Arkadaşlar ben bir şiir buldum ve açıkçası beğendim. Bu şiirin yazarı Münhali diye bir adam. Kim bilir belki mahlasıdır Münhali. Kim bilir belki ölmüştür belki yaşıyordr bilmiyorum ama Münhali diye bir adam var bakın şiiri şu:
Yoğun bir kar yağıyordu Ankara’ya Göz gözü görmüyordu, karanlık sokaklarda İnsanlar seçemiyordu birbirlerini O kadar uzun zaman geçti ki, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Birden yollarda buldum kendimi Kayboldum ve yolumu ararken rastladım Bu küçük ve içi gam kokan eve Önce girmeyi düşündümse de dedim ki Kendi kendime, bulaşma bir yenisine, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Yürüdüm ve sadece gözüm yolu izler oldu Ayaklarıma hâkim olamadım nedense Kader miydi yoksa kolumdan tutup götüren Ah yanımda olsaydı bir parçan, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Geçiyordum tek başıma ve sokağın başından Sonuna kadar izleyerek ay parçasını Hilal biçimine bürünmüş, belli ki O da üşümüştü bu karanlık sokakta, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Kar yağıyordu Ankara’nın gizli sokaklarına Sadece bana yağmadığı aşikârdı Sayıklıyordu bu Ankara’nın üstündeki Bulutlar, ağızlarından düşen bin parça, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Bir at gördüm yelesi sırma Belli ki terk edilmiş bu karanlık sokaklarda Onun da üstüne kar yağdığı çok belli Demek ki onun için de hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Bindim ata yoldaşlık ettim ama Hiç konuşmadı bir derdi olduğu ortada Kaldıramadım bile onu bir şaha Ne bir su istedi ne bir aş, hiç Durmadı kar ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu gece nedense
Düşünürken nasıl aydınlanır bu Ankara diye Sen çıktın pencereden baktın göğe Heybetinden korkup kaçtı bulut, Seni görünce rengi attı, gece oldu aydınlık, hiç Batmadı güneş ve bir o kadar ilginç Hiç bitmedi bu sabah nedense