Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
|
Aynada saçımı tararken geçen gece psikoloji kitabıda öğrendiğim şeyi düşünüyordum. Kitaba göre insanlar arkadaş grubunda bir şey güldüklerinde ilk sevdiği kişiye bakarmış. Arkadaş grubum vardı. Hatta o grupta sevdiğim biri de vardı. Gülerken ilk ona mı bakıyordum sorusu geceden beri aklımdaydı. Uykuya beş kala bunu düşünerek uyuya kalmıştım ama cevap bulamamıştım. Rujumu sürerken bunun ne kadar da önemsiz olduğunun farkına vardım. Onu sevdiğime emindim. Ancak bu hiçbir işime yaramıyordu; tabii kalbini yakmasını, dizi izlerken durdur yere ağlamayı, birden öfkeyle yüzündeki tüm makyajı silmeyi saymaksak. Arkadaş grubumun yanına doğru giderken önümü birden çenesi yamuk çocuk kesti. Derste bir gülümsedim diye aylardır peşimi bırakmıyordu. Beni görür görmez konuşmaya başladı. "Saçım dökülmüş mü, çenem yamuk mu, neden kimse bana ilgi göstermiyor, hukuk da okuyorum, sence Boğaziçi'ne mi gitsem" gibi her zamanki laflarını etmeye başladı. Elimin tersiyle gidip azarladım. Çok sıska olduğu için hemen yere düştü. Ağlamaya başladı. Gözlerimi devirdim. Tam bir betaydı. Masaya otur oturmaz Hamza dibime bitiverdi. Telefonundaki anlamsız dizi ve film sahnelerini gösterip "Sence bu sahnede Skywalker çok öfkeli değil mi" dedi. "Umursamıyorum Hamza. Büyü artık. Hayat dışarıda" dedim. Gözüm başkasındaydı. Beni fark etsin diye baktım ama o beni görmemişti hala. Tam seslenecektim ki İngilizce Öğretmenliği okuyan ve LGBTIQ+ Kulübüne üye arkadaş geldi. "Duydunuz mu Netflix'in yeni dizisinde eşcinsel var diye hükümet tepki göstermiş, inanabiliyor musunuz" dedi. İçimden "O kadar dert bitti de bir senin marjinal arkadaşlarını dert edeceğim" dedim. Kimse cevap vermeyince her zamanki gibi Britney Spears şarkılarını dinleye başladı. Arkadaş grubumu pek sevdiğimi fark ettim ancak zaman öldürmek için bu insanlara katlanmak zorundaydım. Ancak o burada olduğu sürece hiçbir şey umrumda değildi derken biri bağırdı. Arkamı döndüğüm de bir başka gereksizi gördüm. Şok çalışanı bir elinde abur cabur dolu Şok poşetiyle gelip aşık olduğum kişiyle konuşmaya başladı. Canım sıkıldı. Sürekli aynı hikayeleri anlatıyordu: "İBB'de güzel işim vardı. Şikayet ettiler beni..." Kusacaktım artık. Sigara içmek için dışarı çıktım. Öfkeyle Şok çalışanının gitmesini bekliyordum ki bir başka gereksiz dibimde bitti. "1000 liraya eczanede çalışmak ister misiniz" diye broşür dağıtıyordu. Beni görmeden sigaramı içip içeri kaçtım. Sonunda masa sakin gibiydi. Aşkıma baktım. Her zamanki gibi sportif ve iyi beslenmiş duruyordu. Cildi de ay gibi bembeyaz ve parlıyordu. Cüzdanını masaya koymuştu. İçindeki iki yüzlükleri görebiliyordum. Onunla evlensem kesin rahat yaşardım. Bizden büyüktü. On senedir okulu bitirememişti ama entelektüel gelişimi son safhadaydı. Hemen sinirlenen bir tipi vardı. Bazen de çok küfür ederdi ama onun tatlı olduğu gerçeğini değiştirmiyordu bu. Ama onun gibi alfa asla beni beğenmezdi. Bu aklıma gelince üzüldüm. Bana bir kez bile bakmamıştı. Sonra ödevleri bahane edip kütüphaneye diye eve ağlamaya kaçtım. Keşke beni fark etse keşke aşkımı görse. Ama ben imkansıza aşık oldum. |
Hızlı 
Bildirim
