365. Dönem [Kasım 2016] Uzun Dönem, Kısa Dönem ve Yedek Subay Adayları (184. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: BekirHan

Askerliğini Güneydoğu Dağlarında asteğmen olarak yapmış biriyim vakti zamanında (oha 30 dönem ne ara geçti lan!) . Babam emekli asker, milliyetçi bir aileden geliyorum da diyebilir.

Bana en çok koyan şey kanunda askerlik için; "hak ve görev" tanımlanması olmasına rağmen orada, şahsi tabirimle; "Anadolu' nun kavruk, mert ve gururlu çocuklarının" nöbet kulelerinde, operasyonlarda her durumda ön saflarda olmalarıydı. 2' si mayına basarak hayatını kaybetmişti, bir kaçı bacağını, ayağını kaybetmişti şahit olduğum. O anları, orada yaşadığınızda değer yargılarınız değişiyor. Yani o cocukların hayatı 18.000 TL miydi? Yada ayağı kopup, gözü kör olan, yarım kalan hayatlara ne demeli? 18.000 TL miydi ederi? Ben İzmir' de büyümüş birisi olarak deniz görememiş sabinin hayatına 18.000 TL biçilmesini hiçbir zaman kendime yediremeyeceğim....

Herkesi askere alsa Devlet, deseki ; "kanunen böyle hepiniz bunu yapmakla yükümlüsünüz" boynumuzun borcu yaparız ki yaptık. (bin ıkıdır ıkıdım, bir yılımı/ıltı ıyımı ıskirliği virmik istimiyirim kırdiş diyenlere sağlam sövgülerimi gönderiyorum buradan)

Fakat olay maddiyata dönüp bankaya parayı yatırıp işin içinden kurtulmak, buna müsaade etmek, çanak tutmak ne insani etiğe uyar ne Devlet anlayışına....

Hatıra olması adına; Hiç unutmam bir çocuk vardı. Muş' lu (Bulanık lıydı sanırsam). Millet akşam yemeğinden sonra oturup muhabbete tutuşurken bu garip kenara geçip kabuğuna çekilirdi. Yanına gittiğimde adamın ağladığını gördüm bir gün. Biraz zorlayınca; eşi - çocukları - annesi' nin memlekette yalnız olduğunu, kendisinin inşaat ameleliğiyle ailesini geçindirdiğini, inzibatlar askere diye aldığında onları geride bıraktığını, kimsesi olmadığını (bölgedeki jandarma karakolundan aratıp doğrulatmıştık o zaman) ailenin oradan buradan gelen yardım ekmekle, kalanlarla aş ettiğini öğrenmiştik. Çok koymuştu, asker maaşı bağlanması için uğraşmıştık ve ailesi almıştı da sonradan maaşı şükür.

Şimdi bir bu yana bakıyorsun, sefil, garip, muhtaç ama silah başında kimisinin ucuza saydığı hayatlar. Bir öteki yana bakıyorsun; "bınıni yiıı" diyen adamlar. Bu vicdan tartısına ters bir durum.

Devlet ya askerliği tamamen gönüllülük esasına dayalı/paralı bir hale getirmeli yada kanunen zorunluluk ise herkese makul/eşit bir biçimde uygulamalı... Bu haliyle bu durum yazıktır!!!

Ha birde onun işi o ölecek tabii diyen tipler var ya, ah var ya!!!!

quote:

Orijinalden alıntı: BekirHan

Askerliğini Güneydoğu Dağlarında asteğmen olarak yapmış biriyim vakti zamanında (oha 30 dönem ne ara geçti lan!) . Babam emekli asker, milliyetçi bir aileden geliyorum da diyebilir.

Bana en çok koyan şey kanunda askerlik için; "hak ve görev" tanımlanması olmasına rağmen orada, şahsi tabirimle; "Anadolu' nun kavruk, mert ve gururlu çocuklarının" nöbet kulelerinde, operasyonlarda her durumda ön saflarda olmalarıydı. 2' si mayına basarak hayatını kaybetmişti, bir kaçı bacağını, ayağını kaybetmişti şahit olduğum. O anları, orada yaşadığınızda değer yargılarınız değişiyor. Yani o cocukların hayatı 18.000 TL miydi? Yada ayağı kopup, gözü kör olan, yarım kalan hayatlara ne demeli? 18.000 TL miydi ederi? Ben İzmir' de büyümüş birisi olarak deniz görememiş sabinin hayatına 18.000 TL biçilmesini hiçbir zaman kendime yediremeyeceğim....

Herkesi askere alsa Devlet, deseki ; "kanunen böyle hepiniz bunu yapmakla yükümlüsünüz" boynumuzun borcu yaparız ki yaptık. (bin ıkıdır ıkıdım, bir yılımı/ıltı ıyımı ıskirliği virmik istimiyirim kırdiş diyenlere sağlam sövgülerimi gönderiyorum buradan)

Fakat olay maddiyata dönüp bankaya parayı yatırıp işin içinden kurtulmak, buna müsaade etmek, çanak tutmak ne insani etiğe uyar ne Devlet anlayışına....

Hatıra olması adına; Hiç unutmam bir çocuk vardı. Muş' lu (Bulanık lıydı sanırsam). Millet akşam yemeğinden sonra oturup muhabbete tutuşurken bu garip kenara geçip kabuğuna çekilirdi. Yanına gittiğimde adamın ağladığını gördüm bir gün. Biraz zorlayınca; eşi - çocukları - annesi' nin memlekette yalnız olduğunu, kendisinin inşaat ameleliğiyle ailesini geçindirdiğini, inzibatlar askere diye aldığında onları geride bıraktığını, kimsesi olmadığını (bölgedeki jandarma karakolundan aratıp doğrulatmıştık o zaman) ailenin oradan buradan gelen yardım ekmekle, kalanlarla aş ettiğini öğrenmiştik. Çok koymuştu, asker maaşı bağlanması için uğraşmıştık ve ailesi almıştı da sonradan maaşı şükür.

Şimdi bir bu yana bakıyorsun, sefil, garip, muhtaç ama silah başında kimisinin ucuza saydığı hayatlar. Bir öteki yana bakıyorsun; "bınıni yiıı" diyen adamlar. Bu vicdan tartısına ters bir durum.

Devlet ya askerliği tamamen gönüllülük esasına dayalı/paralı bir hale getirmeli yada kanunen zorunluluk ise herkese makul/eşit bir biçimde uygulamalı... Bu haliyle bu durum yazıktır!!!

Ha birde onun işi o ölecek tabii diyen tipler var ya, ah var ya!!!!