Biriyle konuşmadan önce hazırlanma sorunum var

Tanıdıkta bu biraz daha az oluyor heralde. Yabancı birisine bir şey söyleyecek olsam (Saat kaç gibi şeyler değil, dilek arz gibi şeyler) Söylemekten çekiniyorum, 10 kere nasıl söyleyeceğimi planlıyorum. Kötü konuşmaktan korkuyorum. İçimde saçma sapan bir çekingenlik var. Konuştuğumda illaki bir yerde saçma bir şey söylüyorum.

Ya arkadaş adam akıllı düşünmeden planlamadan demek istediğim şeyi rahatça söyleyemiyorum ya. Sürekli bir toparlama yapmam gerekiyor. Sanki o düşünce benim düşüncem değil de onu benimsemeye, anlaşılır ifade etmeye çalışıyormuşum gibi hissediyorum.

Hani bir konuda seller gibi konuşursunuz toparlama vs falan yapma ihtiyacı duymazsınız ya, işte ben bu tarz meselelerde onu yapamıyorum.

Hele bir de karşımdaki kişinin suratı mahkeme duvarı gibi ise bana bön bön bakıyorsa mezara giresim geliyor.

Bu durumu yaşayanlar var mı?

Hocam bu dediğin zor ama bunu yapmak zorunda kalacağım heralde

Bunda insanların da etkisi var. Güler yüzlü bir insan olunca hata yapsam bile anlayışla karşılayacağı için kendimi daha rahat hissediyorum ama böyle 5 dk sonra ölecekmiş gibi ruh haline sahip, "ne diyor ya bu?" kafasında insanlar olunca kayışı koparıyorum. Kendimi tek seferde net bir şekilde anlatmaya çalışıyorum bu da beni sıkıyor.

Yapacaksın, ne kadar çok insanla konuşursan atlatırsın bu sorunu, belki 1 ay belki 1 sene sonra görmeyeceğin insanların verdiği tepkileri gözünde çok büyütme önemli olan kendini ezilmeden büzülmeden bir şekilde ifade edebilmek.

Hocam bankada suratsız bir karı var geldi gene tipini... der gibi bakıyor. İnan bana bir sorunum olsa gidip derdimi anlatamayacak kadar çok çekineceğim oraya gitmekten.

Teşekkürler hocam  

Valla hocam var mı bilemedim hayatımda pek bir başarım olmadığı için. Ama ufak tefek iyi yaptığım şeylerin şans eseri olduğunu düşünüyor olabilirim.