Şimdi Ara

Daha önce intihara teşebbüs eden var mı?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü1 Mobil
5 sn
10
Cevap
0
Favori
395
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merak ediyorum.
    Neden intihara kalkıştınız ve nasıl kalkıştınız?
    Teşebbüsten bir hafta, bir gün ve bir saat önce nasıl hissediyordunuz?
    Teşebbüsten önce dünyayı nasıl görüyordunuz, insanları nasıl görüyordunuz? Sevgi arıyor muydunuz yoksa gösterilen sevgiyi istemiyor muydunuz?
    Sizi o duruma sürükleyen insanları affetmek istiyor muydunuz? İyileştikten sonra affettiniz mi? Affetmek çok zaman aldı mı?
    Arkanızda kalanlar için ne kadar umursamaz olup bencilleşmiştiniz? (düşünce açısından, arkanızda kalanları düşünmeden intihara teşebbüs edebilecek kadar)
    Şimdilerde "keşke hiç intihara kalkışmasaydım" diyor musunuz? Umarım daha iyi bir hayat sürüyorsunuzdur.
    Sadece o ruh halini merak ediyorum...Yanlış anlaşılmasın. Cevaplar için teşekkür ederim.







  • Sorulara bak teşebbüs etmiş varsa bile şu soruları okuduktan sonra bir daha intihar etmek ister.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Irresolute

    Sorulara bak teşebbüs etmiş varsa bile şu soruları okuduktan sonra bir daha intihar etmek ister.

    İntihara teşebbüs etmiş insan psikolojisini anlamak için soruyorum hocam, etmemiş olan ve sorulardan rahatsız olan insanların bu soruları ciddiye almasına gerek yok. Alınmayın kısaca

    Sizi de rahatsız etti ise, affola...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Irresolute

    Sorulara bak teşebbüs etmiş varsa bile şu soruları okuduktan sonra bir daha intihar etmek ister.

    imzandaki gif psikolojimi bozdu
  • Gaza gelmiştim. Bir de merak. 240 ile giderken start stop kapatmıştım. Frene basamadığım için arabayı tekrar çalıştıramadım. O virajı bir dönüşüm vardı otobanda aklın durur. O günden beri intiharı düşünmüyorum.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Yurt odasında bileklerimi kesmiştim, Tayland'lı oda arkadaşım şans eseri odaya gelip fark etmişti. Hastane odasında uyandığımda ilk düşündüğüm şey intihar etmeyi bile başaramıyor oluşumdu. Benim için zor zamanlardı gerçekten, hiçlikçi bir düşünceye kapılmış gidiyordum. Var oluşumun bir anlamı yoktu, okuduğum okul ne içindi, yanımdaki sevgilim ne içindi, ailem ne içindi sorularının temeline indikçe ''hiç'' diyor somurtuyordum. Ben göreceğimi gördüm diyorudum, uyanmak istemeyeceğim sabahlara uyanmaktan çok sıkılıp uyumuyordum. Uyuyabilmek için ayakta 72 saat geçirdikten sonra eve gelip yatağa devrilmem gerekiyordu, düşünerek uyuyakalmak geceleri binevi cehennem azabı yaşatıyordu çünkü.

    7 Gün 24 saat madde, alkol kullanıyordum. 3 gün boyunca uyumadan sarhoş gezip uyuduktan sonra ne olabileceğini tahmin edebiliyor musun? Biraz tarif edeyim, berbat rüyalar. Uykunda bile huzuru bulamıyorsun, dinlenmiş olarak bile uyanmıyorsun. Sonra bunun üzerine aynısını üç gün daha tekrarlıyorsun.

    Bunu kendimde hep bir yaşam tarzı olarak kabul ettim, kafam güzelken çoğunun ayık kafayla beceremeyeceği işleri becerdim. Her şeyi bir arada yürütebiliyordum, beni kabul eden de bu şekilde kabul ediyordu zaten. Derslerim iyi, ufak bir kitlesi lan bir pub'da davul çalıyorum, kız arkadaşım yanımda. Daha ne olsun? Olmalı. Programlamama göre her zaman daha fazlasını istemeliyim.

    Kendimi toplayıp ayağa kalktığımda üzerimden bir lanet kalkmış gibiydi, düşündüğüm her şeyin çöplükten ibaret olduğunu ve biraz ayık gezmenin faydası olabileceğini düşündüm. Bu düzenli süreç, yaklaşık on gün sürdü. Onuncu günün sonunda bir kallavi bir joint yakıp dh konu dışında gezerken senin konunu gördüm, intihar eden birisinin duygularını merak etmişsin.

    ''Şimdi nasılsın?'' diye soracak olursan, teşekkür ederim sağol. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum, hayatın tecrübe edilmesi gereken bir şey olduğunu her geçen saniye kendime hatırlatıyorum. İyisiyle kötüsüyle ''Ben bunu görmeliyidm.'' deyip olabilecek en uygun şekilde davranıyorum insanlara karşı. Çünkü anladım ki karşındaki seni ne kadar tanırsa tanısın anlayamaz, sen kendini insanlara anlattığın kadarsın. Anlamamışlarsa yeterince net değilsin, anlatamamışsın demektir.

    Yazıyı bitirene kadar ikinci jointi yaktım ve bu şarkıyla devam ediyorum







  • İntihar etmeye karar versem önce buna sebep olanları öldürüp intikam alır sonra intihar ederim.
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • Öldürmeyen Allah öldürmüyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: AKBABUŞ

    Yurt odasında bileklerimi kesmiştim, Tayland'lı oda arkadaşım şans eseri odaya gelip fark etmişti. Hastane odasında uyandığımda ilk düşündüğüm şey intihar etmeyi bile başaramıyor oluşumdu. Benim için zor zamanlardı gerçekten, hiçlikçi bir düşünceye kapılmış gidiyordum. Var oluşumun bir anlamı yoktu, okuduğum okul ne içindi, yanımdaki sevgilim ne içindi, ailem ne içindi sorularının temeline indikçe ''hiç'' diyor somurtuyordum. Ben göreceğimi gördüm diyorudum, uyanmak istemeyeceğim sabahlara uyanmaktan çok sıkılıp uyumuyordum. Uyuyabilmek için ayakta 72 saat geçirdikten sonra eve gelip yatağa devrilmem gerekiyordu, düşünerek uyuyakalmak geceleri binevi cehennem azabı yaşatıyordu çünkü.

    7 Gün 24 saat madde, alkol kullanıyordum. 3 gün boyunca uyumadan sarhoş gezip uyuduktan sonra ne olabileceğini tahmin edebiliyor musun? Biraz tarif edeyim, berbat rüyalar. Uykunda bile huzuru bulamıyorsun, dinlenmiş olarak bile uyanmıyorsun. Sonra bunun üzerine aynısını üç gün daha tekrarlıyorsun.

    Bunu kendimde hep bir yaşam tarzı olarak kabul ettim, kafam güzelken çoğunun ayık kafayla beceremeyeceği işleri becerdim. Her şeyi bir arada yürütebiliyordum, beni kabul eden de bu şekilde kabul ediyordu zaten. Derslerim iyi, ufak bir kitlesi lan bir pub'da davul çalıyorum, kız arkadaşım yanımda. Daha ne olsun? Olmalı. Programlamama göre her zaman daha fazlasını istemeliyim.

    Kendimi toplayıp ayağa kalktığımda üzerimden bir lanet kalkmış gibiydi, düşündüğüm her şeyin çöplükten ibaret olduğunu ve biraz ayık gezmenin faydası olabileceğini düşündüm. Bu düzenli süreç, yaklaşık on gün sürdü. Onuncu günün sonunda bir kallavi bir joint yakıp dh konu dışında gezerken senin konunu gördüm, intihar eden birisinin duygularını merak etmişsin.

    ''Şimdi nasılsın?'' diye soracak olursan, teşekkür ederim sağol. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum, hayatın tecrübe edilmesi gereken bir şey olduğunu her geçen saniye kendime hatırlatıyorum. İyisiyle kötüsüyle ''Ben bunu görmeliyidm.'' deyip olabilecek en uygun şekilde davranıyorum insanlara karşı. Çünkü anladım ki karşındaki seni ne kadar tanırsa tanısın anlayamaz, sen kendini insanlara anlattığın kadarsın. Anlamamışlarsa yeterince net değilsin, anlatamamışsın demektir.

    Yazıyı bitirene kadar ikinci jointi yaktım ve bu şarkıyla devam ediyorum







    Çok teşekkürler hocam, geçmiş olsun
    Bundan sonra kendinize daha çok dikkat edin, siz yaşadığınız sürece bu dünyada sizden başka birisi yok gibi aslında




  • quote:

    Orijinalden alıntı: RevengeRain

    İntihar etmeye karar versem önce buna sebep olanları öldürüp intikam alır sonra intihar ederim.

    Ben de öyle yaparım hocam
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.