Herkese merhabalar, yaklaşık 2 ay önce ilk aracım olan 2016 model Dacia sandero stepway'i satın aldım. Aracı aldığımda 183 bin kilometredeydi. Ankara'da bir galericiden aldım. Tüv-süd d-expertiz'in en full paketine soktum ve elle tutulur bir sorun çıkmadı ben de satın aldım aracı.

Ancak aracı birkaç hafta kullandıktan sonra tam sol ya da tam sağ giderken, u dönüşü vs. yaparken tekerlerden tak tak tak ses geldiğini fark ettim (durduğu yerde tam sağ sol yapınca ses yok, sadece giderken). Bulunduğum ilde rot-balansçı, tamirci vs. 3-4 ustaya gösterdim, çoğu usta arabada kürüme olduğu, tekerlerin ve jantların büyük geldiğini orijinallerini taktırınca sesin geçeceğini söyledi. Sorunu araştırdığımda rot başlarından olabileceğini de gördüm ama ustalar lifte kaldırıp baktı orada sorun yok dedi. Daha önce böyle bir sorunla karşılaşan var mıdır acaba?

İlk aracım olduğu için nasıl bir yol izlemeliyim emin olamadım. 4 orijinal jant ve lastik nereden bulunur sizce ve değiştirmeye gerek var mıdır? Şimdiden teşekkür ederim..

merhabalar. 25 yaşındayım. geçen sene üniversiteden mezun oldum. iş analisti olarak çalışıyorum şu an. boyum 1.70, 95 kiloyum, tipim ortalamanın altında. 4/10 diyebilirim kendime. yıllardır kilo vermeye çalışırım kendi kendime ama hiç başarılı olamadım. hem tipten, hem çekingenlikten ne lise yıllarında ne de üniversite zamanlarında hiç kız arkadaşım olmadı. özellikle kızlarla ve genel olarak insanlarla iletişim kurmakta epey zorlanıyorum. daha önce 1-2 ay terapi aldım ve psikolojik ilaç da kullandım ancak pek faydası olmadı, doktor sosyal fobi teşhisi koymuştu. üniversiteden beri okuduğum ve izlediğim the redpill ve black pill ile ilgili şeyler de kafamı iyice allak bullak etti ve beni depresif bir hale getirdi.

neredeyse mezun olduğumdan beri evden çalışıyorum. istanbul'da yalnız yaşıyorum. maaşım kendimi çekip çevirecek kadar. biraz birikmişle ve krediyle geçen ay bir araba aldım kendime. istanbul'da hiç arkadaşım yok, kızlarla zaten yakınlaşamıyorum dediğim gibi. babam 3 sene önce rahmetli oldu, bi tek annemle erkek kardeşim var, maddi değil ama onların manevi yükünü de üstümde hissediyorum ve genel olarak stresli bir hayat yaşıyorum. annem de okul bittiğinden beri durmadan baskı yapıyor evlen diye bir yanden :(

tek tük arkadaşım memlekette var liseden, sırf onlarla görüşebilmek ve ailemle zaman geçirebilmek için allahın s. ettiği bir şehirde çalışıyorum 1-2 aydır. (remote çalışıyoruz)

son 5-6 yıldır online dating uygulamalarına sardım ama malum tip de kötü olunca orada da başarılı olamadım. özellike c2'de çok fazla zaman geçiriyorum ama elime geçen bir hiç. sosyal medya hesaplarım yok sadece linkedin'im var. kızlara mesaj bile atmıyorum artık, zaten dönen olmuyor. bu yaştan sonra da sıfırdan normal arkadaş edinmeye çalışmak çok zor geliyor. en çok canımı sıkan da yanlış anlamayın ama cinselliğe ulaşamamak :( bu sene çok sıkıldım ücretli biriyle görüşeyim dedim ama onda da dolandırıldım, o yola başvurmaya da korkuyorum artık. sanal uygulamadaki sohbetlerde kimse beni ciddiye almıyor, yazan eden yok tek tük yazanlar da 1 gün yazıyor maks.

sizce bu yaştan sonra bu sorunları aşmak için nasıl bir yol izleyebilirim, önereceğiniz bir hobi, sosyalleşme yöntemi, hayatımı düzene koyma yolu vb. var mıdır? epeydir foruma girmiyordum biraz içimi dökmek istedim kusura bakmayın lütfen..

mutlu yıllar herkese şimdiden..

Arkadaşlar selam. 25 yaşındayım. Uzun yıllardır süren Sosyal fobi ve anksiyete sorunlarım için 2 ay psikoterapi aldım faydasını göremedim psikiyatriste gittim ve bana prozac yazdı. 4 gündür kullanıyorum ciddi manada rahatlama sağladı, normalde en ufak şeyi kafama takardım ama şu an ilaç baya gevşetti olduğu kadar kafasındayım akışına bıraktım.. Özellikle kızlarla iletişim sorunum vardı bununla ilgili bir gelisme olur mu bilemiyorum. Uzun dönem prozac kullanıp sonuçlarını paylaşabilecek kimse var mıdır? Kilo sorununa da sahibim zayıflarsam sosyal fobimin geçecegine inanıyorum, doktor yaklasık 1 1.5 sene kullanırsın ilaç dedi :(

Merhabalar, ben 24 yaşındayım, mühendisim; uzun yıllardır sosyal fobi ve kaygı bozukluğu rahatsızlıklarına sahibim. Bir süredir terapiye gidiyorum biraz faydası oldu. Terapiste sordum iyi olur dedi ilaca başlamanın geciktirmeden git başla dedi.

Haziran ayı için iyi özelde iyi bir psikiyatristten randevu aldım. Muhtemelen ilaca başlatacak. Bu ilaçlar nasıl etki yapar, ne gibi faydası olur sizce? Bir de ben zaten şişman biriyim ilaçlar iyice kilo aldırır mı? Tecrübelerinizi paylaşabilir misiniz? Şimdiden teşekkür ederim.

Herkese merhaba değerli forumdaşlar. Ben 25 yaşında okulunu geçen yaz bitirmiş bir mühendis kardeşinizim. Fena bir okuldan mezun olmadim. Yaklaşık 8 aydır iş hayatındayım şu an bir sigorta şirketinde çalışıyorum. 10 bin Tl maas aliyorum, Istanbul'da anadolu yakasinda kötü bir semtte 50 senelik bir evde kirada tek basima yasiyorum. 25 bin tl kyk borcum var, ayrica askerligi bedelli yapmayi dusunuyorum 60 bin tl de o var. Daha okulu gecen yaz bitirdim binbir zorlukla harcliksiz, elime kiz eli degmeden burslarla 5 6 sene okul okudum. Babami universitede kalp krizinden kaybettim, annem memlekette zihinsel engelli teyzeme bakiyor. Ben ogrenciyken durumumuz hic iyi degildi babam işciydi, alkolikti ayrica.

Bir de benden 3 yas ufak kardesim var askerde su an. O tam bir hayirsiz, ne calismak istiyor ne adam gibi okul okumak, iki yillik elektrik teknikerligi okudu iş begenmiyor. Gunde iki paket sigara iciyor sadece bizden geciniyor.

Okul bittiginden beri annemle her konusmamizin sonu ne zaman evlenecegimle bitiyor. Daha benim kiz arkadasim bile olmadi, onceki konulardan beni hatirlayanlar cikabilir, loser bir tipim. Kisa boyluyum, sismanim, herhangi bir kizin benimle isteyerek evlenecegini sanmiyorum. Mental yapim zayif, fiziksel olarak cirkinim. Kaldi ki henuz kendime zor bakiyorken bir ev gecindirebilecegimi dusunmuyorum. Kendime gore hedeflerim var kariyerle, yurt disina tasinmakla ilgili. Ailem buna asla saygi duymuyor.

Cocuklugum ve gencligim hep baski altinda gecti 25 yasina geldim annem hala onun cizdigi yoldan gitmemi istiyor. Psikolojim zaten bozuk kendi sorunlarimdan dolayi, terapiye basladim ailemden de sakladim. Sizce bu evlilik baskisini nasil aşabilirim? Benzer sorunlari yasayan var midir? Simdiden tesekkur ederim.

Merhabalar, 24 yaşındayım. 1.70m boyunda ve 90 kiloyum. Hiç kız arkadaşım olmadı. Eski şişman arkadaşlar, zayıfladıktan sonra kızların bakışı ve özgüveniniz nasıl değişti tecrübelerinizi paylaşabilir misiniz? Şimdiden teşekkür edeirm..

Merhabalar herkese.. Yaklaşık 7-8 senedir forumda takılmaktayım. Daha önceki açtığım konuları belki hatırlayanlar olacaktır, kızlarla aram pek iyi değil maalesef :( 25 yaşına girmek üzereyim hiç kız arkadaşım olmadı, kızlarla arkadaş olarak bile iletişim kurmakta güçlük çekiyorum. Lisede ve üniversitede hep çekingen biriydim; hala da öyleyim. İş hayatına başladım 7-8 ay oluyor inşaat mühendisiyim iyi bir okuldan mezunum, nispeten güzel ve önü açık bir yerde çalışıyorum. Kız meselelerini kafamdan bir türlü atamıyorum. Yıllarca online dating uygulamalarını denedim hala da deniyorum bir umut ama kimseyle buluşamadım ne eşleşme ne mesaj alıyorum. Gerçek hayatta zaten kimseyle konuşamıyorum kasiyere selam bile veremiyorum.

Hayatım boyunca şişman biriydim(90kg) hep zayıflamaya çalıştım ama bir türlü beceremedim, ayrıca kısa boyluyum (1.70m). Nitekim zayıflasam bile düzelebileceğimi düşünmüyorum. Artık yolda bir kız görünce başımı öne eğerek yürüyorum tipimden dolayı. Kızlardan korkmaya başladım bir kızın olduğu ortamda konuşurken sesim titriyor boğazım kuruyor bırakın sohbeti kendimi ifade bile edemiyorum. Yalnız yaşıyorum günlerim neden kız arkadaşım, cinsel hayatım olmuyor diye kendimi yiyip bitirmekle geçiyor.. Sporuma, kariyerime ve hobilerime bir türlü odaklanamıyorum..

Sizce psikoloğa veya psikiyatriste gitmek durumuma fayda eder mi? Daha önce benzer şeyler yaşayıp çözebilmiş ve yol gösterebilecek birileri var mıdır :(

Şimdiden teşekkür ederim, esenlikler.

Merhaba. 25 yaşına girmek üzereyim. Biraz kısa boylu(1.70) ve şişmanım(90). Kızlarla en ufak bir iletişim dahi kuramıyorum, hiç kız arkadaşım olmadı ve milli de değilim. Ortalama, düzenli bir işte çalışıyorum, yalnız yaşıyorum. Çevremde pek arkadaşım da yok. Bu noktadan sonra kendimi düzeltsem bile treni kaçırmış hissediyorum. Zayıflasam, kendime baksam sizce hala şansım var mıdır? İsteyene özelden ss atabilirim. Belirli bir yaştan sonra sıfırdan bu işlere girip kız arkadaş, f**kbuddy. tarzı birini bulabilmiş kimse var mıdır? 6 7 senedir denemediğim uygulama kalmadı son yıllarda kendimi blackpill'e verdim hep, nasıl olacak bu işler :( ..

Merhabalar. Zaman su gibi akıp geçmiş. İlk defa foruma üye olmamın üzerinden neredeyse 7 sene geçmiş. Lisenin sonlarına doğru başlamış olduğum DH maceram aralıklarla kesintiye uğrasa da bugünlere kadar devam etti. İyisiyle kötüsüyle burayı internetin en samimi ortamlarından biri olarak gördüm hep.

Ben kim miyim? 24 yaşında, kısa boylu ve şişman henüz eline kız eli değmemiş bir arkadaşınız, forumdaşınızım. Kendimin fiziksel olarak nasıl biri olduğunun farkına varmam da lise çağlarındaydı. Etrafımdaki arkadaşların iyi kötü kız arkadaşları oldu, kimisi şu an evlilik aşamasında. Bense hem ailemin fakirliği hem de tipimin kötü olması nedeniyle kızlarla hiç iletişim kuramadım..

Üniversiteye başladığımda zaten bildiğim gerçekler yüzüme tokat gibi vurmaya başladı. Her genç insan gibi kızlarla konuşmaya flörtleşmeye çalıştım ama kapılar yüzüme bir bir kapandı. O zamanlar Covid vs. yoktu. Sosyalleşememek için en geçerli gerekçe insanların yan yana görünmek istemeyeceği biri olmaktı ve ben de böyle biriydim.

Üniversite serüvenim farklı illerde 6 sene kadar sürdü. Seçtiği okullarda, yaptığım aktivitelerde, satın aldığım şeylerde hop forumdaki dostlarımızın görüşlerine başvurdum. Bugün de uzun bir aranın ardından içimi dökmek için klavyenin başına geçtim.

Fakir olmamıza rağmen çabalayarak kendi imkanlarımla, burslarla Amerika'yı da gördüm, hibe alıp Erasmus'la Avrupalara da gittim ancak hiçbir yerde ne adam gibi sosyalleşebildim ne de kızlarla konuşabildim. Bundaki en büyük etken şişman olmamdı. Kendimi hep insanlardan düşük seviyede gördüm (hala da öyle görüyorum.), aynaya baktığımda kendimden nefret ettim. Kilo vermeyi defalarca kez denedim. En az 7-8 kere spor salonuna kaydolmuşumdur. Gerçi kilo versem bile 1.70lik boyumla ve kösele gibi suratımla yine bir şey değişmeyecek ama bizimkisi de fakir avuntusu olsun.

Schopenhauer'i, Freud'u, Nietzsche'yi okudukça insanların bana verdiği sahte "kendini sev, özgüvenli ol, çekinme önemli olan karakter" telkinlerinden tiksinmeye başladım. Yaklaşık 5-6 senedir online dating uygulamalarında ve gerçek hayatta denemediğim metot kalmadı, ben de artık pes ettim ve akışına bıraktım. Ancak hala kızların beni görünce kafalarını öne eğmelerine, önü açık kıyafeti olanların beni görünce ceketlerini kapatmalarına içerlemiyor değilim..

İstanbul'da güzel sayılabilecek bir okulu bitirdim, şimdi de ortalama bir işte çalışmaktayım. İş hayatında zaman hızlı geçiyormuş onu fark ettim. Yalnız başıma yaşamaktayım babam 2 sene önce rahmetli oldu memlekette bir gariban anam bir de hayırsız kardeşim kaldı. Ne bir arkadaşım ne de sosyal medya hesabım var, gerçek hayatta insanlar için görünmez biriyken internet ortamında ben de buradayım deme saçmalığına katlanmak istemedim.. Bugün geldiğim noktada ise pısırık, kabuğunu kıramamış, günden güne çöken bir doomer olarak hayatıma devam etmekteyim.

Eee, bütün bunlardan bize ne derseniz, ben de uzun zamandır ihtiyaç duyduğum iletişimi daha samimi bulduğum bir ortamda, sizlerle dertleşerek gidermek istedim. Sizler nasılsınız, benzer dertlerden mustarip olan var mıdır?

En çok merak ettiğim ise 20li yaşlara kadar bu yaşadıklarımı yaşayıp sonrasında hayatını düzene koyabilen var mıdır? Varsa nasıl gerçekleştirdiğinizi paylaşabilirseniz çok mutlu edersiniz bu arkadaşınızı..

Buraya kadar okuduysanız teşekkür eder, hepinize esenlikler dilerim.