Profil: DoğuştanNinja | DonanımHaber Forum

Şimdi Ara

@DoğuştanNinja

Takip Et 4 takipçi

Özel Mesaj

10 Kasım 2014
Tarihinde Katıldı

Takip Ettikleri
4 üye

Görüntülenme
Toplam: 3 (Bu ay: 0)

359813 Gün Cezalı
355977 gün 22 s. 57 dk. kaldı

Fırsat Ekle

Gönderileri

Tümü (4)

Sadece Konular (4)

Sadece Bağlantılar (0)

DoğuştanNinja (Ahmet Yılmaz) · Konu Dışı altına konu açtı. 11 yıl

Neden Okula Gidiyoruz?

15 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

DoğuştanNinja (Ahmet Yılmaz) · Konu Dışı altına konu açtı. 11 yıl

Başıma Gelenler (Bayılmışım)

11 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

DoğuştanNinja (Ahmet Yılmaz) · Konu Dışı altına konu açtı. 11 yıl

Herkes 1 Fidan Dikse

5 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

DoğuştanNinja (Ahmet Yılmaz) · Konu Dışı altına konu açtı. 11 yıl

Tek başınaydım, her zaman olduğu gibi. Ailem yoktu yanımda, ne ailem, ne sevdiğim adam. Tek başıma kalmıştım. Issız ormanı ısıtan tek şey, yırtıcı kuşların sesiydi. Üşüyordum. Isıtanım yoktu. Yalnızdım, her zaman olduğu gibi.
Yalnız...
Kollarımı gövdeme sarıp, ısıtmaya çalıştım kendi kendimi. Ürpermiş gözlerimi, etrafımda gezdirdim. Gündüz olan o orman yeşilliği gitmiş kendini karanlığa bırakmıştı. Etraf kapkaranlıktı, siyah olmayan tek bir şey vardı; o da ormanı dolduran dumansı sisti.
Yalnızdım. Ama korkmuyordum.
Sanki birileri koruyordu beni, güvendeydim. Oysa ki, kimse yoktu burada. Ben vardım, ve ağaçlar...
Peki neden biri varmış gibi hissediyordum?
Neden buradaydım?
Neden kormuyordum?
Neden güvende hissediyordum?
"Öleceğim." Diye geçirdim içimden. "Soğuktan değil belki ama, yalnızlıktan öleceğim."
Soğuktan titreyen kollarıma dökülen siyah örtü refleksen arkama dönmeme sebep olmuştu.
Üşümüyordum.
"Yalnız değilsin."
Arkamdan gelen ufak mırıldanış, ürpermeme falan neden olmamıştı. Tam tersine. Sanki onu tanıyordum.
Sanki beni kurtarabilecek tek kişi oydu.
"Kimsin?" Diye mırıldandım etrafımda dört dönerken. "Neredesin?" Diye de devam ettirdim sorumu.
"Tam yanındayım. Hep yanındaydım."
Söylediği cümleler sadece sözleri barındırmıyordu. Duygular vardı içlerinde hepsinin.
Güven.
Temizlik.
Tutku.
En baskını, "güven"di şu anda, güvendiğim tek kişi oydu. Ailem, yıllardır tanıdığım arkadaşlarım, sevdiğini sandığım adam değil. Ona güveniyordum.
Ne diye tanımadığım, hatta suratını bile görmediğim birine güveniyordum ki?
"Yanımdasın, biliyorum. Sadece bana kendini göster."
Mırıldanışımın üstüne karanlığın ardından bir ışık sıyrıldı, bana doğru.
Güzeldi. Çok güzel.
Karamel rengi gözleri parıldıyordu bana bakarken. Düzgün burun yapısı, kaş yapısı, dudak yapısı, yüz yapısı ve vücut yapısı. Sanki her şeyiyle mükemmel yaratmıştı Tanrı onu. (Tanrı kelimesini bende pek sevmiyorum.) Korumacı tavrını takınmış, beni süzerken mükemmeliyet dudakları yukarı doğru kıvrılmıştı.
"Benden korkma. Lütfen."
Mırıldanışının ardına ona biraz daha yaklaştım. Ancak, bana yakınlaşmak yerine benden uzaklaşıyordu. Ona ne kadar yakınlaşsam, bir o kadar uzaklaşıyordu benden.
Neden kaçıyordu?
Ona bu kadar yakınlaşmışken neden dokunamıyordum?
"Benden neden kaçıyorsun?" Ona doğru adım atmaya devam ettim."Lütfen, sana dokunmama izin ver."
Mırıldanışıma aldanmayarak, arka arka yürümeye devam etti. Ayaklarımdaki bütün o soğuk ısı boşalırken, daha yeni yeni anlamıştım güneşin altında olduğumu.
Daha demin karanlık ormanda değil miydik biz?
Hangi ara bu cennetten farksız yere geldik?
"Isınabildin mi?"
Bütün sorularıma rağmen hala beni düşünüyordu. Beni koruyordu. Kimsenin korumadığı kadar koruyordu beni. Vücudum ısınırken, gözlerimin karşımdaki mükemmeliyete bakarken uyuştuğunu hissettim.
Neden bu kadar mükemmelsin?
Güneş vücudumu kavurmaya başlayınca, en yüksek sesle inledim.
"Gitmelisin. Seni buraya getirmemeliydim. Buradan gitmelisin."
Pekala, neden burada olmamam gerektiğini söylediği halde onun yanında kalmak istiyordum?
Neden aynı zamanda onun söylediklerine de uymak istiyordum?
Ne yapacaktım peki?
Canım yanıyordu, ışıldayan o güneş, yakıyordu tenimi. Kıpkırmızı olmuştu her yerim. Ama yine de kopamıyordum ondan. Onu istiyordum.
Söyleyebildiğim tek cümle "Sana dokunmama izin ver." Di.
"Bana dokunamazsın, yanarsın çünkü."
Dudakları mükemmel bir şekilde yukarı kıvrılırken kollarımdan tutunarak ittirdi beni karanlık ormana tekrardan. Vücudumdaki yanıklar iyileşmeye başlamıştı. Son söylediği şeyler beynimde yankılanıyordu.
Benden korkma, lütfen.

7 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

Resimler

https://forum.donanimhaber.com/cache-v2?path=https%3a%2f%2fforum.donanimhaber.com%2fstore%2fd5%2f5c%2f4e%2fd55c4effd1eef73d700eaccd3000a9a1.jpg&t=1&text=0&width=87

https://forum.donanimhaber.com/cache-v2?path=https%3a%2f%2fforum.donanimhaber.com%2fstore%2f2b%2f69%2f56%2f2b6956166acdf5766ebeb4f2cd93a158.jpg&t=1&text=0&width=87

2 Galeride Göster

Temel Bilgiler ve İstatistikler

Aktiflik: Şu anda DH'de değil
Son Giriş: 10 yıl önce
Son Mesaj Zamanı: 11 yıl
Mesaj Sayısı: 0
Gerçek Toplam Mesaj Sayısı: 114
İkinci El Bölümü Mesajları: 0
Konularının görüntülenme sayısı: 602 (Bu ay: 8)
Toplam aldığı artı oy sayısı: 12 (Bu hafta: 0)
En çok mesaj yazdığı forum bölümü: Konu Dışı / Off Topic

Mesajları

İkinci El Referansları

Neden Okula Gidiyoruz?

Başıma Gelenler (Bayılmışım)

Herkes 1 Fidan Dikse

Barbara Palvin ve Siyah