Profil: dusunmeyenadam | DonanımHaber Forum

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

OKUMALAR-2 KEYİFLİ BİR YAZI

a.t. alkan türk edebiyatının türkçe yi en iyi kullanan yazarlarından biri olmasının yanısıra, okurken insanı keyiflendiren hafif yazılara da imza atıyor
yazının hiçbir ideolojik syasi tarafı yok, okuyun ve keyfini alın

iyi okumalar
Atatürkçü Düşünce Derneği'ne nasıl girdim; nasıl çıktım?

Siz bu satırları okurken ben nasib olursa X vilayetinin Y ilçesinin Z kasabasındaki kısa tatilimi çoktan bitirmiş ve "Kürkçü dükkânı"ma dönmüş olacağım.

Yer adlarını, sanki çok mühim bir casusluk romanı kaleme alıyormuş gibi alfabenin son harfleriyle geçiştirmek hoşuma giden bir fikir; okuyucuda "Bakalım neler olmuş bu esrarengiz mevkide?" türünden bir merak uyandırıyor ama işin en güzel tarafı bence muhtemel tenkid ve tepkileri ustaca savuşturuyor olması. Böylece yazar birilerini kızdırıp küplere bindirecek şeyler yazmak konusunda kendini daha rahat hissediyor.

Bizim edebiyatımızda da vardır bu numara: Aklıma gelen ilk örnek Reşat Nuri merhum. Her nedense bazı romanlarında yer isimlerini noktayla geçer hazret. Böylece edebî bir geleneği canlandırmış oluyoruz.

Bir hafta öncesine dönüyoruz, Dünya Kupası'nın final maçı oynanacak. Mesele "Nerede seyredelim" noktasınada düğümlendi. Aramızdaki gençlerden biri "ADD'de seyredelim abi" diye bir teklif getirince ben bu yeri önce sahil kasabası boyunca uzanan deniz kıyısında gençlerin rağbet ettiği mekânlardan biri sandım. Öyle değilmiş, resmen ve alenen ADD imiş, yani Atatürkçü Düşünce Derneği.

Aklıma hemen şöyle bir fikir geldi: ADD'ciler fikri faaliyetten, ismiyle müsemmâ düşünüp durmaktan usanıp işi kafe işletmeciliğine dönüştürmüşler. Aslında hem öyle, hem de değil. Nasıl yani diyeceksiniz; izah ediyorum.

Z kasabasının sahil şeridinde, bu gibi yerlerin çoğunda olduğu gibi güzel bir gezi parkuru var. Bir tarafı deniz, öteki tarafında ise lokanta, kafe, incik-boncuk, şekerleme, dondurma satan dükkân ve seyyar tezgâhlar yer alıyor. İşte bu şerit üzerinde birkaç gün önce tamamen lâkayt nazarlarla bir akşamüstü gezisi yaparken gözüm ADD tabelasına takılınca hem şaşırdım, hem de takdir ettim. Tam hizasından geçerken fazlaca meraklı olmamaya çalışan yan bakışlarla vaziyeti kolaçan etmeye koyuldum. Fevkalade güzel bir mevkide yarısı bina, yarısı çay bahçesi görünümde dernek binası var, evkaf mülküymüş. Kapalı kısımda pek kimseyi göremedim ama bahçe yükünü almış, kalabalık ki nasıl...

- Bravo, ne kadar aktif dernek mensubu varmış bu beldede diye içimden takdir ettim fakat itiraf edeyim, önünden geçerken, tanıyan çıkar da bir tatsızlık olur mu diye endişelenmeden de edemedim.

Her neyse, gençlerin maç seyretmek için teklif ettikleri yer, bu güzide cemiyetimizin çay bahçesi kısmı!

- Yahu olur mu, beni bozar; ben kiiim, ADD binalarından birinin sınırlarından içine girmek kim, diye itiraz edecek oldum, dediler ki, "İstersen gelme fakat buralardaki en büyük ve en net ekran ADD'de..."

- Kimse bir şey söylemez değil mi?

- Seni kim tanıyacak Ahmet abi, zaten gece karanlığı; hem tanısalar ne olur sanki. Maçımızı seyreder çıkarız...

- Olmaz arkadaş, ben gitmem öyle yerlere diye tavır koyup birkaç yüz metre civardaki daha mazbut bir yere postu sermeye karar verdim, fakat işe bakınız, 67 ekran kutrunda, renkli televizyonların ilk çıktığı zamanlardan kalma küçücük bir televizyon, on metre geriden bakınca futbolcular karınca gibi görünüyor.

Böyle olmayacaktı, niyeti bozdum. Gecenin zifiri karanlığına aldırış etmeksizin iri güneş gözlüklerim ve bana hayli Batılı bir görünüş veren tengirşenkli pamuk şapkamla bir güzel tebdil-i kıyafet tedbirleri alarak ADD binasından içeriye adım atarken çok heyecanlıydım. Acaba bir tanıyan çıkacak mıydı? Acaba, "Senin burada ne işin olabilir be adam; sen kiiim Atatürkçü düşünce kim?" diye azara uğrayacak mıydım, acaba, "Biz burada senelerden beri Atatürkçü düşünce adına düşünüp durmaktayız, sen ise mekânımıza iki saatliğine maç seyretmeye gelmekle düşünce ufkunda yeni bir merhale kazanacağını mı umuyorsun? Acırız sana arkadaş!" diyen çıkacak mıydı?

Gönül ferahlığıyla söylemeliyim ki, korktuğum başıma gelmedi. Sadece, "Kimdir bu geceyarısı güneş gözlüğü ile gezinen aykırı tip?" diye yarı meraklı birkaç bakışa muhatap oldum. İmkânım olsaydı onlara bir açıklama yapmak, "Gözlüğü yeni aldım, çok da para verdim; öyle ki bu parayla otuz-kırk sene evvel sulak yerden bir tarla almak bile mümkündü. O yüzden parası çıksın diye gözlüğü bolca kullanmaya gayret ediyorum, sizden de anlayış bekliyorum" demek isterdim.

Bizim gençler oradalardı. Hallerinde beni sıkıntılara boğan telaş ve tedirginlikten eser görünmüyordu, "Geç de olsa doğru yolu buldun, sana zaten yer ayırmıştık, gel abi gel" dediler.

Birer çay söyledik. Çaylar iyiydi. Ben çayı içerken Atatürk'ün çayla ilgili tutumunu zihnimde netleştirmek için düşünmeye başladım. Rahmetli kahve tiryakisiydi ama çayla arası nasıldı, bir vecizesi var mıydı, hatırlayamadım bir türlü...

Maç başladı, gençlere gıcıklık olsun, meseleye bir heyecan boyutu kazandıralım diye Hollanda'yı tutmaya karar verdim. Gençlerden en kart olanı, "Hollanda kazanırsa hesaplar benden, İspanya kazanırsa hesabı sen verirsin abi" deyince bu meydan okumayı kabullenmek zorunda kaldım. Neyse ki gençler, hesabı bir jest olsun diye zaten benim ödemeyi düşündüğümü bilmiyorlardı... Onları kandırmıştım...

Aslında Hollanda da İspanya da umurumda değildi. Benim tuttuğum Gana çoktan elenip gitmişti çünkü. Aslına bakılırsa bu kupa maçları boyunca her maçta hangi tarafı tuttumsa hayal kırıklığı ile karşılaştım. Mazlumlar hep yenildi, mütegallibeler her zamanki gibi galip geldi, sıdkım sıyrıldı. Şuralara milli takımımızı getirmek basiretini gösteremediği için, takımın eski teknik direktörünü hiç de hoş olmayan düşüncelerle bir güzel yâd ettim.

Sarı kartlar artmaya başlayınca futbol bilgimi herkes görsün, anlasın diye hikmetli bir vecize ortaya attım ve dedim ki, "Bu maç kırmızı kartsız bitmez, ilk kırmızı kartı gören takım da yenilir!"

Dediğim çıktı sonuçta, çünkü sahadaki 22 kişiden takriben 20'si maç bittiğinde, dirayetsiz ve i'zansız hakemin yüzünden sararmıştı. İlk kızaran Hollanda yenildi ve benim vecizem hakikat oldu.

Maç boyunca yorumcu-gazeteci Ömer Bey'in yorumları, sıcak geceyi ferahlandıran yegâne hoşluk oldu. Spiker, "Şu durum şöyle mi Ömer abi?" dediğinden bizimki, "Yani..." diyordu. Spiker "Falan oyuncu bugün formunda değil mi abi?" dediğinde ise "Çook" demek suretiyle gönlümüzde ferah bir esinti tesiri uyandırmaktaydı.

Belki de bu yorumların boğucu hale getirdiği havayı soğutmak için herkese birer sade gazoz ısmarladım. Garson delikanlı "On gazoz" talebimi hayretten büyüyen gözlerle karşılayınca, "Hepsini ben içmek isterdim ama mümkün değil, arkadaşlarla bölüşeceğiz" diye izahta bulunmak zorunda kaldım.

Yolunuz düşerse aklınızda bulunsun: X ilinin Y ilçesindeki Z kasabası sahilindeki ADD çay bahçesinin çay ve gazozları nefis, üstelik ucuz da. Düşünün ki on kişinin umum hesabı yirmi lira bile tutmadı. Oradan geçen herkese tavsiye ederim.

Maç bitti, tesislerden ayrılırken kapalı mekândaki resim sergisini fark edince sanatseverliğimiz tuttu. İçimizden biri biraz seslice, "Ressamın fırçası zayıf" şeklinde bir eleştiri getirdi. Resimlerin sahibi hanımefendi meğer oradaymış, eksik olmasın alınganlık göstermedi, kendisini kutlayıp ADD tesislerinden sâlimen çıkmaya muvaffak olduk.

Yolda dediler ki gençler, "Ahmet abi, sen bundan bir yazı çıkarırsın!"

Öyle yaptım; bu yazı, o yazıdır işte. t.alkan@zaman.com.tr

18 temmuz 2010 pazar, zaman pazar

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

OKUMALAR-1

hoşuma giden fikri değeri olan yazıları buraya aktarıp paylaşmaya çalışağım,
ilki ekonomi yazısı ama yandaş karşıt tartışmasına girmeden sadece yazının içeriğini tartışırsak, yeni ufuklara açılabiliriz diye düşünüyorum, teşekkürler

iyi okumalar
'Doğru bir özelleştirme' olarak Türk Telekom -1-

Geçen hafta bir grup gazeteci-yazar arkadaşla Lübnan'ın başkenti Beyrut'ta idim.

Davet, Türk Telekom'un (TT) başarılı genel müdürü Dr. Paul Doany'den geldi. TT'nin yüzde 55'ini satın alan Oger Telekom'un birçok Ortadoğu ülkesinde ve Asya'da faaliyetleri var. Hal böyle olunca bu birimler arasındaki sinerjiyi üst düzeye taşımak adına bir araya geliyorlar.

TT özelleştirmesi, çok tartışılan bu konuda isabetli bir örneği teşkil ediyor. Bu konuda 4 kriter var: Özelleştirme sonrası sıfırdan yatırımlara devam ederek zamanla istihdam oluşturmak. İhracata katkıda bulunarak ülkeye döviz kazandırıp cari açığa olumlu katkıda bulunmak. Teknoloji transferine ve bunun yerlileştirilmesine yardım etmek. Ve nihayet, kaliteli hizmet ve rekabete ilaveten Hazine'ye iyi bir vergi geliri aktarmak.

TT'yi bu 4 kritere göre incelemek istiyorum. Yukarıdaki hedeflere varabilmek için özelleştirme sonrasında şirketlerin verimlilik ve kârlılık esasına göre yeniden yapılandırılması şarttır. KİT mantığı bunu ihmal eder. Zira genel olarak KİT'ler verimsizlikten kaynaklanan pahalı üretim sorununu tekel rantı oluşturarak kâra tahvil etmeye ya da zararları sübvanse etmeye dayanır. Hem Türkiye hem de dünya örnekleri ağırlıklı olarak bu yönde. Bilhassa 90'lı yıllarda Türkiye'nin kronik sorunları sisteme buradan nüfuz etmiştir.

İlk bakışta çalışanlar lehine gözüken ve sendikaların alkışını alan bu durum kamu açıkları, enflasyon ve yüksek faiz olarak dönüp uzun vadede toplumun zararına netice vermiştir. Böyle bir yapı ekonomiyi ne kadar çok domine ederse, uzun vadede ekonomide 'mübadele maliyetleri' iktisadi rasyonaliteyi ortadan kaldıracak kadar yükselir. Bu durumda özel sektör kovulur, girişimcilik ölür, piyasa aksaklıkları had safhaya çıkar, toplumsal refah açısından gerekli üretim oluşmaz. Ya da devlet tümüyle batağa saplanana kadar süreç sübvansiyonlarla, bütçe açıkları ve kamu borçlarıyla gittiği yere kadar diretilir.

Günümüzde altın kural belli: Hem kaliteyi artırıp markalaşacaksınız, hem de fiyatları düşüreceksiniz. Bunun yolu inovasyon ve verimlilik adlı 2 kritik kavramdan geçiyor. Ticarete konu olan sektörlerde çok yatırım, az istihdam ve düşük kârlılık çağındayız. Bunun yanına bir de Çin ve benzer ülke sendromlarını koyunuz. Bu şartlar altında herkesin diline doladığı 'istihdam dostu büyümeyi' daha çok ticarete konu olmayan sektörlerde arayabiliriz.

TT örneğinde de bütün bu 'rasyonelleşme' çabalarını görüyoruz. Zira rekabette fiyatlar sürekli düşerken şirketler yeniden yapılanıyor. Bu sebeple TT'nin 2005'teki özelleştirilmesi sonrasında beklendiği gibi hem istihdamda, hem de ödediği vergilerde büyük düşüşler yaşandı. Kurum özelleştirme öncesinde örneğin, 2004 ve 2005 yıllarında sırasıyla 1,1 ve 1,3 milyar TL'nin üzerinde Kurumlar Vergisi öderken, rakam 2008 itibarıyla 650 milyon TL'ye kadar düştü. 2009'da biraz daha artmış. Buna rağmen 2007 yılında vergi rekortmeni, 2008 yılında ise Turkcell'in ardından 2. olduğu göz önüne alındığında, vergilerdeki azalmanın sadece TT'nin bir sorunu olmadığı anlaşılıyor. Petrol pahalanınca vergide bu alandaki şirketler ön plana çıktığı gibi, 2009 krizinde de malı götüren bankalar vergide öne çıkmış. İlk 10 kurumun yedisi banka!

Tekel rantı ile kârlı olan TT'de istihdam sadece çok şişmiş değil, aynı zamanda demografik yapı ve beşerî sermayenin niteliği de bu sektörün gittiği yer açısından pek elverişli değildi. Çok pahalı hizmetlerle kâr edip istihdam oluşturabilirsiniz, ancak hem toplum buna itiraz eder, hem de rekabette yaşayamazsınız. İşte bunun zorladığı değişim baskısı altında 45 bin civarındaki çalışan sayısı bir ara 25 binlere kadar düştü. (Büyük kısmı kamuya geçti) Ancak büyüme ve yatırımlara paralel olarak şimdi yeniden işe alımlar başladı ve istihdam 30 bin bandına çıktı. Böylece genç, dinamik, sektöre layık eğitim alan bir kadro kuruldu. İlaveten bu işe almalar, Türkiye'nin dört bir yanına yayılmış durumda. (Devam edeceğim)
ibrahim öztürk
19 temmuz 2010, zaman

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı altına konu açtı. 14 yıl

OĞUL BERK'E SİPARİŞ VERİYOR

Oğul Berk'e sipariş veriyor! Ergenekon'un Erzincan yapılanmasının bir numaralı sanığı olan 3. Ordu Komutanı Org. Saldıray Berk ve dekorasyon firması sahibi olduğu ileri sürülen oğlu Berkay Berk'le ilgili şok bir iddia ortaya atıldı.

dailymotion.com'a düşen ses kaydındaki kişi gerçekten Org. Saldıray Berk'in Emir Subayı Albay Tayfun Yılmazer ise, vah ki vah bu ülkenin haline. Sarf ettiği sözlerden asker olduğu anlaşılan kişi, bir dekorasyon firmasına sipariş veriyor. Org. Saldıray Berk'in Emir Subayı Albay Tayfun Yılmazer olduğu iddia edilen kişi “Satamadığın, elinde kalan, kırık mırık ne varsa parası mukabilinde gönder. Komutanım dükkanı hafiflesin diyor” diyor. Sipariş verilen firma sahibinin ise Org. Berk'in oğlu Berkay Berk olduğu ileri sürülüyor.
Dailymotion'a “SALDIRAY BERK PAŞA'NIN EMİR SUBAYI TAYFUN ALBAY, OĞUL BERKAY BERK'İN DEKARASYON FİRMASINA SİPARİŞ VERİYOR” başlığıyla düşen şok ses kaydının dökümü şöyle:

- ALOOO ABİ TAYFUN BEN

- İYİYİM ABİ SAĞOL. ABİ ARADIM YOKTUN? CEVAP ALAMADIM

- ON-ONBEŞ DAKİKA ÖNCE

- KOMUTANIMIZLA BERABERİZ ABİ, DERKİ; ELİNDE SATAMADIĞI, SATAMADIĞI KOLTUK, PARASI MUKABİLİNDE KADİR ONLARIDA BANA GÖNDERSİN. ONLARI İŞTE BANDOYA EFENDİM, NE BİLEYİM SAVCILIKTA FALAN BÖYLE DÖŞEME DEMİRBAŞLAR EKSİK. MİSAFİR KOLTUĞU VEYA İŞTE MİSAFİR SEHPASI GİBİ RENGİ, DESENİ, MODELİ NE OLURSA OLSUN GÖNDER

- NE KADAR BULABİLİRSE DEDİ. YANİ PARASI MUKABİLİNDE. ELİNDE KALMIŞ, HANİ YAPMIŞ SİPARİŞ VERMİŞLERDE VAZ GEÇMİŞLER OLABİLİRLER. KADİRİN DEPOSUNDA KALMIŞTIR. RENGİ, EFENDİM, DESENİ,MODELİ NE OLURSA OLSUN. HANİ İKİ TANESİNİ EŞLER BİR ODAYA KOYARIM İKİ TANESİNİ EŞLER BİR ODAYA KOYARIM DEDİ. ADET ÖNEMLİ DEĞİL ELİNDE NE VARSA GÖNDER

- YANİ ADET OLARAK ŞEY DEĞİL ABİ, NE KADAR VARSA ELİNDE GÖNDERSİN BANA DEDİ. PARASI MUKABİLİNDE DEDİ.ESKİDEN YAPTIKLARI, HANİ BÖYLE BİR UFAK BİR ONARIMLA TEKRAR FAALİYETE GEÇİREBİLECEĞİ, FALAN BÖYLE ŞEYLER VARSA DEDİ. ONLARDAN, BEN ŞİMDİ KENDİSİNE DE SORAYIM ABİ. BİR ADET VAR MI DİYE? ÖZÜR DİLİYORUM ABİCİM. NASILSIN SEN İYİMİSİN ABİ ?

- KOMUTANIM, KABİR BEY İLE KONUŞUYORUMDA BİR ADET VARMI? DİYOR YANİ...

- NE KADAR ELİNDE VARSA

- NE KADAR ELİNDE VAR? ÖNCE ONU BANA SÖYLESİN DİYOR. BEN ONA GÖRE DİYOR. HEPSİNİ ALIRIM DİYOR. KOMUTANIM (SALDIRAY BERK) KADİR'İN DEPOSU HAFİFLESİN DEDİ

- ODALARA ŞEY KOYACAĞIZ. YANİ MESELA MAKAM KOLTUĞU VARDA, MAKAM KOLTUĞUNUN ÖNÜNE MİSAFİR, BANDO KOMUTANININ ODASINDA ŞEY YOK . IIIIII NEEE O. KOLTUK TAKIMI YOK. DERİ HANİ, KOLTUK TAKIMLARI FALAN OLUYOR YA ABİİİ.

- ONUN GİBİ ELİNDE DEDİ. NE KADAR VARSA? ONA GÖRE ONLARI ALALIM. HEM DEDİ KADİRİN DEPOSU (KADİR ÇİĞDEM) HAFİFLER DEDİ. HEM DE BİZİM İŞİMİZ GÖRÜLÜR DEDİ. YILBAŞINDA GÜZEL BİR GECE İÇİN BİZE EŞANTİYON GÖNDERİRMİSİNİZ

- TAMAM ABİ. ABİİ BİRDE BİZİM NİHAT ALBAYIMIN VE ORDUEVİ MÜDÜRÜMÜZÜN BİR RİCASI VAR. HANİ EVVELSİ SENEKİ YILBAŞI ÇEKİLİŞİ İLE İLGİLİ SANA GELEN EŞANTİYONLARDAN VEYA DIŞARDAN BULABİLECEĞİMİZ EŞANTİYONLARDAN BU YILBAŞINDA ÇOK GÜZEL BİR GECE YAPMAK İSTİYORLARDA

- HIIII. BEN DEDİM KADİR BEYE SÖYLERİM. ONLARI GÖNDERİR DEDİM. ELİNDE VARSA GÖNDERİR DEDİM.

http://www.bugun.com.tr/haber-detay/109921-ogul-berk-e-siparis-veriyor-haberi.aspx

1 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

SICAK HAVALARDA BEYİN KANAMASI RİSKİ ARTIYOR

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

5 YILDA YÜKLÜ TAZMİNATLA EMEKLİ OLACAKLAR

İşte Özel Hudut Birlikleri: Komando, bekâr, rütbesiz

Sınırda görev yapacak özel birliklerle ilgili hükümet ve Genelkurmay'ın yürüttüğü projenin detayları ortaya çıkıyor. İlk planda 5 bin komando bölgeye gönderilecek. Bu askerler, bekâr ve güçlü bünyeye sahip olanlar arasından seçilecek. Birliklere Kürçe de öğretilecek. Tasarı, yeni yasama dönemi olan 1 Ekim'den sonra Meclis'in gündemine gelecek.

GÖNÜLLÜ VE KOMANDO OLACAK. Özel hudut birliklerinde hiçbir askere zorunlu görev verilmeyecek. Burada görev yapanlar "gönüllülük" esasıyla seçilecek. Askerliğini komando olarak yapanlar arasından seçilecek kişilerin yaş ortalaması da 25'i geçmeyecek.

UZUN BOYLU, ATLETİK YAPILI. Askerlerin fiziği güçlü olacak. Özel birlik personeli 1.75 cm boyunun altında ve kilolu olmayacak.

KENDİLERİ RÜTBESİZ, KOMUTANLARI SUBAY. Özel hudut birliği personeli er veya erbaş statüsünde olacak. Başlarında ise subaylar bulunacak. 'Hudut Birliği'nin Genelkurmay Başkanlığı'na bağlı olarak çalışması bekleniyor.

5 YILLIĞINA 5 BİN ASKER. İlk planda 5 bin civarında askerin bölgeye gönderilmesi düşünülüyor. Dağ şartlarında yaşayacakları için görev süreleri kısa olacak. Süre olarak 5 yıl öngörülüyor.

YÜZLÜ TAZMİNATLA EMEKLİ OLACAKLAR. Askerlerin görev sürelerinin bitiminde kamu dairelerine yerleştirilmesi düşünülmüyor. Bu birliklere piyasa şartlarının üstünde maaş ödenecek. Tazminatları da yüksek olacak. 5 yılın sonunda kendisine iyi bir iş kurabilecek kadar tazminatla emekli olacak.

PSİKOLOJİK, SOSYOLOJİK EĞİTİM. Terörle mücadeleye göre de eğitim programı düşünülüyor. Sınır boylarının siyasi, etnik yapısı göz ardı edilmeyecek. Türkiye'nin farklı coğrafi bölgelerinden gelecek özel birliklere bölgenin özel yapısına dair eğitim verilecek. Kürtçenin öğretilmesi de gündemde.

KIYAFET, BIYIK "AŞIRI" OLMAYACAK. Özel Hudut Birliği mensuplarının kılık ve kıyafeti diğer askerlere göre daha serbest olsa da aşırıya kaçılmayacak. Bölge insanını rahatsız edecek simgesel çağrışım yapacak bıyık, sakal kesiminden uzak durulacak. ÖMER ŞAHİN ANKARA

ZAMAN
http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=1006207&title=sivil-idare-denetlemezse-yeni-jitemler-ortaya-cikar&haberSayfa=1

8 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

TTNET SANAL SINIFTA CANLI DERS VERECEK

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

BAZ İSTASYONU ÇEVRESİNDE YAŞAYANLARDA KANSER RİSKİ BULUNAMADI

Imperial Üniversitesi Halk Sağlık Okulu Epidimiyoloji ve Bioistatistik Bölüm Başkanı Paul Elliot, "araştırmada, baz istasyonları çevresinde yaşayanların, kanser olduğuna ilişkin bir bulguya rastlanmadığını" söyledi.

Bilim insanları, her geçen gün görülme sıklığı artan kanser türlerinin nedenlerini bulmaya, hastalığa ilişkin yeni tanı ve tedavi yöntemleri geliştirmeye çalışırken, bir yandan da cep telefonlarının ve baz istasyonlarının kanserle ilişkini araştırıyor.

Bilim çevrelerinin bir bölümü cep telefonunun sık kullanımının beyin kanserine yol açabileceği ve baz istasyonlarının çevresinde yaşayanların kansere yakalanma riskinin diğer kişilere oranla daha yüksek olabileceği iddiasında bulunurken, kimi çevreler ise yapılan araştırmalara dayanarak cep telefonu ve baz istasyonlarının kanserle ilişkisinin, sigara kullanımı, obezite, dengesiz ve sağlıksız beslenmenin yanında çok küçük bir risk faktörü olabileceğini, bunların kanser yaptığına dair henüz bir bilimsel araştırma sonucu bulunmadığını belirtiyor.

Bu yıl baz istasyonları ve kanser arasındaki ilişkiyi ortaya koymak üzere İngiltere'nin Imperial Üniversitesi'nce yapılan araştırmada, baz istasyonu çevresinde yaşayan gebelerin çocuklarında çocukluk çağı kanseri riskinin artmadığı ve cep telefonlarının beyin kanserinin gelişmesinden sorumlu olmadığı sonucuna varıldı.

Kadınların gebelik sürecinde baz istasyonları yakınlarında bulunmalarından dolayı elektromanyetik dalgalara maruz kalmalarının, anne karnındaki bebekte ilerleyen dönemde çocuk kanseri riskini artırıp artırmadığının incelendiği araştırmanın sonuçları Haziran ayı önemli tıp dergilerinden British Medical Journal'da yayımlandı.

Imperial Üniversitesi Halk Sağlık Okulu Epidimiyoloji ve Bioistatistik Bölüm Başkanı Paul Elliot, ''araştırmada, baz istasyonları çevresinde yaşayanların, kanser olduğuna ilişkin bir bulguya rastlanmadığını'' söyledi. Bundan önce yapılan çalışmaların, sadece uzaklık mesafelerine dayalı yapıldığını anlatan Elliot, bu çalışmanın diğerlerinden farklı olarak çocuklarda görülen kanser türlerinin baz istasyonlarının yaydığı elektromanyetik dalga ilişkisi hakkında bir araştırma olduğunu vurguladı.

Araştırmaya katılan Oxford Üniversitesi İstatistik Uzmanı Dr. John Bithell ise ''Doktorlar, hastalarının baz istasyonlarına yakınlık konusunda endişe etmemeleri için güven vermeliler. Araştırmalarda, şimdiye kadar herhangi biyolojik etki görülmedi'' dedi.

-ARAŞTIRMA 7 BİN DENEK ÜZERİNDE YAPILDI-

Araştırma, sosyo-ekonomik, eğitim seviyesi gözetilerek beyin ve merkezi sinir sistemi, lösemi ve hodgkin dışı lenfoma ve kombine olmuş diğer tüm kanser türlerini kapsayacak şekilde gerçekleştirildi.

Araştırma, 1999 yılından bu yana 0-4 yaş arası çocuklardaki bin 397 kanser vakası kayıtları ve milli doğum kayıtlarından 5 bin 588 olmak üzere yaklaşık 7 bin kişi üzerinde yapıldı. Her bir çalışmanın doğruluğu 4 kez kontrol edildi.

-''BEYİN KANSERİ ARTIŞ RİSKİ GÖZLEMLENMEDİ''-

Dünya Sağlık Örgütü ve Uluslararası Kanser Araştırmaları Ajansının desteğiyle, geniş kapsamlı araştırma yürüten Interphone Çalışma Grubu'nun 10 yıldır, 13 ülkede 30 yaş üstü 5 binden fazla katılımcı ile gerçekleştirdiği ve geçtiğimiz Mayıs ayı içinde açıkladığı ara raporda da cep telefonlarının kansere yol açtığına ilişkin kesin bir sonuca varılmadığı belirtilmişti.

Yaklaşık 10 yıldır, Almanya, Danimarka, Avustralya, Fransa, Finlandiya, İngiltere, İsrail, İtalya, Japonya, Kanada, Yeni Zelanda, Norveç ve İsveç'te epidemiyolojik çalışmalar yapan Interphone Çalışma Grubunun araştırmasında daha çok baş bölgesi tümörlerinden beyin derisi tümörleri, beyin dokusu tümörleri, duyu siniri tümörleri ve kulak salgı dokusu tümörleri üzerinde durulmuştu. Ara raporda, herhangi bir beyin kanseri artış riski gözlemlenmediği, herhangi bir sonuca ulaşmadan önce eksiksiz ve kapsamlı bir veri analizi yapılmasının önemi vurgulanmıştı.

-''TÜTÜN KULLANIMI DAHA ÖNCELİKLİ SIRADA''-

Türk Kanser Araştırma ve Savaş Kurumu (TKASK) Başkanı Prof. Dr. Tezer Kutluk, her iki araştırmanın da tamamen bilimsel, usulüne uygun yapıldığını, İngiltere'deki sağlık kayıtların birçok ülkeye göre güvenli tutulduğunu belirterek, araştırmadan önemli bulgular elde edildiğini söyledi.

Bunun tam tersi iddiaların ne olduğuna değil, bilimsel araştırmaların sonuçlarına bakılması gerektiğini vurgulayan Kutluk, ''Baz istasyonları ve cep telefonlarının kanser yaptığına dair bugüne kadar yapılmış çalışmalarda kuvvetli ve kesin bir kanıt yok. Bu nedenle başta çocuk ve gençler olmak üzere uzun yıllar cep telefonu kullanacak olan kişileri dikkatli olmaya çağırıyor ve bunun şu anda bir paranoyaya dönüşmemesi gerektiğini belirtiyorum. Baz istasyonlarının yakınlarında yaşayanlarının da bir paranoya yapmamaları lazım'' diye konuştu.
http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=1006399&title=baz-istasyonu-cevresinde-yasayanlarda-kanser-riski-bulunamadi

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

MUTLULUK SADECE FAKİRLERE SATILIR

Easterlin'in çalışması, ekonomik refah seviyesindeki müthiş artışa rağmen insanların huzurlarında bir artış olmadığını göstermiştir. Yüzlerce bilimsel çalışma, çözümün nerede olduğunu gösteriyor. Temel ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra parayı kendi keyfin için harcayıp mutlu olmaya çalışma. Mesela, fakirlere harca. Onların ihtiyaçlarını karşıladığını gördükçe, sen de ruhî ve vicdanî bir lezzet alacaksın. Veya entelektüel ve ruhî potansiyelini inkişaf ettirme misyonuna sahip kuruluşlara yardım için harca...

"Milyoner, kendisini mutsuz yapan servetinden kurtuluyor" başlığıyla duyurdu İngiliz Telegraph gazetesi okuyucusuna mutluluğu satın almaya çalışan Avusturyalı milyoner Karl Rabeder'ın ilginç hikâyesini. Habere göre, Karl, kendisine bir kuruş bırakmayacak şekilde üç milyon Euro'luk servetinin tamamından kurtuluyormuş. Sebebi ise paranın mutluluk değil, mutsuzluk getirdiğini anlamasıymış. 1,4 milyon Euro'luk, göl kenarında, saunalı ve Alpler'e nazır muhteşem dağ manzaralı, yaklaşık 1.500 metrekarelik lüks evini de satışa çıkarmış bu maksatla. Evi satılınca, dağlık yerde ağaçtan yapılmış küçük bir kulübeye taşınacakmış. Ayrıca 17 hektar üzerine kurulu eski taşlardan yapılmış çok güzel çiftlik evini de satışa koymuş. Altı sportif uçağını, bir lüks Audi A8 arabasını da elden çıkarmış. Bütün lüks ev eşyalarını da satmış. En ilginç olanı da bu kadar servete rağmen, halen gözünün doymadığını gösteren tam 21.999 piyango biletini de satıyormuş. Bütün bunlardan elde edeceği hasılatı Orta ve Latin Amerika'da kurduğu yardım kuruluşlarına verecekmiş. Buradan maaş bile almayacakmış. Gazeteye verdiği röportajda, Karl, ne yapmak istediğini şöyle ifade etmiş: "Geriye hiçbir şey, ama hiçbir şey bırakmak istemiyorum. Çünkü para, ters tepiyor, mutluluğun gelmesine mani oluyor."

Karl, çok fakir bir aileden gelmiş. Para hasretiyle büyümüş. Yıllarca çok para kazanmak rüyasıyla yatıp kalkmış. Kendi ifadesiyle, "uzun süre daha çok servet ve lüksün otomatik olarak daha çok mutluluk anlamına geldiğine" inanmış. Ancak zamanla bunun pek de doğru olmadığını anlamış. Daha çok para kazandıkça huzurunu kaybetmiş. Paranın adeta kölesi olduğunu hissetmeye başlamış. Kendi kendine şunları söyleye durmuş: "Artık buna bir dur demelisin. Lükse ve tüketime son vermelisin. Gerçek hayata başlamalısın." Karl, kendisi gibi birçok insanın da paraya kölelik yaptığını fark etmiş. Ancak bütün bunlara rağmen, yıllarca "cesaret" gösterip kendi zincirlerinden kurtulmaya teşebbüs edemediğini itiraf etmiş. Hawaii adalarında eşiyle birlikte yaptığı üç haftalık tatilde yaşadıkları, bardağı taşıran son damla olmuş. Kendinden dinleyelim: "Beş yıldızlı hayat tarzının ruhtan ve gerçek duygudan mahrum dehşet verici bir şey olduğunu anladığımda hayatımın en büyük şokunu yaşadım. Bu üç hafta süresince harcayabileceğimiz kadar para harcadık. Ancak gerçek bir tek insanla karşılaşmadığımızı hissettik. Hepsi, rol yapan aktörlerdi. Çalışanlar dost gibi davranma rolünü oynuyordu. Misafirler ise çok önemli kişiler olduğu izlenimini veriyordu. Hiç kimse gerçek kimliğini göstermiyordu." Bu tatilden sonra kesin kararını vermiş. Paranın gerçek değil, ancak sahte dostları satın alabildiğini idrak etmiş. Yıllardır mutluluk getirir hayaliyle peşinden koştuğu servetin huzur değil hüzün getirdiğini hissetmiş. Parasının tamamını bağışlayarak bu seraptan kurtulmaya karar vermiş. Bu kararı uygulamaya koyduğundan beri neler hissettiğini soran gazeteciye Karl, şu ilginç cevabı vermiş: "Özgür ve yükten arınmış." Bunu da yıllardır içinden yükselen "kalbinin ve ruhunun sesine" cevap vermeye bağlamış.

Karl'ın hikâyesi bana kralın çıplak olduğunu söyleyen cesur adamın hikâyesini hatırlattı. Küresel dünyanın kralı kapitalizm, insanlara paranın mutluluk getirdiğini telkin ederken, milyonlar bunun gerçek olmadığını biliyor aslında. Ancak tabanın aklına ve kalbine kadar işleyen sosyal ve psikolojik baskılar yüzünden hiç kimse sesini çıkaramıyor. Hatta aklından bile geçiremiyor. Nefsinden kelepçeli köleler gibi krala gece gündüz demeden hizmet etmeye devam ediyor. Kendisine 'kölesin' denildiğinde, "Hayır özgürüm, kendi mutluluğum için çalışıyorum." diyor. Çünkü böyle inandırılmış. Veya böyle kandırılmış. Tıpkı, eski çağlarda İtalyan çiftçilerinin eşeklerini kandırdığı gibi. Rivayete göre, çiftçiler eşeklerinin burnunun ucuna yarım metre uzunluğunda bir çubuk bağlar ve çubuğun ucuna da eşeğin hoşuna giden bir yumak ot koyarmış. Eşek bir adım atıp, otu alacağım ve muradıma ereceğim diye düşünürmüş. Tabii ki, eşek, eşek aklıyla kendisine kurulan tuzağı fark edemediği için her defasında bir adım kaldı diyerek hızlanarak gidermiş. Sonuçta, çiftçiler hedefine çabucak ulaşır, eşeğin ise bir ömür boyu koştuğu yanında kâr kalırmış. Habere konu olan Karl, "Özgür oldum, yükten kurtuldum." derken, aslında bundan böyle, tabirimi bağışlayın, eşek olmadığını söylüyor. "Yıllarca bir yumak mutluluk vaadiyle eşek gibi çalıştırdığınız yeter. Artık beni "para" adlı mutluluk otuyla kandıramazsınız. Aklım başıma geldi, bana yüklediğiniz yükü bırakıp hayatımı özgürce yaşayacağım" demek istiyor.

Para kazanmayı öğrendik ama harcamasını öğrenemedik

Kapitalizmin insanı paranın kölesi yaptığını çok daha önceleri başka bir Karl da söylemişti. Meşhur Karl Marks'tan bahsediyorum. Marks'a göre, "Para Yahudilerin kıskanç Tanrısıydı ki, ondan üstün başka hiç bir tanrı yoktu. Para bütün diğer tanrıları öldürdü ve onları eşyalaştırdı. Yahudilerin Tanrısı sekülerleşti ve tüm dünyanın Tanrısı oldu." (Robert Tucker (ed), The Marx-Engels Reader, W.W.Norton & Company; Second Edition edition, 1978, s. 50.) Para (kapital) biriktirmek bu sistemden nasibini almış çoğu insanların biricik gayesi olmuştur. Çünkü kapitalistlerin nazarında, paranın açmadığı kapı yoktur. Bu bağlamda, aslında kapitalizm dinlerin ahirette cennet vaadini dünyada gerçekleştirmeyi amaçlayan bir dünya görüşüdür. Kimileri buna "dünyevi din" de diyor. Kapitalizm, dünya cennetine giriş biletlerini parayla satıyor. Sadece para verenlerin bu cennete gireceğini söylüyor.

Kapitalist cennete girenlere sunulan mutluluk formülü (fayda maksimizasyonu) gayet açık: Ne kadar çok çalışırsan, o kadar çok para elde edersin. Ne kadar çok para elde edersen, o kadar çok mal ve hizmet satın alabilirsin. Ne kadar çok mal ve hizmet alırsan, o kadar çok tüketim yaparak faydanı (mutluluğunu) artırabilirsin. Kapitalist sistemde kimisi çok çalışarak, kimisi de çok çalarak nihai amaca ulaşmaya çalışır. Para her şeyin üzerinde bir değer kazanmakla kalmaz, her şeyin ve herkesin değerinin belirleyicisi olur. İlginçtir, başka bir Karl da kapitalizmin bu günahından şikâyet ediyor. Bu sefer meşhur iktisat tarihçisi Karl Polanyi'den bahsediyorum. Polanyi'ye göre modern kapitalizm kâr ve piyasayı toplum ve insanî değerlerin üzerine çıkararak her şeyi alıp satılan bir mal derecesine indirmiştir. Gazeteye haber olan Karl, Polanyi'yi teyit ediyor. Dostluk, güler yüz gibi değerlerin parayla takas edildiği beş yıldızlı kapitalist cennetin aslında yalancı bir cennet olduğunu söylüyor.

Maalesef, günümüzde gelişmiş kapitalist toplumlarda dinin dahi farklı formatlarda paketlenerek piyasada satılır hale getirilmesi Polanyi'nin haklı olduğunu gösteriyor. Kapitalist tüketim anlayışını benimseyen insanlar, piyasada alınıp satılan malları alarak mutlu olmaya çalışıyor. Daha da ötesi, piyasanın yüksek değer biçtiği mal ve hizmetler (etiketi pahalı olanlar), tüketiciler nazarında daha değerli görünüyor. Oysa serbest piyasa sisteminde fiyatlar, nitelik ve kaliteye göre değil, arz ve talebe göre belirlenir. Kalite dolaylı bir etken olabilir. Ancak fiyatı pahalı olan birçok şey, kıymetinden dolayı değil, piyasada oluşan talebe nispeten kıtlığından dolayı değerlidir. "Sudan ucuz" diye meşhur bir deyim vardır halkın arasında. Suyun ucuz olması, kıymetinin az olması veya bizim için az faydalı olmasından değil, suyun nispeten bol miktarda bulunmasından kaynaklanır. Eğer bize olan faydasına göre piyasa değeri belirlenseydi, su, oksijenden sonra en yüksek fiyata sahip olurdu. Kısacası, piyasa mal ve hizmetlerin tartıp, etkin paylaşımını sağlayabilir. Ancak gerçek değerleri tartamaz. Çünkü bu terazi bu kadar sıkleti çekemez.

Aslında üç Karl da bize aynı şeyi söylüyor. Para kazanmak için değerlerinizi kaybetmeyin. Para kazanmak için dostlarınızı kaybetmeyin. Para kazanmak için bütün ömrünüzü kaybetmeyin, diyor. Para kazanmak için insaniyetinizi kaybetmeyin. Para kazanmak için eşinizi, çocuklarınızı kaybetmeyin. Para kazanmak için huzurunuzu kaybetmeyin. Çünkü para, bu kaybettiklerinizin hiçbirini geriye getiremez. Aksine, sizi kendine köle yapar. Mutluluk vaadiyle bir ömür boyu sizi peşinde koşturur. Eğer inanmıyorsanız, gelişmiş kapitalist toplumlara bakın. Binbir paradokslarla boğuştuğunu göreceksiniz. Kimileri buna "gelişme paradoksu" veya "Amerikan paradoksu" diyor. Ancak ben buna "kapitalist paradoks" diyorum. Çünkü bütün gelişmiş kapitalist ülkelere özgü "keşif ve kayıplar paradoksu" bu. Evet, Sanayi Devrimi'nden beri, kapitalizm sayesinde çok üretip çok tüketmenin yollarını keşfettik, ancak tükettiğimizden aldığımız lezzetin yollarını kaybettik. Para kazanmanın yollarını keşfettik, ancak kazandığımız parayla güzel yaşamanın yollarını kaybettik. Büyük evler bina etmenin yollarını keşfettik, ancak iki kişiyi dahi aynı çatı altında tutmanın yollarını kaybettik. Birçok bilgi edinmenin yollarını keşfettik, ancak hakikate giden yolları kaybettik. Uzayın ta ötelerine uzanan yolları keşfettik, ancak kendi iç âlemimize giden yolları kaybettik. Ay'a kadar gidip gelmenin yollarını keşfettik, ancak yanı başımızdaki komşuya gitmenin yollarını kaybettik. Bin bir iletişim yollarını keşfettik, ancak kendi evladımızla bile iletişim kurmanın yollarını kaybettik. Dışımızdaki zalimlere karşı bizi koruyacak birçok hukuki yollar keşfettik, ancak içimizdeki nefis zalimini gemleyecek yolları kaybettik. Kısacası, Karl Rabeder, para kazanmak uğruna kaybettiklerini düşününce, yeter artık, demiş. Kazandığı tüm paradan kurtulup, yıllardır kaybettiklerini tekrar kazanmaya karar vermiş.

para içine girerse batarsın, üstünde kalırsan yol alırsın

"Para ne men'em şeymiş, şimdi elimi cebime atarsam, ona gününü gösteririm", diyecek noktaya gelmişseniz, biraz sabredin derim. Para aslında kötü olduğu kadar iyi de olabilir. Daha doğrusu, kötü görünen her şey gibi, para ne iyidir ne de kötüdür. Parayı nasıl kullandığımız onu iyi veya kötü yapar. Tıpkı ateş gibi. Ateş, bizatihi kötü değildir. Hatta bazı tarihçilere göre medeniyet, ateşin keşfi ve kullanılmasıyla başlamıştır. Ateşsiz hayat tam bir cehennem olur. Ancak aynı ateş her yıl binlerce ocağı yakıp kül ediyor, binlerce insanın hayatına mal oluyor. Yine de kimse çıkıp, ateşi imha edelim. Bundan sonra yeryüzünde ateş yakılmasın, demiyor. Ancak herkes evladına ateşin tehlikeli olduğunu ve onunla arasına belirli bir mesafe koyması gerektiğini öğretiyor. Aynı şeyi para için de yapmalıyız. Parayı kalpten uzak tutarak kullanmanın birçok faydaları olmakla beraber kalbe girdiğinde insanî değerleri yakan dehşetli zararları olduğunu çocuklarımıza öğretmeliyiz. Mevlânâ'nın dediği gibi, paranın denizdeki su gibi olduğunu anlatmalıyız. "Su geminin içine girerse onu batırır. Altında olursa, onu yüzdürür." Aynı şekilde para da insanın kalbine girerse onu batırır, ancak insanın elinin altında kalırsa, onu gideceği yere daha çabuk ulaştırabilir.

Para zaruri biyolojik ihtiyaçların karşılanması için kullanıldığı sürece zararlı değil, gayet faydalıdır. Modern toplumlarda beş parasız kalanlar, bunun ne demek olduğunu gayet iyi bilir. Başka deyişle, eğer temel ihtiyaçlarınızı tedarik edemeyecek kadar fakir iseniz, para aslında size bir nebze mutluluk alabilir. Evinize götürdüğünüz birkaç ekmek, birazcık sebze ve meyve çocuklarınızın yüzünü güldürebilir. Ancak bu, bir yere kadardır. Temel ihtiyaçlarınızı karşılamanın ötesine geçince kendiniz için harcadığınız para beklediğiniz huzuru getiremiyor. Nitekim, mutlulukla ilgili bilimsel çalışmaların öncülerinden Ricard Layard, birçok ülkenin mutluluk göstergelerini incelediğinde şu ilginç sonuca ulaşıyor: "Kişi başına ortalama gelir 20.000 doları geçtikten sonra, paranın mutluluk üzerinde hemen hiç etkisi yoktur." (Karl Polanyi (1944), The Great Transformation, New York: Rinehart.) Aslında kapitalist sistemin vaat ettiği mutluluğu getirmediğini ilk ortaya çıkaran Easterlin'dir (1974). 1946-1970 yıllarını kapsayan çalışmasında ekonomik refah seviyesindeki müthiş artışa rağmen insanların huzurlarında bir artış olmadığını göstermiştir. Bu durum yalnızca fakirlerin mutluluğu parayla satın alabileceğini gösteriyor. O da zengin olana kadar. Garip olanı, fakirler mutluluğu satın alabilir, ancak paraları yok. Zenginler ise paraları var, ancak mutluluğu satın alamaz. Bu da başka bir "kapitalist paradoks". Belki de en garip olanı. Peki çözüm nedir?

Yüzlerce bilimsel çalışma, çözümün nerede olduğunu gösteriyor. Temel ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra parayı kendi keyfin için harcayıp mutlu olmaya çalışma. Başka şeyler için harca, diyor. Mesela, fakirlere harca. Onların ihtiyaçlarını karşıladığını gördükçe, sen de ruhî ve vicdanî bir lezzet alacaksın. Onların saadetiyle sen de saadetleşeceksin. Veya insanın neredeyse sınırsız entelektüel ve ruhî potansiyelini inkişaf ettirme misyonuna sahip kuruluşlara yardım için harca. İlginçtir, bu yazıya konu olan Karl da para kötüdür, diye onu yakmamıştı veya çöpe atmamıştı. Aksine, parayı kendi lüks hayatı için harcamanın yanlış olduğunu anlamış ve muhtaç olanlara vermeye karar vermişti. Eğer para bizatihi kötü bir şey olsaydı, o zaman onu imha etmesi gerekirdi. Daha da ilginci, Karl, parayı herhangi bir fakire sırf yardım olsun diye de vermeyecekmiş. Aksine, verdiği parayla para kazanabileceklere mikro kredi tarzında bağışlayacakmış. Başka bir deyişle, fakirlere bir defalığına balık yedirmek yerine, olta alıp, balık tutmayı öğretmeyi daha uygun görmüş. Demek ki, Karl da paranın büsbütün kötü olduğunu kabul etmiyor aslında. Sadece, parayı yanlış yerde kullanmanın kötü olduğunu. Ona kul köle olmanın kötü olduğunu söylüyor.

Ne diyelim, Allah zenginlere çok para verdiği gibi, mutlu olmak için parayı nerede kullanmaları gerektiğini anlayacak kadar akıl da versin.

ZAMAN

3 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

SUÇ İŞLEYEN KADIN SAYISI ARTIYOR

7 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

D

dusunmeyenadam (sanane banane) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 14 yıl

BU DA HIRSIZIN İYİSİ

17 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0