Şimdi Ara

hiçbirşey yapmak istememek (2. sayfa)

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
25
Cevap
0
Favori
1.896
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
Giriş
Mesaj
  • quote:

    Orijinalden alıntı: şoray uzun yolda

    insan neden hiçbirşey yapmak istemez?

    kendi adıma konuşursam hiçbirşeyi degiştiremiyecegimi düşündügümden.degiştirsem bile bir anlamı olmayacagını düşünmemden.

    Aslında çok şey yapar, istesede istemesede ama gel gör ki yaptığı hiç bir şeyden zevk alamaz. Sabah kalkarken hayatının geri kalan ilk gününü, yeni birilerini tanıyacağı, yeni yerler göreceği, iş yerinde yeni bir şeyler yapacağı bir güne uyanmak için değilde; fizyolojik olarak artık uyanmak zorunda olduğu için, ailesine bakabilmek adına işe gitmesi gerektiği için yada günün sonunda askerde şafak karalayan askerler gibi bir günün daha üzerini çizebilmek için uyanır.
    Gün boyunca ise sadece her gün yaptığı rutin, sıradan yada o an yapması gereken ne varsa onu yapar lakin hiç birinden zerre kadar tad alamaz. Hayatta hiç bir şey ruhuna dokunamaz çünkü artık ruhu görünmez ve saydam olmuştur. Geçmişine yandığı için o "an"ı yaşayamaz ve gelecekten de pek ümitli değildir. Artık motor dairesine inip kontağı kapatmıştır ve yukarı çıkıp yelkenleri açmıştır artık rüzgar nereye savurursa...
    Günün sonunda ise "bir gün daha geçti" diyerek yatağa uzanıp uyumayı bekler ama sadece bedeninin uyumaya ihtiyacı olduğu için...
    Bende böyle bir şey yaşıyorum. Ne bir dur çekebiliyorum hayata nede katılabiliyorum.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: rost


    quote:

    Orijinalden alıntı: şoray uzun yolda

    insan neden hiçbirşey yapmak istemez?

    kendi adıma konuşursam hiçbirşeyi degiştiremiyecegimi düşündügümden.degiştirsem bile bir anlamı olmayacagını düşünmemden.

    Aslında çok şey yapar, istesede istemesede ama gel gör ki yaptığı hiç bir şeyden zevk alamaz. Sabah kalkarken hayatının geri kalan ilk gününü, yeni birilerini tanıyacağı, yeni yerler göreceği, iş yerinde yeni bir şeyler yapacağı bir güne uyanmak için değilde; fizyolojik olarak artık uyanmak zorunda olduğu için, ailesine bakabilmek adına işe gitmesi gerektiği için yada günün sonunda askerde şafak karalayan askerler gibi bir günün daha üzerini çizebilmek için uyanır.
    Gün boyunca ise sadece her gün yaptığı rutin, sıradan yada o an yapması gereken ne varsa onu yapar lakin hiç birinden zerre kadar tad alamaz. Hayatta hiç bir şey ruhuna dokunamaz çünkü artık ruhu görünmez ve saydam olmuştur. Geçmişine yandığı için o "an"ı yaşayamaz ve gelecekten de pek ümitli değildir. Artık motor dairesine inip kontağı kapatmıştır ve yukarı çıkıp yelkenleri açmıştır artık rüzgar nereye savurursa...
    Günün sonunda ise "bir gün daha geçti" diyerek yatağa uzanıp uyumayı bekler ama sadece bedeninin uyumaya ihtiyacı olduğu için...
    Bende böyle bir şey yaşıyorum. Ne bir dur çekebiliyorum hayata nede katılabiliyorum.

    Ne yazık ki bende çok yaşıyorum ama kendimi toparlıyorum sıkça şuanda olduğum gibi yani benzetme olarak o kontağı tekrar açıyorum.Yeniden doğmuş gibi ama beni bu hale getiren hayallerim yaşamak istediğim dünya ile gerçek hayat arasındaki farklılıklar kaçınılmaz durumlar resmen deprasyona ruhsuz bir insana çeviriyor bizi.




  • Gençlik bitmiş.

    Bana 24 saat yetmiyor, hep birşeyler öğrenmek istiyorum, ileride hiçbir işime yaramayacağımı bilsem bile okuyorum, yeni programlarla uğraşıyorum, çeviriler yapıyorum, bir bakıyorum geceyarısı olmuş bile, millet de yapacak şey bulamıyor.. Her yaptığın şey illa ki dünya için bir mihenk taşı olacak değil, merak etmeyin, kelebek etkisi diye bir şey var, yaptığınız en ufak şeylerin bile çok büyük sonuçları oluyor aslında.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Darkness

    Gençlik bitmiş.

    Bana 24 saat yetmiyor, hep birşeyler öğrenmek istiyorum, ileride hiçbir işime yaramayacağımı bilsem bile okuyorum, yeni programlarla uğraşıyorum, çeviriler yapıyorum, bir bakıyorum geceyarısı olmuş bile, millet de yapacak şey bulamıyor.. Her yaptığın şey illa ki dünya için bir mihenk taşı olacak değil, merak etmeyin, kelebek etkisi diye bir şey var, yaptığınız en ufak şeylerin bile çok büyük sonuçları oluyor aslında.

    Galiba konuyu biraz farklı algılamışsınız. Mesele yapacak bir şey bulamamak değil mesele yapılmış, yapılmakta olan ve yapılacak hiç bir şeyden zevk alamamak...
    Yoksa bizde kendi çapımızda imkanlar el verdiğince kendimizi geliştiriyoruz. Şöyle bir benzetme yapmak gerekirse; (kendi adıma)
    Bir istasyonda bekliyorum. Elimde bavullarım içinde de hayallerim. Beni istediğim durağa götürecek ekspresi ya kaçırdım yada daha gelmedi belki de hiç gelmeyecek... Orda beklerken her "an" yeni bir ekspres geçiyor ama varış noktaları hep farklı yani hiç biri benim istediğim istikamete doğu gitmiyor dolayısıyla hiçbirine binmek de "içimden gelmiyor."
    Bekliyorum ve bekliyorum... Beklerken geçen her an elimdeki bavulların hafiflediğini hissetmek beni sığ sulara nispeten daha derin sularda kulaç atmaya zorlarcasına düşünmeye başlıyorum; ya bir gün o bavulların ağırlığını hiç hissedemessem? O zaman gitmek için bir nedenim kalır mı?
    Beklerken tabii olarak trenin işleyişini, raylarda sağa sola düşmeden nasıl durduğunu, azami alabileceği yolcu sayısını ve gücünün kaldırabileciği yükü vs. vs. merak edip cevaplar bulmaya çalışıyorum. Bunlar o an ki ruh halimde gelgitler oluşmasına neden oluyor belkide bir çeşit emniyet subabı beynimde birikenleri bir nebze de olsa bir kenara bırakıp başka şeylerle ilgilenmemi sağlıyor.
    (Aklımda daha yazmak istediğimi çok şey var aslında ama kimseyi de daha fazla bunalıma sokmak istemem. Biliyorum psikolojik desteğe ihtiyacım var belki de ...)




  • 
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.