Seninle olmanın en güzel yanı (4. sayfa)

[color=#3300FF]Yoruldum hayattan..  
  İmkansızlıklar içinde kayboldum yokluğunda…  
  Özledim seni! Uçurum kenarında gibi..  
   
  Atlasam mı diye düşünüyorum kimi zaman.. Uçurumdan aşağı bakıyor hayat..  
  Rüya gibi. Düş gibi..  
  Bekle beni geliyorum. Koşuyorum sana. Ağlıyorum uğrunda…  
   
  Hayat depar atıyor bana. Yetişemiyorum hızına. Koşuyorum. Koşuyorum.. Ağlıyorum uğrunda…  
   
  Yoksun yanımda.. Gözlerimden akan yaşlar deliyor yüreğimi..  
  Yağmur altında dolanıyorum kimi zaman..Islanmaksızın…  
   
  Hayat bana yalanını söyledi. Aldattı beni.. Vurdu derinden.. Kırdı kalbimi..  
   
  Yazmak, söylemekten ne kadar da kolay değil mi? Ama dile getirmek gibisi de yok. Hep istedim sana dile getirmeyi ama.. İşte böyle boğulmak yoruyor beni. Hayatımda hiçbir zaman yorulmadım kendimi ifade ederken, ama diyorum ya; sen farklısın. Sözcüklere sığdıramazsın ya bazen yaşadığın anları; her karşıma çıkışın, duruşun, bakışın, gülüşün, susuşun, konuşuşun, kısacası, yanımdayken ya da değil, yaptığını hissettiğim herşey düğümlüyor sensizliğimi dilimde..  
   
  Diyorum ya; SEN FARKLISIN!  
   
  Sen; benim yalnızlığımsın.. Unutamadığım ilk yanımsın.. Kalbime hapsettiğim son yanım..  
   
  Sensiz olmuyordu.. Hayır.Olmuyordu! Belkide sana söylediğim en büyük yalan buydu. Söylediğim tek yalan!!  
   
  Diyorum ya; SEN FARKLISIN! 
  [/color] 
   
   
  Bu en sevdiğimdir.. 
   
  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 
   
   
   
  Ağır ağır..  
  Kırmadan..  
  İncitmeden düşüyordun kirpiklerimden..  
  Yavaşça inerken yanağımdan aşağı..  
  Tüm hıncını alır gibi yanaklarımdan öpüyordun..  
  Kim için…?Ne için aktığını biliyor musun? diye soruyordum sana..Hayır diyordun..Ve sana çok kızıyordum ey göz yaşım..Elimin soğuk kısmıyla siliyordum değdiğin heryeri…  
  Ummadığım anlarda doluyordun gözlerime,sonra kirpiklerime tutunuyordun..Göz kapaklarımı kapattığımda üzerine,yüreğim yanıyor.. içli içli büzülüyordu dudaklarım…  
  Sana karşı koyamıyordum uzun süre..işte!Yine dövüyordu ıslaklığın göz kapaklarımı.. Dayanamayıp aralıyordum..Ve yine damla damla süzülüyordun yanaklarımdan..Tüm yaşanılamayan “keşke” leri hiçe sayarak..  
  Sancıyan yüreğime aldırmadan süzülüyordun..  
  Değdiğin her yeri kavuruyordu sıcaklığın...  
  Yavaşca dudaklarımın arasından sızdığında içime..  
  Bedenimi kor bir ateş gibi yakıyordun.…  
  Hesap soruyordum sana..  
  Hiç aldırış bile etmiyordun bana..  
  Yavaşça..  
  Aldırmadan..  
  Umursamadan akıyordun anılarımın üstüne..  
  Görenlere aldırış etmeden,beni rezil etmek istercesine..  
  Damla damla..  
  Acımasızca..  
  Birbirinize değmeden düşüyordunuz..  
  Birde utanmadan yanaklarımı okşuyordun..  
  Mutluluktan akmadınız hiç gözlerimden..  
  Mutlu olmam bu kadar mı dokundu kanına ?  
  "O" giderken elvedayı ben mi düşürdüm dudaklarına?  
  "O" giderken bir kez olsun DUR demedim..  
  Gittiği yerde mutlu olur belki diye..  
  Dudaklarımı kapadım sızlayan yüreğimin üzerine..  
  Sustum..  
  Sadece "O" mutlu olsun diye..  
  Göz yaşım…  
  Acımasızca süzülen tuz tadında damlalarım..  
  Yeter..  
  Dolma artık gözlerime...  
  Dolup da taşma ..  
  Taşıp da akma artık..  
  Sızlatma yüreğimi yeniden...…  
  YETER… 
   
  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
   
   
   
   
  Bir şey var içimde…  
  Ya da biri…  
  Bazen bildiklerini fısıldıyor bana, ama genellikle susuyor. O susunca ben konuşuyorum, ben susunca da ilginç, melankolik bir havaya sokuyor beni gerçeklerini paylaşarak.  
  Kimsin sen diye sormak aklıma gelmedi hiç. Çok “ben”imsediğimden olsa gerek… bazen öyle birileri çıkıyor ki karşımıza, benliğimiz gibi… “Kimsin sen?” diye sormak anlamsız geliyor. Neyse karşımıza çıkanları, gidenleri, kalanları karıştırmayalım. Ben karıştırmak istemedim aslında, içimdeki fısıldadı.  
  İçimdeki, ufukları seyrederken melankolik takılmayı seviyor. en sevdiği şey ise kaçmak.  
  Çoğu zaman korktuğu için kaçıyor; bazen de dayanamıyor “ben”im kuruntularıma, saklanıveriyor bir yerlere. Ben mi? Onu geri getirmek için çaba sarf etmiyorum, biliyorum gelecek!  
   
  Bir şey var içimde…  
  Ya da biri…  
  Tavsiyelerini dikkate almıyorum bazen; çünkü o hala masallara inanıyor. İnce bir hüzün türküsü ona “yalan” söylemiyordur belki de kim bilir? Ya bilmediğinden “ben”i ya da görmek istemediğinden “ben”im dünyamı, ufak tefek, şirin masallar fısıldıyor; ne yalan söyleyeyim çok seviyorum masallarını... Masallarındaki adil dünya, gülen mutlu çocuklar, bitmeyen aşklar, kocaman yüreklerin taşıdığı kutsal sevgiler hep içimde kalsın ve ben bunları hissedeyim istiyorum. Ama sadece o kadar! İnanmalı mıyım, bilmiyorum…  
  Bir şey var içimde…  
  Ya da biri…  
  Onun “zaman”ı başka!  
  Belki bir yıl 1000 gün, belki daha fazla. Hızla büyümüyor “ben” gibi. Alınganlığı hafif çocuksuluğunun mirası. Elinden oyuncağı alınmış bir çocuk tavrıyla boşuna akıtıyor gözyaşlarını bazen. Bazen de en “büyümüş” haliyle gitmek istiyor uzaklara. Ama içimin en kuytusundan başka gidecek yeri yok, bilmiyor…Çoğu zaman susmayı tercih etse de, fazla suskun kalınca ufuklara çeviriyor gözlerimi. İkimiz birlikte susuyoruz…  
  Bana benziyorsa eğer, bu kadar deşifre olmak hoşuna gitmemiştir. Onu anlatmayı bıraksam da, adi bir paparazzi tavrıyla en gizli yanlarını ortaya çıkarsam da o hep benim, biliyorum…  
  Terk edemez beni!  
  Ama küstürmek istemem. İstediğim tek şey şimdiye kadar sormadığım bir sorunun cevabını duymak…  
  Kimsin sen?  
  “ben” misin?  
  Sen “ben”sen ben kimim? 
   
  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
   
   
   
   
  Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek,  
   
  Bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı..?  
   
  Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi...  
   
  Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında,hiç gelmeyeceğini bilmen gibi...  
   
  Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana...  
   
  Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi, sen hala bu kadar sevgili iken...?  
   
  Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemiğini yakarcasına özlemek..  
  Çok kötü değil mi? Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak onu işitememek...Artık sonunun "di" li hali değil mi?  
   
  Biliyorsun değil mi? Ne kadar umutsuz bir  
  arayıştır o, Kalabalık caddelerde  
  geçen binlerce yüze bakmak...  
   
  Belki bir kez daha görebilmek için o yüzü..  
   
  Belki biraz önce geçti bu kaldırımdan diye düşünmek.  
   
  Belki şu an arkamda yürüyen insanların içinde bir yerde demek.  
  Belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak ne zordur  
  Değil mi?  
  Ne kadar eritir insanı fark etmeden.  
  Sen de biliyorsun değil mi bunları?  
  Bir sinema koltuğunda sende iki kişi gibi oturdun mu hiç?  
  Hiç iki kişi gibi zevk aldın mı bir konserden yalnız başına.  
  Güzel bir cafe, keşfettiğinde,  
  Güzel bir film seyrettiğinde,  
  Güzel bir şarkı dinlediğinde, güzellikleri oranında eksik kaldıklarını  
  hissettin mi? Paylaşamadığın için onunla.  
  Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildin mi?  
  Baktığında aynada yüzünün yarısını gördüğün oldu mu hiç?  
  Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan  
  Nefret edemediğin..  
   
  Oldu mu hiç?  
  Gözünün içine baka baka,  
  kolunu bacağını kesen bir insanın yüzüne,  
  Sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar oldu mu hiç?  
   
  Hayatta inandığın bütün değerleri alt üst eden birisine aşk şiirleri..Yazabildin mi?  
   
  Onu içinde korumanın..  
  seni yok etmek olduğu zamanlara,  
   
  FEDA OLDUN MU HİÇ "....  
   
  Oldun mu  
   
   
   
  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 
   
   
   
  Gitme benden uzaklaşma  
  Atma beni derin kuytulara  
  Kalbimde aklımda kal  
  Sensizliğin ateşiyle yakma  
  Kaybedersem bulamam bir daha  
  Yoruldum her kaybettiğimde aramaktan seni  
  Bir daha denemeye gücüm kalmadı  
  Gel de ateşlere atma sevdamı  
  Umutlarımı erteledim yokluğunda  
  Gelde umutlarımın anlamı ol  
  Daha kaç kez yalvarayım  
   
   
   
  Gel...  
  Gel..  
  Gel.  
   
   
  Derdim olursa kim dinler beni  
  Ağlarsam kim susturur senden başka  
  Kim bana sevdam der kim sever beni  
  Ne çok alıştım sana varlığına ya  
   
   
  ..YOKLUĞUN..  
   
   
  Nasıl dayanırım sensizliğe  
  Nasıl alırım sensiz nefesimi  
  Nasıl güler yokluğunda bu gözler  
  Ben bilmiyorum sensiz nasıl yaşanır..  
   
   
  ..GEL..  
   
   
  ..GİTME 
   
   
   
   
  **************************************************************************************************************** 
   
   											  
   
   
  Akşamüstüydü...Bir arkadaşım tanıştırmıştı seninle .  
  Daha o ilk gün seni seveceğimi anlamıştım..  
  Hayatıma girdiğin andan itibaren her şey seninle güzel olmaya başladı.  
  Acısına katlanamadığım yaşantımı,sen yaşanılır hale getirdin .  
  Hiçbir zaman mutlu olamayacağımı sanıyorken ,sen sildin gözlerimin yaşını .  
   
  SeninLe yapıLan herşey çok güzeL görünür oldu.  
  Artık öyle bir haL aldım ki ,herhangi birşeyi sevmem için senli bir sebep yeter ,  
  neyi sevdiğim değil seni seviyor olmam umrumda sadece ..  
   
  Her geçen gün biraz daha alıştım sana .  
  Her an biraz daha bağlanıyordum ve bu benim korkmama neden oluyordu .  
  'Bu ben miyim' diye sormaktan alamıyorum kendimi .  
  Bir anda insanın hayatı nasıl bu kadar değişir ?  
  Aynı anda hem çok mutluyken hem de nasıl mutsuz olunur .?  
   
  MutLuYum çünkü ,hayatımda senin kadar anlayışLı kimse olmadı .  
  Hep benim için dua ederlerdi yakınlarım ...  
  'inşallah bigün sen de sevgini hakedecek birini seversin 'derlerdi . Öyle oldu .  
  Bir duadıydın mutlu olmamı isteyen herkesin dilinde ...  
   
  Ve ne yazık yazık ki mutsuzum ,çünkü KaRşıLıkSız sevdaLarın en zorunu Yaşıyorum sende ...  
  Herşeyi kendimde tek taraflı taşıyorum .  
  Yazık ki herşey böyle güzeLken , sen bana bu kadar değer verirken ...  
  üzgünüm, ben senin gibi masum kalamadım .Sana arkadaş gözüyle bakamadım .  
   
  Her sevgide ağlayan rolünü verdi hayat bana .AlışmaLıYım bu duruma...  
  Ne kadar zor olsa da kabullenmek zorundayım beni hiçbir zaman sevmeyeceğini..  
  AnLadım ki ben her aşkta bir vazgeçiş kurbanıyım...  
   
  ...HoşÇaKaL arTık Vazgeçiyorum... 
   
  ******************************************************************************************************************** 
   
   
   
   
   
   
  Bunca Yıl Herkesten Kaçtın En Sonunda Buldum Sandın , Ansızın İçini Açtın Yapma Dedim Yaptın Gönül...  
  Gözleri Senden Uzaktı Farkedilmez Bir Tuzaktı , Sana Böylesi Yasaktı Yapma Dedim Yaptın Gönül...  
  Gözlerin Bakarda Görmez Ellerin Tutarda Bilmez , Gece Gündüz Farkedilmez Demedim mi Sana Gönül...  
  Sabahın Tam üçündesin Dertlerin En Gücündesin , Hala Onun Peşindesin GİTME DEDİM GİTTİN GÖNÜL...  
  Böylesi Sevdiğin İçin Bir Kördüğüm Oldu İçin , Ağlıyorsun İçin İçin Demedim mi Sana Gönül...  
  Sen İstedin Ben Dinledim Senden Ayrı Olmaz Dedim , EN SONUNDA BENDE SEVDİM ŞİMDİ BENİ KURTAR GÖNÜL ... 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
  Sendeki şüpheli ben, Bendeki sensiz sen.