Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
TİMUR'UN MEZARINI AÇMIŞLARDI!!! (3. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 
1 Mobil
1 Mobil
Giriş
Mesaj
-
-
Timur türk tarihine çok büyük zararlar verdi onun sayesinde ruslar karadenize inmeye başladı.sonuçlarını da biliyorsunuz. -
quote:
Orjinalden alıntı: B.S.S.
@aksın
Hepsini okudum, açıkcası dehşete düştüm.
Lakin içinde Yıldırım Beyazıtın eşine tecavüz ya da başka birşeyden bahsetmiyor...
Ayrıca konu sahibi, bu konuyu Kültür - Bilim e taşınması için talepte bulun, orada daha iyi tartışılır
-
-diğer bazı türkmen kaynaklardada geçiyor yıldırımın gözü önünde yıldırımın karısına timur ve askerleri tarafından tecavüz ediliği yıdırımın sırtına basarak ata bindiği ne ait ifadeler var
-internette bulabilirsiniz ancak yıdırımın ruhu daha fazla rahatsız olmasın diye yapıştırmıyorum
-
-at ölür
-don yırtılır(elbise)
-mülk eyler intikal
-vebal ve günah ise ta mahşere kalır hesabı
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi aksın -- 2 Temmuz 2008; 11:54:42 > -
Alıntıdır...Türkmenlere soykırım yapıp tamamen savunmasız duruma düşen Selçuklu devleti, ilahi bir kırbaçla 1243 yılında
Tatarlar tarafından işgal edildi. Lakin Tatarlar da kendilerine kayıtsız şartsız itaat eden Farslar ve yerli uşaklar
yerine Türkmenleri hedef aldılar. Kâfire itaat etmeyi küfür (18:28; 25:52; 33:48; 33:1; 68:8-14) olarak gören
Türkmenler, var güçleriyle Moğollarla çarpıştılar. Yüz binlercesi bu putperestler eliyle katledildi. [69]
Tatar istilası altında kukla bir yönetim mevcuttu. Türkmenler ise bunu asla kabul edemiyorlardı. Mücadele hem
Moğol’a hem de yerli işbirlikçilere karşı veriliyordu. Savaş askeri alanla sınırlı değildi. En büyük psikolojik harp,
din üzerinden verilmekteydi. İşbirlikçi Farslar ve Saray, Mevlahum Celalettin Rumi’nin ruhani liderliği etrafında
kenetlenmişlerdi. [70] Mevlahum ülkesi işgal edilmiş ve namusuna tecavüz edilmiş bir ülkenin evlatlarına
savaşmamayı, hangi koşul ve şart altında olursa olsun Moğollara itaat etmeyi emretmekteydi. [71] Mevlahum’un
karşısında ise Ahi Evren (Nasrettin hoca), Hacı Bektaş,[72] Yunus Emre, Baba Saltuk, Şeyh Edebali gibi Baba
İlyas’ın talebeleri olan Türkmen şeyhler konuşlanmıştı. II. İzzettin Keykavus [73] liderliğinde Moğollara ve yerli
uşaklara karşı başkaldıran Türkmenler, 1261 yılında feci bir mağlubiyete uğradılar. Heyhat! İçlerinde Ahi Evren’in
de bulunduğu 10 binlerce Türkmen şehit edildi. [74] Sarı Saltuk ve Keykavus hayatlarını ancak Balkanlara
kaçarak kurtarabildiler. [75] Diğer Türkmenlerse Tatar nüfuzunun ulaşamadığı batı kentlerine sığınarak…[76]
1299 yılı yaklaşık bir asırdır Tatar (Putperest), Frenk (haçlı), Acem (Sünni) ve Rum’un (Ortodoks) elinde kocamış
kurt gibi köpeklerin oyuncağı olan Türkmenlerin yeniden yüzlerinin güldüğü senedir. Tatar mezaliminden
canlarını uç bölgelere kaçarak kurtaran Türkmenler, kendileri gibi gazi olan Otman’ın [77] [78] önderliğinde
Türkmen Şeyhi Edebali’nin feyizleriyle yeni devletlerine kavuştular. Günümüz bir ilçesine tekabül eden bu beylik,
temelini saf İslam’a dayayan her devlet gibi muazzam bir gelişme gösterdi.
En uçta böyle gelişmeler yaşanırken, Anavatan’dan tüm Haniflerin yüzünü güldüren haberler gelmekteydi. Barlas
boyundan Timur [79] adında bir yiğit çıkmış ve tüm Türk boylarını bayrağı altında toplayarak, 700 yıldır Hanif
Müslümanlara her türlü zulmü reva görenlerden intikam almaya ant içmişti. Tüm zamanların en büyük Türk
hakanı ve Hz. Ömer’den sonra en kudretli ikinci İslam Emiri olan Timur, ilk önce Moğollarla yarım kalmış
hesabımızı kapattı. Müslüman taklidi yapan ancak hâlâ Cengiz yasalarıyla yönetilen sözde İslam devletlerini tek
tek tarihe gömdü. Sonra başta imam Ali, Hasan, Hüseyin ve Zeyd’e [80] ihanet edip arkadan vurmuş olan Acem
şiasından öcümüzü aldı. [81] Ardından bir milyona yakın Hariciyi katletmiş Emevi tağutunun ve Müstearaplığın
(Sünniliğin) başkenti Şam’a yürüdü. ALLAH’ın kamçısını onlarında sırtında layıkıyla şaklattı. Hurufiler ve Bâtıniler
gibi her tarafa zehirli mikroplarını saçan illetlerin de kökünü kazıdı. En sonunda kurucu unsur olan Türkmenler
yerine, Hıristiyanları seçip gaza devletini imparatorluğa dönüştürmeye çalışan Yıldırım’a hak ettiği dersi verdi.
[82] Maalesef Çin seferindeyken yolda şehit düşen İmam Timur’un ardından çocukları, seferi devam ettirip Çin’i
İslamlaştırmak şöyle dursun, babalarının vasiyetini dinlemeyerek taht kavgasına girip, bu mukaddes hamlenin
kalıcı olmasına mani oldular.
Timur Kağan’ın yerinde müdahalesiyle, Otmanlı ağacının erken çıkmış dalı budanarak, devlet asli görevi olan
gazaya tekrardan yöneldi. [83] Bu süre zarfında başta İstanbul olmak üzere pek çok yer İslam’a açıldı. Ta ki
1501 yılında dengeleri değiştiren Safevi Devleti ortaya çıkıncaya kadar. Başlangıçta tipik bir Türkmen tarikatı
olan Safeviler, [84] Şeyh Cüneyt zamanında defalarca denemelerine rağmen devlet haline gelemediler.[85]
Bunun üzerine Türkmenlerle aynı görüşte olunduğu sürece devrim yapamayacaklarını fark eden Şeyh Haydar
1476 yılında U dönüşü yaparak tarikatı Şii bir yapıya bürüdü. [86] 1501’de Akkoyunluları yenip Tebriz’i ele
geçiren İsmail, şahlığını ilan etti. Uyuşuk bir politikacı olan II. Beyazıt olanları seyretmekle yetinince,
Anadolu’dan getirttiği Türkmenlerle [87] devletini kuran Şah İsmail, ateşli Şia propagandası sayesinde 1510
yılına gelindiğinde Basra körfezinden-Kafkaslara, Fırat’tan Ceyhun’a kadar ki tüm Şii hinterlandını işgal etti. [88]
Babasını defalarca uyaran Selim,[89] en sonunda onu tahtından devirdiği sırada (1512) çoktan iş işten geçmişti.
Yavuz,[90] 1514’te Kızılbaşların üzerine yürüdü. Görkemli bir zafer elde etmesine karşın tedavide oldukça geç
kalınmış olduğundan uru tam olarak alamadı. 1517’de Suriye ve Mısır seferine çıkan Selim, dönerken yanında
tüm Ortadoğu’yu ve Halifeliği getirdi. Bu devletin açıkçası mezhep değiştirmesi anlamına geliyordu. Otmanlı
devletinin resmi mezhebi statüsündeki Bektaşiliği,[91] Sünnilikle tebdil eden Yavuz, dört temel fayda gütmüş
olmalı:
1- Sadece Türkmenlerin padişahı olmaktansa tüm Sünnilerin halifesi olmak daha cazip gelmiştir.
2- Safevi Kızılbaşlığıyla ancak Sünnilikle başa çıkabileceğini düşünmüştür.
3- Arapları Bektaşi yapamayacağını ancak Türkmenleri kolaylıkla Sünni yapacağını zannetmiştir.
4- Timur’dan kaçan Hurufilerin sızması [92] ve Balım Sultan’ın (Ö.1516) Bektaşiliği Hıristiyan İslam sentezine
bürümüş olması [93] Bektaşiliğe olan itimadı azaltmıştır.
Aslında bu seçime Yavuz’u şartlar zorlamıştır diyebiliriz. Çünkü o da kralların çoğu gibi ALLAH yerine saltanatına
iman etmekteydi. Hanedanının çıkarlarına ne geliyorsa onu yapmayı kendisine borç biliyordu. Lakin Türkmenler,
tahmininden de çetin ceviz çıkmışlar ve inançlarını öyle kolay tebdil etmemişlerdir. Yavuz’un hilafetle İstanbul’a
geldiği yıl (1519) [94] başlayıp bir asır sürecek “Celali isyanları” boyunca Türkmenler, bir milyonun üzerinde
kayıp vermelerinden sonra ateşleri ancak dindirilebilmiştir. Anadolu’nun her köşesinde, her bucağında medrese
öğrencilerinin önderliğinde [95] kesintisiz bir şekilde 100 yıl süren bu başkaldırıları, ancak Türk tarihinin “yüz
karası” olan Hırvat devşirmesi Kuyucu Murat denilen melun, 150 bin Türkmen’i bir seferde kuyulara gömdürerek
durdurabilmiştir. “Büyük kaçgunluk” [96] olarak adlandırılan bu mihnetli asırda, ancak kuş uçmaz kervan geçmez
dağlara sığınabilenler kurtulabilmiş, [97] yakalananlar ise zorla Sünnileştirilmiştir. “Dönen dönsün ben
dönmezem yolumdan.” diyen yüz binler, topluca darağaçlarında sallandırılmışlardır. Yavuz’un deyimiyle
“aptal,[98] pis, şerli Türkmenler” [99] kendileriyle beraber imparatorluğu da toprağa gömeceklerdir.
Hareketli, etken, mücadeleci, üretken ve çalışkan doktrin yerine tembel, uyuşuk, hurafeci, riyakâr, edilgen, akıl
karşıtı ve statükocu ekolu benimseyen Eskinin Otmanlı’sı şimdininse Osmanlı’sı, son üç asır boyunca ancak
batılı devletlerin birbiri arasındaki mücadeleleri ve açık sömürge şekline girmeleri sebebiyle ayakta kalabildi.
Halkın cihada ve çalışıp üretmeye pek vakti yoktu. Çünkü onlar, tuvaletten hangi ayakla çıkılacağı, tırnakların
nasıl kesileceği, kaç bin kaç yüz kaç tane salat’ül terficiyeler okunacağı, askerin börkünün nasıl olacağı,
matbaanın helal olup olamayacağı, Kuran’ın meal edilip edilemeyeceği, çay ve kahvenin haram olup olmayışı
gibi mühim (!) sorulara cevap bulmakla meşguldüler. Halkın Sünnilikle bağlantısı arttıkça medeniyete de aynı
oranda uzaklaşıyordu. Çünkü üçüncü asır âlimleri olmuş, olacak ve olabilecek her türlü müşkülü düşünmüşler ve
ona göre içtihatlarını da yapmışlardı. Aman giren olmasın diye de kapıyı sıkı sıkıya örtmüşlerdi. Yeni ortaya
çıkan her şey, yok edilmesi gereken bir bidatti. Nasıl ki Sünnilik, Arapların görkemli medeniyetlerini yerle bir
etmişse, şimdi aynı işlevini Türkler üzerinde sahneliyordu.
Elin gâvuru ise bu sırada tüm hurafe ve dogmalarından kurtuluyordu. Din olarak Araplara, askeriyede ve
bürokraside devşirmelere, burjuvazide de gayri Müslimlere tercih edilen ve Osmanlı resmi evraklarında “aptal,
şerli, pis Türkmen” [100] olarak vasıflandırılan ve asırlarca soykırıma uğratılan Türkler, gene de kadirşinaslık
göstermişler, devletin her köşeden saldırıya uğradığı I. Dünya savaşında gemiyi tek terk etmeyen onlar
olmuşlardır. Hem de milyonlarca kayıp vererek. Günümüzde ekserisi din düşmanı olan Alevilerin neden bu
durumda olduklarını yazmama gerek yoktur sanırım.
19. asra gelindiğinde (sözde) Müslümanlar, her alanda Batının karşısında kasırga önünde uçuşan samana
döndüler. Nasıl dönmesinler ki, onlar basmakları üçer beşer tırmanmışlarken biz altışar yedişer inmiştik. Yarı
sömürge Osmanlı’nın haricinde tüm İslam beldeleri kâfir postallarıyla çiğneniyordu. 1918’de bağımsız tek bir
Müslüman devleti bile kalmamıştı. Ve bu istilacı ne Tatar’a ne de Hunlara benziyordu. Galibiyetleri sadece askeri
alanla sınırlı değildi. Hayatın her alanında Müslümanları nakavt etmişlerdi. Bu yenilgi doğal olarak aşağılık
psikolojisini doğurdu. Kendisine özgü ne değeri varsa ona düşman olan nesiller yetişti. Bu tufandan din de
payına düşeni aldı. Süpürücü mantık sebebiyle Sünnilik yüzünden aldığımız ağır yenilgi, Kuran’a ve İslam’a
fatura edildi. Dinin her türlüsüne alerji duyan Mehmetler, Ahmetler ve Mustafalar türedi. Öyle ki Batının önümüze
sunduğu değerler mutlak hakikat olarak rağbet gördü. Eğer din mefhumu olacaksa da moderniteden onay aldığı
sürece olabilirdi. Hatta Kuran bile bundan müstağni değildi. Günümüz Türkiye’sine bakacak olursak, ekstreme
bireyleri hesaba katmazsak bu girdaba herkes tutulmuş görünmektedir. Kuran’a uymamak için çırpınan Sünni ve
Şiilerin, moderniteye balıklama atlamaları hazindir.
-
V_lkan
V
kullanıcısına yanıt
Timur han degildir yanlış biliyosun Emir olarak geçer Timurun han ola bilmesi için anne ve babasının mogol olması gerekir babası mogol barlasların lideridir yalnız annesinin mogol olmadıgı kesindir mogol olsaydı zaten han ünvanını alırdı Cengiz Han Gibi Cengiz hanın gerçek ismi temuçindir cengizin anlamı yurt kuran savaşmak için dogan sert tabiatlı ı, kolay yumuşamayan anlamına gelmektedir. güçlü yılmaz ve gözü pek olan anlamlarınada gele bilir cengiz isminin diger arap tarihçilerden tut bizans tarihçilerine kadar bak hepsi ayrı ayrı şeyler söylemiştir şimdi sana cengiz hanı anlatırımda olayın onunla ilgisi yok ben sadece söyledigin yanlışı düzeltmek istedim o kadar
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
