NE OKURSANIZ OKUYUN MAAŞINIZ 1 IPHONE BİLE ETMEYECEK (3. sayfa)

Bu dediğiniz çok ayrı bir konu hocam. Olay iyi kötü telefonum var, işlevini yerine getiriyor değil. Mikro boyutta kendinizin refah seviyesi 10 bin liralık bir telefon almaya yetecek mi, olay o. Bu illa telefon olacak değil, drone hobim var varsayalım, ben gidip xiaominin 4k video çeken 7 bin liralık drone'unu rahatça alabilecek miyim?

PS5te cyberpunk 2077 oynamak istiyorum ikisini beraber alabilecek miyim?

yüzde 20 nin yüzde 30 u bile iyimser bence. cepte sadece uçak bileti parasıyla, hadi bir de 1 aylık geçim ücretiyle yurtdışına çıkanlar en iyi üniversitelerin iyi bölümlerinin 1.leri 2.leri falan. %1 lik kesimin de %1 leri yani. ha insan kafasına koyarsa yine çıkar 1-2 yıl türkiyede çalışıp para biriktirip vs..

hocam mark zuckerbergi unutmuşsun. hatta GTÜyü çok sevdiğinden 2017ye kadar okulu dondurdu. 2017de mezun oldu

Konunun yazarı ve katılan arkadaşlar sizi bilmiyorum ama benim vizyonum direkt iphone alabilmek değil. Üniversiteye gitme nedenim de bu değil. Türkiye ya da o milletçe övmezsek olmayan batı ülkelerinde olsam da bu görüşüm değişmezdi. Siz en iyi ihtimalle Amerika'da Avrupa'da maaşlı işlerinizde çalışıp iphoneleri, oyun aletlerinizi ve pahalı ıvır zıvırı almak istiyorsanız buyrun bunun için çalışın. (Ya da yea türkiye çok boktan diyin çalışmayın, yine de çarka bir ucundan eklemleneceksiniz. )Ancak en iyi "kariyeri" bile yaptığınızda hala dediklerine itaat etmeniz gereken bir patron ve ilişkileri idare etmeniz gereken bir iş ortamı olacak. Maaşlı çalıştığınızda başkası için haftalık en az 40 saatinizi(Türkiye'de muhtemelen en az 50 saat) vereceksiniz ve bunu yapmazsanız o övüneceğiniz hayat standardınızı sürdüremeyeceksiniz. Sistem yurtdışında birkaç tık iyi sadece. Globalde modern dünya için değişmeyen bir denklem var:

1. 16+ yıl oku
2. İşe gir
3. Tam hayatını düzene koyduğunda 30 yaşına doğru veya o civarlarde evlen, ev araba ve bir ailenin masrafına gir.(Tr'de bir de düğün var :D)
4. Çocuk(lar) yap, en az 20 yıl onun masrafına gir.
5. Tüm bunların üstüne çökmesini önlemek için sınava hazırlandığın bir seneden daha fazlasını, tüm yetişkin hayatını şu aralar nefret etmeye başladığın işine ver.
6. Şanslıysan, herhangi bir boşanma, ölüm vs olmazsa bunu devam ettirerek 65 yaşında emekli ol. Sonra ölene kadar yaşam boyu stres ve depresyonun yaşlılıkta oluşturduğu sağlık sorunlarıyla ilgilen. Çocukların da bu döngüyü devam ettirsin.

Hedefiniz "kariyer"in kendisi ve aylık daha çok $ olursa ve bunun için iyi bir üniversite kazanırsanız demir ve ufak bir kafesten, altın ve geniş bir kafese geçiyorsunuz ama ikisinde de bir şey aynı. Kafesin kendisi. Siz ise rahat bir kafes istiyorsunuz. Şimdi çıkıp "sanki başka şekilde para mı kazanılıyor, zengin doğmadık hayatta başka şansımız mı var?" diyecekler olabilir. Benim diyeceğim şey ise siz iş ve kariyer planınlarıza, önünüzdeki formülize edilmiş yaşam planına devam edin. Tasmanızın kayışını elinizle patronlarınıza teslim edin. Takım elbiselerinizin, havalı "titlelerin" ve çarkı döndürmek için harcanmış yıllarınızın ardında 65 yaşına kadar zamanını başkasına kiralamış ve posası çıkarılmış, yaşam sevinci kalmayan, huysuz, pesimist bir dede olacak.

Şahsen üniversiteye neden gidiyorum ulan sanki para başka yerde mi yok diye yaz boyunca uzun süre düşündüm ve bir üniversiteye gitmek için aklıma üç neden geliyor, hepsini yazayım.

1-Bulunduğum yerden ve bilindik insanlardan uzaklaşıp büyük bir şehre yalnız başıma gitmek. Bu hayatı keşfetme arzusu ve merakla alakalı.

2- Genel anlamda özgürlük için çizdiğim yolun ilk ayağı olması. Şu an ailemleyim ve her açıdan onların kararlarına bağımlıyım. Eğer iyi bir yere burslu olarak girebilirsem her manada aileme olan bağlılığım birden azalacak. Aileniz sizi en çok seven insanlar evet, ancak bu koşulsuz sevginin fazla ve sürekli yanınızda olması sizi kısıtlamalarına ve sizi kontrol etmeye çalışmalarına neden oluyor. Ayrıca onlara bağımlı olduğunuz sürece sizi yetişkin olarak görmeyeceklerini de eklemek lazım. Sırf bu nedenle babamdan gelen şehirdeki üniversitede bir bölüm yaz bize masraf çıkarma, yanımızda ol lafını dinlemeyip tekrar mezuna kaldım.

3- Bilgi. Bilgisayarlara ve yazılıma küçüklükten beri bir ilgim ve bilgi açlığım var. Günümüzde bu bölümler revaçta olmasa da kesinlikle hedefim yine bu olurdu. Üniversiteden ne alsam kardır, ayrıca şanslıysam ve iyi bir yere girersem en az birkaç tane benim gibi öğrenciye de denk geleceğimi düşünüyorum.

Gördüğünüz gibi üçünde de kariyerden ve oradan gelecek paradan bahsetmedim. Çünkü sizin istediğiniz yol dünyadaki en iyi hale gelse bile benim için mantıksız ve saçma.

Tüm bu eleştriden işine aşık olarak yapacak doktor, mühendis, dişçi, veteriner vs'leri tabi ki ayrı tutuyorum. Onlar zaten hangi iş koşullarında çalışırsa çalışsın bundan çok rahatsız olmayacaklar. ancak forum dahil neredeyse herkes bu yerleri okuyayım da açıkta kalmayayım, yaşamım iyi olsun ya da bilgisayar bölümlerinde olduğu gibi yurt dışına çıkayım diyerek yazıyor.

Tavsiye: Zevk aldığınız ve kafanızın bastığı yere yoğunlaşın. Aklınızda hayaller varsa onları kovalayın. Böylece ne "gençliğimi harcadım" moduna girersiniz ne de hayat işkence olur. Ayrıca böyle bir alanda doğal olarak en iyilerinden olma ihtimaliniz çok fazla. Yani ironik şekilde sonunda hayat standardınız bu kazanacağınız paraya takılan arkadaştan yüksek olur.