Sivas 5. Piyade Er Eğitim Tugayı'na düşenler... (19. sayfa)

Bence gayet güzel bir yer.

Hatta oradan temeltepeye gidebilsen daha iyi.. :)

En çok hangi bölgelere gönderiyor hocam sence dağıtıma çıkar mıyız? Orada yaptın sanırsam, eğitimleri ciddi anlamda zor diye duydum az çok bilgi verirsen müteşekkir kalırım.

2019 da orada yaptım.

Gazinonun arkasındaki askeri malzemecide görevliydim  

Hudut eğitim taburu zaten, adından da anlaşıldığı üzere sınır illere gönderiyorlar-ekseriyetle.

Eğitimleri de zor falan değildi. 28 gün boyunca yürüyüş provası yaptırıyorlar genelde.. Ama bu bile başlı başına yorucu mu, kesinlikle yorucu :)

bende 5.1.5 Ten 5.1.1 de yaptım askerliğimi

371 KD. 7nolu kule tam 1.87 KM tam yağmur yoksa kesirmeden 1.62km ( can sıkıntısından 2455 adım sayanlar olmuştu) 7 nolu kulenin anısı 1. bölükte ustalık yapanlarda çoktur. ayrıca naci vardı keçi böyle değişik hayvan görmedim hayatımda :D :D :D tugay komutanının kesin emri ile bizden rütbeliydi naci dokunamıyorduk. bizim dönemimizde usta asker sayısı az olduğu için 4 saat gündüz 4 saat gece olmak üzere 8 saat nöbetimiz vardı. 7 nolu kule ömrümüzü yedi.

Temel tepe RDMli arkadaşların yeri olay eksik olmaz ama usta askersen rütbeli sayısı az olduğu için hayatının en rahat askerliğini temel tepede yaparsın.

Yemekler aynen çok güzeldir. asla aç kalmazsın Usta asker olarak gidiyorsan zaten bölüğünden kantinciler olacağı için açlık geçmezsin ( gece dürümleri ekstra)

Çarşısı büyük şehirden gidenlere göre ufak gezilecek yer az kahvaltı ve yemek konusunda sivas merkezde sayılı güzel yer var. (ramazan ayında yemek bulamazsınız çarşıda)

Kanticilere tavsiyem hafta içi izin kullanılarsa gerçek sivası ve güzelliklerini yaşayabilirler.

Demem o ki nöbetlerim dışında 5.pereğttgy mükemmel bir askerlik geçirdim. Acemi veya usta Sivas'a düşen arkadaşlar içiniz rahat olsun. soğuk haricinde hiç birşeyden sıkıntı çekmezsiniz.

Konuyu güncelleyelim. Yerler açıklandı

Pandeminin belirsizliğini yaşadığımız o ilk günlerde, ben bambaşka bir yolculuğa çıkıyordum: askerliğe. Aslında 15.000 TL verip bedelli askerlik yapma şansım vardı. Fakat içimde bir yerde, tarif edemediğim bir sorumluluk duygusu vardı. Sanki kendime ya da ülkeye değil de, daha çok tarihe ve vicdanıma karşı bir borcum varmış gibi hissettim. Bu yüzden askerliğimi yapmayı tercih ettim.

Mart ya da Nisan ayıydı. Acemi birliğine katıldım. O dönemki sistemde (şimdi değişmiş olabilir) atandığımız bölüğe göre, acemilik sonrası aynı yerde kalıp kalmayacağımız belli oluyordu. Yaklaşık 40 gün süren acemilik dönemim, ne çok zorlayıcıydı ne de unutulmaz… ama ilginçti. Hele ki maskelerle içtima yapmak, sosyal mesafeyle eğitim almak gibi ilk kez deneyimlenen şeyler askerlik gibi geleneksel bir ortamda daha da absürd hale geliyordu.

Acemilik sonrası usta birliğim Kilis Süngütepe’ ye çıktı. Bir manga olarak görevlendirildik. Pandemi nedeniyle dağıtım izni yoktu, bizi direkt otobüslerle sevk ettiler. Süngütepe’ deki hayat, askerlik hikâyeleri arasında ayrı bir yere sahip. Sınır hattında olmak, özellikle bu dönemde, hem sorumluluk hem de sabır isteyen bir deneyimdi.

Şanslıydım. Belki biraz da yaşça diğer asker arkadaşlarımdan 3-4 yaş büyük olmamın etkisiyle, hem komutanlar hem de manga içi ilişkiler açısından problemsiz bir askerlik süreci geçirdim. Süngütepe bölük merkezindeki eğitimden sonra bir sınır karakoluna geçiş yaptım ve askerlik görevimi orada tamamladım.

Ne büyük kahramanlıklar yaşadım, ne de trajik anlar. Ama tüm bu süreç, bana sade ama derin bir deneyim kattı. O günlerde yaşadıklarımı şimdi dönüp düşündüğümde, iyi ki yapmışım diyorum. Biraz şans, biraz olgunluk ve bolca sabırla, askerliği pandemi gibi bir dönemde bile sorunsuz atlatmak benim için gurur verici bir deneyim oldu.