Düğünden geldim beyler toplanın. (Asırlık ironi tespit ettim.)

Düğün falan yapmayın la şu devirde düğün mü yapılır.Taktik şu nikah ve yemek olacak aynı anda sonra düğüne harcayacağın parayı koyacaksın cebine eşinle en az 1 ay istediğin yeri gezersin.İki saat insanlar oynayıp onlar eğleneceğine 1 ay eşinle baş başa gezmek bence çok çok daha mantıklı.

Düğünlerde eğlenen kaldımı bence zoraki bi gelenek artık

Ben evleneceğim kızın ağzından girer, burnundan çıkar düğün müğün saçmalıklarından kurtulurum ama asıl mesele ailesini ikna etmek. Ailesinden kasıt sadece anne baba değil, teyze dayı gibi konuşma hakkı olmayan insanlar devreye giriyor. Diyorlar pazardan mı kız alıyorlar, yok biricik kızım var onun şöyle davullu zurnalı düğününü yapmazsam olmaz, ben elaleme gösteriş yapacağım. Kızın kuzeni yeğeni çıkıyor Allah'ın sim kutuları biz kuzenimizin düğünü olmadan kız vermeyiz filan.

Sonuç olarak en düşük ihtimalli maliyet 150.000TL makatımıza giriyor. Tek kariyer hayali koca bulup, sabahtan akşama kadar yemekteyiz izleyecek eş adayına denk gelirseniz durum daha vahim. Sittin sene düğün olmadan alamazsınız o kızı.

Son 10 senedir denk geldiğim evliliklerin hiçbiri sağlam temele dayalı değil. Borç harç içine girmeden evlenmek imkansızlaştı. Evlenmeyi geçtim borç harç olmadan bir şey sahibi olup, geleceği yatırım yapmak hepten gitti. Resmen geleceğimizi satıp bir şeylere sahip olduğumuzu sanıyoruz. Bunlardan birisi evlilik. Gerçekten 10 evliliğin 7 8 tanesi zoraki, tek kalırım korkusu, yaş geçmeden bir yere kapak atayım bir sürü saçma sapan düşünce hareketleri. Sonuç 4 5 yıl sonra boşanma, nafaka süreci, psikolojik yıpranma, bitmeyen borçlar.

Bunlara kafa yoracağıma yabancı ellerde o şehir senin bu şehir benim avel avel gezerim. Hiç değilse paranın nereye gittiğini bilir, para gittiği için tasalanmam.