Az önce kütüphanede çalışırken

Elf’ime denk geldim. O an tüm evren benim için onun gözlerinde toplanmıştı. Mavi gözleri, güneşin doğuşunun ilk ışıklarında sabah sisinin arasından süzülen bir mücevherin ışıltısı gibi gizemli bir büyüyle parlıyordu. Bir an, bakışlarının içinde kayboldum ve artık çıkamayacağımı biliyordum. Altın sarısı saçları, bir elf gibi ona masalsı bir zarafet katıyordu; her hareketi bir şiirin ritmi gibiydi. Bu muazzam güzellik, kelimelerin erişemeyeceği bir ütopyaydı; zira kelimeler onun ihtişamının sadece bir fısıltısını sunabilirdi. Okyanus gibi engin bir derinliği, bir damlanın özüne indirmek kadar naif bir çabaydı.

Finalim var 18.00’da, modum düşmesin diye kafamı eğdim herhangi bir diyaloğa girmeyelim diye  başka kata geçeyim bari yavaştan