Kilo sorunum var krize girdim :D (2. sayfa)

Boy kaç boy

Eger boyunun son iki hanesiyle kilon arasinda 10 sayi var ise maksimum , normalsin , eger 10 kilodan fazla ise şişmanliga adim adim basliyosun

Kadinlarda ise eksi 10 olarak hesaplanir cunki erkeklerin kas ve kemik kutleleri kadinlardan fazladir

Yani eger 1.90 isen 100 kilo normaldir .

1.80 isen 90 kilo normaldir

Kadinlarda ise 1.60 isen 50 kilo normaldir , sonra ufaktan gobek cikmaya baslar

boy 1.68-1.70 arası bir şey.

Ben ayvayı yemişim   

80 kilodan yukari cikmaman gerekiyor zaten ciktiginda cabuk yorulma cabuk terleme kolesterol tansiyon sorunlari başlar

Ben mesela 1.85 im ama 103 kiloyum , maksimum 95 olmam gerekir ki zamaninda 90 ye kadar inmiştim cok farkediyor maksimum 95 olmam lazim

Kilo vermek bir hastalığın yoksa aşırı kolay spor yapmana bile gerek yok

2 ay yemek yemeden yaşayabilirsiniz ama her gün sanki kıtlıktan çıkmış gibi ekmek falan yiyorsunuz

boğazınızı tutacaksınız aç kalacaksınız, sağlıklı ve az yiyeceksiniz o zaman hızla kilo verirsiniz

Ben de tam tersine aşırı yemek seçme davranışı var, kilo 55. Anoreksik değilim; ama yemek yemeyi sevemedim bir türlü.

Anksiyetenin etkisi de olabilir muhtemelen, ben anksiyetenin hayatımı idame ettirmemi engelleyebileceğini hiç düşünmemiştim.

Hocam biliyor musunuz benim kilo verme dönemim ile anksiyete ataklarımın başladığı dönem aynı.

Bilemiyorum ikisi arasında bağlantı var mı ama siz de böyle söyleyince aklıma geldi.

Ve maalesef anksiyete hayatı yaşanmaz kılıyor. Ben kurtulduğumu sanıyordum düne kadar. Uzun süre sonra ilk defa hastanelik edecek kadar şiddetli duygular yaşadım.

İlaçsız çözüm mümkün değil, benimkisi derslere kafayı takmak; ama dayanamayıp artık beta blokör almaya başladım. Çünkü sınavlara girmekten aşırı çekinir hale geldim.

Salgın bitince bir daha psikiyatriye gitmeyi düşünüyorum.

Dersleri bu kadar takma sebebiniz nedir hocam?

Mesela ben üniversitede hep dershaneyi bedava kazanmak için derece olmak istedim, dershaneye bedava gidince be kadar boş bir amacım varmış dedim, dershaneye gitmedim bile. Stajlara ilk başladığımda ya bir vakayı atlarsam ya bir hata yaparsam diye çok korktum, çok çalıştım. Baktım prof olsan bile hata yapıyorsun bu işin sonu yok, bıraktım.

Şuan derdim ne onu da bilmiyorum ama o dersleri dert ettiğim günlere dönmek isterdim.

Geçen sene lustral kullandım bu arada, 3-4 ay sonra bir kaç gün içmeyi unutunca bıraktım. Hala arada kendime zarar verme davranışlarım ve anksiyete ataklarım olsa da psikiyatriye gitmeme konusunda direniyorum:D

Kendi fikrimi söyleyecek olursam boyunu uzat diyecem ama ne kadar etki edebilir  

Özgüvenim yok; ama bu sosyal anlamda özgüven değil de şu şekil: Ben bir sınavın konularını tekrar tekrar çalışsam da sınavı geçebileceğime kendimi asla inandıramıyorum, ne ilginçtir ki her seferinde de geçiyorum. Yine de kendime şunu diyorum sürekli: "Önceki sınavları geçsem de şimdikini geçebileceğimin garantisi yok." diyorum, sırf bu saplantım yüzünden sınav döneminde asla ama asla ders çalışamıyorum.

Mesela 15 gün sonra bir sınavım var; ama artık bıkkınlık geldi, okul sınavlarına artık çalışmak istemiyorum. Ama TUS çalışmak beni hiç rahatsız etmiyor aksine.

Geçen gün nöroloji sınavına girdim online olarak, hoca sadece 2-3 soru sordu,üzüldüm açıkçası bir dünya konuya çalıştığıma.

Benim gözümde okul sınavları TUS'tan zor; çünkü çok riskli sınavlar. Eğer geçemezsen onlarca nota tekrar çalışıyorsun, millet bir üst sınıfa geçerken sen altta kalıyorsun, dolayısıyla sürekli bir baskı altında oluyorsun.

Ama TUS'u kazanamasan bile kaybettiğin bir şey olmuyor, onun rahatlığı var.

sınıfta kalsan ne olacak yahu illa bir şekilde geçersin herkes illa mezun oluyor

eski sevgilimin en sevdiğim ve bana kazandırdığı en güzel özellik sınavları takmamak oldu

Hocam inan bana sınavlar borumda bile değil fakat şu çevre baskısı, çevre etkisi herşeyin içine ediyor.

Hani bir laf var ya türkiyede kızla birlikte onun ailesiyle de evlenirsin diye. Keşke sınav da bireysel bir mesele olsa herkes kendi işine baksa.

Çevrenden neden etkileniyorsun diyeceksin belki ama benim durumumda olsan inan anlardın. 

hocam valla anlamak istiyorum ama anlayamıyorum, çevreye kulak asmamayı öğrendiğim için çok mutluyum sadece bunu diyeyim :/

Son cümle biraz saçma oldu belkide biraz duygusal konuştum sanırım kusura bakma.

Şöyle diyeyim eğer ben tekrar mezuna kalırsam tekrar hazırlanırsam arkadaşlara aileme akrabalara bana musallat olan nişantaşı üniversitesine, çevreme vs hesap vermek zorunda kalacağım kafalarında saçma sapan düşünceler oluşacak dershanedeki hocalar da cabası. Ki beni taktir ediyorlardı. Beni başarılı bir öğrenci sanıyorlar. ki bir yere kadar öyleydim fakat o durumda saman alevi gibi bitti.İnsanlara vasıfsız birisi olarak görünmek istemiyorum. Bir de askerlik var tabi.

Bende insanları pek takmayan birisiyim ama bu tarz meselelerde duygularıma yeniliyorum. Psikolojimin zayıf yanlarından biri bu.

sadece öğlen ve akşam ye. Karbonhidrat'ı çok azalt. Günlük 30 gram falan al.

Tavsiyem ekmeği falan bırak kahvaltıyı bol yumurta yaparak geçiştir. Bence altın kural günlük belirli oranda karbonhidrat tüket. Yani az da olsa şekerli bir şey ye sırf beynin iyi çalışması için yani glikoz tüket. Yoksa gün içerisinde halsiz olursun hem de 1-2 hafta sonra glikoz azlığından sporu veya diyeti bırakıp haftalarca şekerli besinler tüketirsin.