Sanki çiçeklerin böceklerin kuş seslerinin ve taptaze yeşilliğin olduğu güneşin usulca süzülüp hafif bir kinle derini kızarttığı içine çektiğin her oksijenin ciğerlerinin en ücra köşelerine bile tatlı bir esinti bıraktığı bir yerde demir parmaklıklı bir kafesin içine atılmış gibi hissediyorum. komik olan yanı da kapısının açık olması dışarı çıkmak için içim içimi yiyor çıkmak için var gücümle kapıya doğru koşuyorum ama çıkmama izin vermiyorlar geri itiyorlar beni. halbuki tek çıkış bu boşluk cennete gidebilmek için.ama her gün her dakika her saniye kapıdan çıkabileceğim ana yaklaşıyorum.
kalemin güçlü değil birader,kasma komik duruyor
Lüzumsuz Adam
kullanıcısına yanıt
farkındayım zaten güçlü olmasını isteseydim 10 saat düşünüp saçma sapan imgeler bulurdum.bu saçmalıkları alışılmamış bağdaştırma diye edebiyatta okuturlardı ehehe
neyse reis böyle hissetiğim için yazdım kötü bir durumda değil miyim