Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Mizah / Eğlence
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

ÖLÜMle tanıştım diyenler hikayeleriyle beraber buraya (2. sayfa)

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
26
Cevap
0
Favori
1.488
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
Giriş
Mesaj
  • Bende başımdan geçen bir olayı anlatayım.

    Bir gün Artvine gittik (Artvinli değilim) gece oturuyoruz işte o zamanlar bende 13yaşında filandım.
    geceleri oturup muhabbet ederdik sonra oralarda sürekli ayı olduğu için muhabbet de ayı ve domuz avından oluyordu.
    Neyse bizde kararlaştırdık daha doğrusu bizim büyüklerimiz abilerimiz amcamlar filan.
    Domuz avına çıkmaya bunlar 2gün üst üste her gece ava gittiler biz (amcaoğlu ile ben) evden silah sesi bekliyoruz biz evdeyiz ama kulağımız dışarıda heran bir silah sesi duyacaz diye her gece de bir iki el silah atarlar bizde heyecanla bekleriz ki gerçekten de vurdular mı diye filan.
    Neyse biz onların avdan gelemsini dört gözle bekliyoruz geldiklerinde de av macerasını anlatıyorlar ama hiç birinde de vuramışlar tabi
    Amcaoğlu ile bende sürekli yalvarıyoruz ki bizide götürün filan diye biz kçüğüz diye istemiyorlar neyse bunları zorla ikna ettik yarın ki avda bizde gidecez tabi biz sevinçten



    Neyse biz sonra dedik ki nereye gidcez ava filan yani gideceiğimiz yeri öğreniyoruz ki önceden gidip bakalım diye. neyse sorduk onu da öğrendik.
    Gündüz amcaoğlu ile ben avın olacağı yere gittik yer beğeniyoruz sonunda tam gece avın yapılacağı yerde bir armut ağacı gördük. dedik ki biz bu ağaca çıkıp üstünde hem armut yer hemde tepeden izleriz manzarası da iyi her yeri görüyor diye.
    Neyse akşam evde yemek yedik bizde amcaoğlu ile oynamıştık terliydim bide çişim vardı amcamlar apar topar hemen çıkınca bende mecbur gitmek zorunda kaldım aslında çişimi yapıp öyle gidecektim ama gece karanlıkta onları aramaktan korktum dedim ki gideyim Allah'ın dağı elbet bir yere yaparım.

    İşte gittik oraya biz dedik ki amcamalara: biz bu ağaca çıkıp ordan izlemek istiyoruz filan ama onlar izin vermedi bizde yalvarıyoruz lütfen diye fakat yinede izin vermediler o armut ağacına yakın bir yerde çalılığa saklanmamız için getirdiler bıraktılar siz burda kalın biz ileriye gidece diye.
    o ağaçla aramız aslında bayağı da yakındı.

    Neyse onlar gitti biz bekliyoruz amcaqoğlu ile çalılığın arasında aradan yarım saat geçti ben bir ses duydum ama Allah'ım o ses de ne öyle derken birde hafif kafayı kaldırığ baktım ki ne göreyim bizim çıkmak istediğimiz ağaca ayı çıkıyor dalları çatur çutur kırıyor biz korkudan nefes bile alamıyoruz ki ayı duyar diye. ama o kadar yakınız ki aynın şapur şupur yeme sesini çok rahat duyuyoruz.
    Birde rüzgar esiyor ben terliyim üşümeye başladım oraya gidince çişimii de yapmayı unutmuştum ama nedense şimdi aklıma geldi çok sıkıştığım
    amcaoğluyla bizim bi 20dk hiç sesimiz çıkmadı ama ben çişimi tutmaktan mosmor oldum.
    ayı dalları kırıyor armutları yiyor ve tüm bunları bizim hemen yanımızda yapıyor. bizde çalıların arasındayız.
    bende karın ağrıları filan başladı çişimi tutmaktan daha fazla dayanamıyorum nefesim kesildi ben amcaoğlunun kulağına fısıldadım artık dayanamıyorum işeyecem diye, o da: ne saçmalıyon oğlum tut kendini filan diyor ama mümkün değil rüzgar da bir yandan esiyor zaten.
    Rüzgardan mı korkudan mı yoksa çokçişim var ondan mı bilmiyorum ama beni bir üşüme bastı bir ürpetri geldi bana deken karın sancılarım başladı artık ben çişimi nereye yapacağımı arıyom dayanamıyom her defasında amcaoğlu engel oluyor bana ama ben ölmek üzereyim.
    Ayı mı? o hiç doymak bilmiyor ki bir gitse de rahatça işesem.
    tüm bunları yaşarken tüm hayatım da gözlerimden flim şeriti gibi geçti hatat ayının bizi nasıl öldüreceğini seneryosunu bile kafamda uydurmaya başaldım.
    Tüm bunlara rağmen her şeyi göze aldım ve işemeye karar verdim yoksa altıma yapmam kaçınılmaz.
    çalılıkların arasında bir delik buldum ayıya doğru amca oğluna dedim ki ben burdan yapıyom diye o da hayır lan saçmalama filan diyor. ben ise onu hiç dinleyecek halim yok fermuarı indirmeye başladım artık dayanamıyorum ne olursa olsun işeyecem dedim.
    o da dur lan bari şurda tuvalet gibi bişey var oraya git dedi. bende nerde lan dedim gel benimle dedi. askerlerin yerde süründüğü gibi sürüne sürüne gidiyoruz ama nereye, ayıya doğru gidiyoruz ben o kadar kötüyüm ki bunun farkına bile değilim her yerim mosmor olmuş. bir süre süründükten sonra şu aşağıya doğru olacak dedi oda ne zaten ayı aşağıda (Biz biraz ayıdan yüksek bir yerdeydik) ben dedim ki artık dayanamıyorum hemen anınada açtım ve işemeye başladım ama nasıl işiyorum şakur şukur ses geliyor bide gece öyle bir yankı yapıyor ki ses anlatamam. ben bayağı bi işedim ama hala bitmek bilmiyor şimdiye ben bu kadar süre içerisinde tuvalete gider çişimi yapar tekrar geri gelir koltuğa otururdum bile ama bense hala işiyorum. birden ayının sesinin kesildiğini fark ettim. meğer ayı bizi dinliyor. bende hala işemeye devam ediyorum. karın sancısından arada zorlansam da bitmiyordu. hele bir şakur şukur ses çıkıyordu ki anlatamam he!
    Neyse benim çişim bitti çok şükür biz tekrar yerimize doğru geçiyoruz ayı da ağaçtan iniyormuş, ben dedim ki aha bizi fark etti geliyor ama nasıl korkuyorum he!
    korkudak kafamı yukarı kaldırıp bakamıyorum ki ayı heran üzerimizde olur diye fakat aynın sesleri git gide uzaktan gelmeye başlıyordu meğer ayı sesi duyunca ordan gitmiş ben mi üzerimde milyonlarca ton ağırlığında bir yük indi sanki rahatladım birazda olsa kendime geldim. bu benim hayatımın en kortuğum anlardan biriydi.
    Fakat ne bilebilirdim ki benim için sürpriz bu kadarla kalmayacak
    derin derin nefes alıp kendime gelmeye çalışırken tüm bu olanlardan çok bi vakit geçmemişti ki bizimkiler geldi ama nasıl biliyor musunuz kimisi yere yatmış kahkaha atıyor kimisi de karnını tutuyor gülmekten, kimisi nefesini başka yerden alıyor gülmekten filan. bizde onlara doğru yaklaştık.
    Ne oldu niye hiç silah atmadınız dedik sonra amcaoğlu niye bu kadar gülüyorsunuz dedi ama gülmekten hiç biri konuşamıyordu bizde aval aval onlara bakıyoruz Biz bu soruları 3-5defa tekrarladık ve sonrasında içlerinden biri zorla da olsa gülerek "kimdi lan o işiyen" dedi. tabi ben amcaoğlu ise: bakınarak el iaretiyle hafiften beni gösterdi bu sefer hepsi bana bakarak yine gülmeye başladılar ama nasıl gülüyorlar ya bende utancımdan mosmor olan yüzüm bi anda kıpkırmızı olmuştu! ben kafamı aşağıya indirdim ve yere bakıyorum.
    herkes gülmeye devam ediyor hala sanki her yer yankılanıyordu kahkaha sesleriyle işte bu da benim hayatımda en utandığım andı!

    İşin aslı ise şöyleymiş: bunlar domuzları beklerken bir yandan da sigara içmişler domuzlar bunlara yaklaşınca önde olan domuzun reisi kokuyu alıyor ve sürüyü durduruyor etrafa bakınırken bunlarda nişan alıyorlar ki domuza ateş edeler, fakat tam o sırada ben ieşmeye başlıyorum şakur şukur sesler gelmeye başlıyor bunu duyan domuzlar topukluyor böylece domuzlar kaçmış oluyor onlarda ateş edemeden avı bitirmiş oluyorlar.
    Neyse ki böyle bir gündü işte.



    Okumanızı tavsiye ederim uzun ama benim için güzel bir anı!



    KONU: http://resim.donanimhaber.com/m_24633215/mpage_1/key_//tm.htm#26405329




  • 2 yıl önce daha ehliyetimi yeni aldığım zamanlar erkek arkadaşımın arabasını sürmeye çalışıyordum...gayet iyi sürüyordum fren,debriyaj,vites geçişleri iyiydi kendime güvenim gelmişti adeta...

    ve o gün o arabayı sürüşümün son günü olmuştu hızımı kontrol edemeyip 3.vitesle giderken viraja saptım ve yol kenarındaki derenin ucuna yan yattık.o kadar korkmuştum ki araba nerdeyse dereye düşecekti ve düşseydi gerçekten çok ciddi sonuçlar doğururdu...

    neyse erkek arkadaşımın paniği üzerinden attı ve arabadan çıkardı beni, herkes toplanmış bize bakıyordu, babası geldi arabayı çıkardılar ve ben şimdiki kayınpederimle ilk kez bu sayede tanıştım

    ölümden dönmüştük belki de ve ben gerçekten çok korkmuştum hala araba süremiyorum korkumdan




  • benimde ona benzer bi durumum oldu ama trafik-yuvarlanma-kafayı vurma felan değil babam öldürecekti beni.bir gün yeni öğrenmiştim araba kulanmasını tabi şeytan durmuyor ki sırf araba sürebilmek sabah 5 te kalkar anahtarı alır spor yapıyorum diye araba kullanırdım tabi babamlarda uyuyor olurdu rahat rahat gezer sonra arabayı yerine koyar gelir yatardım.işte öyle bir gün tekrar aldım arabayı balıkesirli olan varsa bilir carizma halısaha yolunun asvaltları yeni atıldığından pist gibiydi bastım da bastım sağa doğru hafif bir viraj vardı ama 80 le orayı dönmeye kalktım arabanın resmen yerden bir karış kalkıtı yüksek bir kaldırma öyle şiddetli vurdum ki kapı zaten açılmıştı bende o şiddetle kpıdan fırladım ve oyuncak gibi yuvarlndım tabi herkes toplandı felan ZATEN BENİM EL AYAK KOYUVERMİŞ İSYANLARDA.BABAMA HABER VERDİLER CEP TELEFONUMDAN BABAM GELDİ SABAH SABAH işin kısası oradaki aileler aldı elinden beni babamı yolladılar vermediler beni bir gecede hiç tanımadğım bi ailede kaldım sağolsunlar bırakmadılar yoksa gitseydim ÖLMÜŞTÜM




  • mad tramps aga biran hiç bitmicek sandım

    ama benim bi sorum olcak karşında ayı var ensende ölüm tehlikesi var sen hala altıma işerim korkusu mu çekiyorsun?? ben olsam ............. ZÜLEYHAHAHAHA



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi endülüs fatihi -- 23 Eylül 2008; 15:50:04 >




  • bende boğularak az kalsın ölüyordum. Bayağı uzun zaman geçti 13-14 sene önce. Ama hiç aklımdan çıkmayan artık tüm ümitlerim kaybolmuş ve kendimi suyun derinliklerine bırakırken o ana kadar ki tüm hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. Bunu aynı olayı yaşayan bir kaç kişiye daha sordum onlarda aynı cevabı verdiler. Galiba ölürken yine böyle oluyor. Yani tüm hayatınız bir anda ama çok hızlı bir şekilde beyine kazınırcasına film şeridi gibi geçiyor sanırsam.
  • 8 yaşındaydım can smidi ile yüzürken havuzun en derin yerinde havasının inmeye başladıgını fark ettim utancımdan bagıramadımda, hani erkek adamız hesabı.Sonra tam batıyorum böyle özürlü gibi çırpınıyorum can havriyle yanımdan geçen bi kız vardı onu bacagından nası tutup çektiysem o hızla kenara geldim kendimi zar zor kurtardım o arada kız boguluyordu az kalsın, neyseki benim babam gibi onun babasıda ona "erkek adam aglamaz" muamelesi yapmadıgından (istesede yapamaz) bagırıp kurtulmuştu

    Bu hikaye seninkisi kadar olmasada malca
    • 
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum