içinde pervanesi, süngerden yapılma bir filtresi olan, içinde bulunduğu odanın nemini suya dönüştürüp altındaki haznede biriktiren bir alet. elektrikle çalışıyor. sürekli çalıştığı, akıllı çalıştığı modları var. haznesi dolduğunda çalışmayı durduruyor. tam bir mühendislik harikası.

içinde bulunduğumuz odanın duvarlarının küf tutmasından mütevellit satın alınmıştı. hiç temizlik yapmadığımız ve camları kapalı tuttuğumuz için oluyordu. bütün sorunun camların kapalı tutulmasından kaynaklandığını akıl edememişlerdi. camları 30 dakikalığına açmam ve duvarları temizlemem problemin çözülmesi için yeterli oldu.

bu alet hala çalıştırılıyor, haznesini boşlatmaktan sapıkça zevk alıyorlar. alet çalıştırılmadığında çalıştırıyorlar falan. evin ortasında hiçbir işe yaramayan, gürültü yapan ve elektrik yakan bir şey var ve hiç kimse neden çalıştırıldığını sorgulamıyor. en ilginç olan kısmı da kapı pencere açık olmasına rağmen hala aletin çalıştırılıyor olması. makinenin bunlardan daha fazla beyin fonksiyonu var.

gerek yurtta gerekse evde suların soğuk akmasından şikayetçi olan bir sürü insan gördüm. hepsinin ortak özelliği banyoda 1 saate yakın vakit geçirmeleriydi. bunun haricinde benim de soğuk suya maruz kaldığım zamanlar oldu, bunlar bu oksijen israflarıyla benzer vakitlerde yıkanmaya çalıştığım zamanlardı.

suların soğuk aktığından şikayetçi olduklarını şimdiden görebildiğim, eğitimlere geç katıldığını, koğuşlarda laçkalık yaptık yapıp herkese rahatsızlık verdiğini, içtimaya zorla götürüldüğünü, sürekli ceza yediğini, üstlerinden, nöbetlerden, yemeklerden, akla gelebilecek her şeyden şikayet edeceğini bildiğim adamlarla 28 gün bot bağlayacak olmak onuruma dokunuyor. isterdim ki komutanlar askerde bir zeka pırıltısı görebilsin, sağını solunu öğretmek ve uygun adım yürümek dışında trickler de anlatsınlar.

sıkıntıdan bütün gün uyuyorum, küs zannediliyorum. evdekilerin zaten yüzlerini görmeye tahammül edemiyorum, seslerini duyunca anksiyetem tetikleniyor, dışarı çıksam ne yapacağımı bilmiyorum, her tarafta şempanzeler var, zaten daha çıkmaya çalışırken "nereye gidiyorsun" diye sorarlar, erken çıksaydım "neredesin" diye arayacaktılar. sakalkıran oldum. keşke başka derdim olsaydı da ilaç içip düzeltseydim.

kendime güvenim arttı yemin ederim. artık random npc'lerden daha az saygısızlık görüyorum.

evin dışında ne yapılır bir fikrim yok. çöpleri en az 1 hafta, en çok 3 hafta kadar atmıyorum. naylon torbayı bağlayınca koku yapmıyor. tek olsam alışverişe çıkmadan önce evdeki bütün malzemeyi bitirirdim (canım illa ekmek istediğinde lavaş yapıyorum, bunun haricinde pilav ve makarna ile karnımı doyurmak sorun olmuyor) ama aile ile yaşayınca ekmek almaya gidiyor, koli koli yumurta alıyorum (hayvan herifler 3 kişi bir oturuşta 10 yumurta yiyorlar). son 2 yılım böyle geçti. ondan önceki 4-5 yıl mecburen derslere gidiyordum, okul bittiği gibi eve dönüyordum. ondan önceki 12 yıl da sabah okula gidiyor, akşam eve geliyordum.

Bu yüzden uyuyamıyorum.

kurumsal yerlerde asgari + bir miktar para olarak tahmin ediyorum ama boyacılık, mobilyacılık, inşaatçılık, kaynakçılık gibi gerçek işlerde yapılan ustalık ve usta gibimsilik ücretleri şu anda kaç bandındadır merak ediyorum? en son işten ayrıldığımda 5250 tl maaşım vardı, iş görüşmesine gidince asgari ver yeter aybii demek istemiyorum.

böyle bir oyun var mıydı sizce? uyduruyor olabilir miyim? eminem'in kaburgalarını aldırması gibi bir efsane miydi?

İlkokulda beden eğitimi derslerinde seçmiyordular. Sevilmediğimi biliyordum. Sevmediklerini sonra başkalarından duydum zaten. Ünide arkadaşı olanların dersleri benümkinden iyiydi çünkü birlikte bir şeyler yapıyorlardı, kopya bile çekiyorlardı, ben mal gibi tek takıldım, sonra 3 defa üniversite bıraktım zaten. Sokağa çıkma yasakları hayatımda bir şey değiştirmedi. Online sınavlarda ben kopya çekmedim, arkadaşları olanlar hep birlikte girip mezun oldular. Ben şimdi işsizim, onların muhakkak işleri vardır ama hiçbiriyle iletişimim olmadığı için bilmiyorum. Zaten sosyal medyam da yok.