Sosyal Fobi ve Kimlik Bunalımı- NEDENLER (2. sayfa)

4 YIL SONRA GELEN EDİT:

Ne kadar da aptalmışım / aptalmışız.

Bir şeylerin farkına varamadığımız, kendimiz ve dünyanın farkına tam anlamıyla varamadığımız çocukluk döneminde yönlendirmelere açık bir düşünce dünyamız vardı. Çevreden aldığımız tepkiler, bakışlar, sözler bizi kendimiz hakkında olumsuz yönde düşünmeye itti. Kandırıldık...

Bizi kandıranlar gerçeği bizden sakladı. Görünen gerçekte var olanın çok az bir yansımasıydı. Aklımızın bir şeylere ermediği ve bilincimiz yönlendirmelere açık olduğu o dönemlerde sahtekar insanlar gerçeği bizden saklayarak bizi aldattı. Aldatıldık...

Onların kendilerine ait bir iç dünyaları yoktu. Bir şeylerin hesabını kendi içlerinde görecek kadar farkındalığı yüksek insanlar değildi. Biz çok küçük yaşlardan itibaren farkındalığımız yüksek insanlardık. Farkındalığı yüksek insan oluşumuz bizi bazı konularda çekingen bıraktı. Bir ortamda bir takım davranışlarda bulunmadan önce davranışlarımızın olası etkilerini hesab ettik. Hayatımız hesap yapmak üzerine geçti. Çok şükür ki öyle oldu (kendi adıma).

Sahtekar insanlar yönlendirmelere açık olduğumuz dönemde çekingen bir yapıya sahip oluşumuzun kötü bir şey olduğunu, utangaçlığımızı aşmamız gerektiği konusunda bizi sürekli aldattılar. Onlar bizim de kendileri gibi davranışlarının olası etkilerini düşünmeyen, adeta bir hayvan gibi davranan bir insan olmamızı istediler. Duygularımızın esiri olmamızı istediler.

Sahtekar insanlar bizi kendimiz hakkında olumsuz yönde sorgulamalara yöneltti, biz de farkındalığımızın yüksek olmadığı ve yönlendirmelere çok açık olduğumuz bu dönemlerde onların bizi aldatmasına aldandık. Kendimiz de sürekli bir eksiklik aradık.

Kendimize ait olmadığını düşündüğümüz davranışları yapmayı sahtekarca bulduk ve bundan da utandık. Sahtekarlığımızın rahatsız ediciliğinin farkındalığı bizi çekingen bıraktı. İyi ki öyle de oldu. Biz yaratılış gereği çekingen insanlardık. Bizimle kastedilen bir şeyler vardı. Her şeye atlayamazdık, bir takım davranışlarda bulunmadan önce davranışlarımızın olası etkilerini düşünmek zorundaydık, çünkü insanları kıramazdık, hassas bireylerdik.

Aldatıldık. Bir şeylerin hesabını kendi içinde göremeyecek kadar kendini yetiştirememiş ve bir iç dünyası olmayan ahmak insanlar bizi aldattı. Biz de aldandık. Zannettik ki midemizin bulantısı geçince veya bir takım ilaçlar kullanınca düzeleceğiz. Halbuki düzelmemiz gereken hiç bir durum yoktu. Sadece aldatıldık...

Midemizin bulanması üzerinde çokça düşünmemiz gereken bir şeydi. Bir şeyleri ortam onu gerektiriyor diye yapmaktan geride durmak bizi çekingen bıraktı, iyi ki de öyle oldu. Ortama ayak uyduramadık, çünkü ayak uydurulacak bir ortam yoktu. İnsanlar ahlaken yüksek bir seviyede değildi.

Evet dostlarım, 4 sene sonra sosyal fobim falan kalmadı çünkü bir şeylerin farkına vardım. Benimle kastedilen bir şeyler vardı. Çekingenliğim üzerinde düşünmem gereken bir şeydi. Çekingenlik demek bir şeylerden çekinmek demekti, çünkü çekinilmesi ve uzak durulması gereken dünyada çokça şey vardı. Çekingenlik aşılması, kurtulması gereken bir şey falan değildir, bu en büyük aldatmacaydım. Ben çekingen bir insanım ve ortama ayak uydurmuyorum çünkü ayak uydurulması gereken bir ortam yok!