Dağ (2012)

DAĞ FİLMİNİN RESMİ SAYFASI: Biri uzun, diğeri kısa dönem iki geçimsiz asker, merhametsiz bir dağın zirvesinde terörle zor bir mücadelenin içine girerler. Hayatta kalmak için önce kendilerine, sonra birbirlerine güvenmek zorundadırlar.
Açıklama
Dağ filmi beklemedikleri bir anda dev bir terörist pususuna düşen iki askerin kahramanlık mücadelesini anlatıyor. Erzurumda ve İstanbul'da çok çetin şartlarda çekimleri yapılan filmin setleri; kar, kış, çamur, çığ gibi şartların ortasında, tipi ve yıldırım bulutlarının altında kuruldu. Metrelerce kar, Erzurum'un Ejder zirvesi ve Konaklı bölgesinde insan ayağı basmamış yamaçlar ve tehlikelere aldırmadan çığı bölgelerinde yapılan çekimleriyle ekibin dirayetini ve azmini sınadı.


Çıkış Tarihi:Kasım 2012

Tür:Macera

Oynayan:Çağlar Ertuğrul, Ufuk Bayraktar, Fırat Doğruloğlu, Cengiz Coşkun, Mesut Akusta, Gözde Mutluer

Yöneten:Alper Caglar


Senaryo sahibi:Alper Caglar

Yapımcı:Mahşerin 11 Atlısı

Dağ Filmi Günlükler - II
Dağ filmini çekerken aklımda olan ilk şey kız arkadaşımla beraber çalışabileceğimiz bir film yapmaktı. Ezik projesi maliyetleri, hırsı ve bütçesiyle, Kurt Russell'ların 100bin dolarlarık haftalık bedelleriyle, WETA Workshop CGI'ylarıyla parasal olarak coşmuştu ve Türk sektörü %50si dışında bütçeyi çıkaramıyordu. Film yapmanın ağrısını ve hazzını yaşamasını istiyordum benimle.
İlk motivasyon böyle başladı. Sonra dallandı budaklandı ve senaryo bittiğinde hakikaten özel bir öykü yarattığımı gördüm.
Yanlış anlamayın her senaryo iyi değildir. Ne kadar kasarsanız kasın ten uyumu gibi bazen kötü olan olan ama güzel sandığınız bir yazım, bazen de acayip özel birşey olur. Büşra fena değildi, Ezik harikaydı, Dağ'ın senaryosunun nasıl olacağını bilmiyordum.
Bittiği zaman, fonda yazarken kullandığım çelloları ve kemanları ve orkestraları duyduğumda kafamda kıvılcım çaktı. Bu özel olmuştu. Hem izlemek, hem anlatmak hem de paylaşmak isteyeceğim bir derdi olan bir film. Babama okuttuğum zaman sadece kafasını salladı. Yorum yapmadı. Ne? Hakkaten yapmadı mı? İnanamadım.
Sanki ömrü boyunca bana anlattığı pragmatik cesaret olgusunu öyle bir aksetmiştim ki, sorgusuz sualsiz onayladı.
Bana güveniyordu askerin, subayın, ordunun yaşadığı kabusları ve coşkuları ve belaları çıplak vahşi gerçekliğiyle ama onlara ait olan saygıyla ve hakettikleri vefa ile anlatmama.
Çünkü savaş nedir biliyor musunuz? Masalarda, odalarda, dostlar arasında, kardeşler arasında, birbirinden tiksinen ve nefret eden envai çeşit insan arasında, DAĞLARDA, şehirlerde, tarihte, ebediyen olacak bir çatışma. Deprem, veba, orman yangını kadar engellenemez bir fenomen.
Ne kadar mutevazi, olursa olsun bir savaş filmi o kadar ilkel hislerin tercümanıydı ki-- sorumluluğu tartışılmazdı.
Bizim "Dağ" filminin cümlesi çok basit. "Cesaret mecburiyettendir."
Oralara gönderilen, sizin için ölen, cesetleri paraparça olan bu vatanın evladı hazzettiği için bunu yapmıyor. Mecbur olduğu için yapıyor. İster Koç üniversitesinden muhallebici olsun, ya da Ankara Ulus Sanayi sitelerinden serseri, o adam gidip ölüyor evet ama kahramanlıktan değil, mecburiyetten.
Ama o mecburiyet onu ölümsüzleştiriyor. Yanındaki adamı bırakmamak, bırakırsa bunun sorumluluğu ile yaşayamayacak olmasının verdiği o haysiyet ve erkeklik, tanımlanabilecek şeyler değil. Kahramanlık kelimesinin kifayetsiz kaldığı olaylar.
Ben dostumu satmam. O asker ise sevmediği tertibini bile satmıyor. Çünkü savaş olanlarla ilgili birşey değil, yanınızdaki adama olan karşılıksız ve sınırsız sadakatle alakalı birşey. Yanyana ölüme bakan, ve tırsmayan iki adam arasındaki bağ, hiçbir evlilikte, hiçbir dostlukta, hiçbir din kardeşinde olamaz. Kutsalın kutsalıdır o an.
Shakespeare, Henry V'te, 4. perde, sahne 3'te öyle birşey diyor ki, kafamın boşluğunda senaryoyu yazarken yankılandı, ve eğer hayat izin verirse bu filmi çıkarırsak ortaya, benim de olan bu inancı ölümsüzleştirecek:

"From this day to the ending of the world,

But we in it shall be remembered-

We few, we happy few, we band of brothers;

For he to-day that sheds his blood with me

Shall be my brother; be he ne'er so vile,

This day shall gentle his condition"

"Şu günden dünyanın son gününe dek,

Bizim içimizde hatırlanacak:

Biz birkaçımız, biz mutlu birkaçımız, biz kardeşler topluluğu,

Bugün benimle kanını döken, asla bana kötü olmayacaktır,

Bugün onu paklayacaktır."

7/26/2012