi arkadaşın veya eşin/sevgilin her an ensende boza pişirmek istiyor. Mesela yut dışında ilk kez gittiğim bir ülkede local kültürü gözleyeceğim bir bölgede köşeye çekilip hayatın akışını, insanların davranışlarını gözlemlemekten inanılmaz zevk alıyorum. yanımda birisi varken aynı zevki alamıyorum çünkü ona ve ilişkimize odaklanmış oluyorum. bu durumda da bir evk var fakat aktivite değişmiş oluyor ortak . yaşadığın anın odağında diğer insan yer alıyor. onun düşünce dünyası bana yakın bile olsa birebir aynı olması çok zor. ya da bir müzeyi gezerken. ha yaşadığım şehirde rutin takıldığım bir mekana tek gitmeyi pek sevmem orası sohbet yeridir bana göre. Bu biraz da çevrendeki insan kalitesiyle alakalı. kendi düşündüğün incelikleri düşünebilen özel ilgi alanlarını senin kadar bilen biriyle zevk alabiliyorsun ama bundan eksik olup kendince sohbeti sürüklemek için onaylayıcı boş dönütler yada farkında olmadığı çok sınırı bilgisiyle senle tartışmak istemesi , sen de o kişiyi idare etmek istediğinden zevki azaltıyor.

Özetle ya seviyene, kafa yapına çok yakın ( sahiden yakın) biriyle yapacaksın o aktiviteyi ya da yalnız yapıp keyfini kaçırmasına izin vermeyeceksin.