Hayatımdan nefret ediyorum

quote:

Orijinalden alıntı: QQ All Night

Merhaba ben A;16 yaşındayım ve hayatımdan nefret ediyorum.Bu dönemlerde çoğu kişinin böyle düşündüğünü söyleyecek olacağınızı tahmin ederek başlıyorum cümlelerime.İçimi dökmek istiyorum yoksa çıldıracağım.

Lise 3 öğrencisiyim, Ders notlarım ortalama (TM okuyorum (Lise 2 mf okumuştum arkadaşlarımdan ayrılmamak için 11.sınıfın başında tm'ye geçtim) YD Okumayı istiyorum ancak ailem çok karışacağı için okuyamıyorum.) Burdan başlıyorum.

Backstory: Babam zengin. Fakirken evlenmişler annemle, babam parayı bulunca annemle eskiden ilgilendiği kadar ilgilenmemeye başlamış ve şu an ise nerdeyse boşanma öncesindeler(30 yıllık evliler(ikiside 58 yaşında))2 Abim var x ve y , y Büyük x ortanca ben sonuncu oğlan. y bilkent uluslararası ilişkileri 1.likle bitirdi sonra evlendikten 1 ay sonra böbrek yetmezliği teşhisi konup hayatına öyle devam etti, amcamdan böbrek aldı o böbrek iflas etti , her cumartesi diyalize gidiyor, ve boşandı yakın zamanda. x hep futbolcu olmak istedi. Bir zamanlar bursaspor'da oynadı sonra başkalarının kasti sakatlamaya çalışmaları başarılı olunca bir daha futbol oynayamadı şu an babamın yanında çalışıyor. annem emekli türkçe öğretmeni. babamın şirketi var restorasyon. x onun yanında çalışıyor(x'de evli) . anne ve babam ayrı evlerde yaşıyorlar ancak boşanmadılar. babamla abimler zamanında çok kavga ettiler çoğu kez abilerimin ayaklarına sarılıp ağladım çocukken biraz daha büyüdüğümde onların ayakları yerine kendi yatağımda ağlamayı tercih ettim.dipnot: 3 yaşından beri bilgisayar oynuyorum ve anne babamın yabancı dilleri olmasa bile benim de tam tersi süperdir.çocukluğumdan beri ingilizceye hayran kaldığım için çok iyi bir ingilizceye sahibimdir(ve konuşabiliyorum.)Bu arada babam teknoloji düşmanıdır.(parası vardır ama elinden gelse evdeki tüplü televizyonu led tv'ye tercih eder.)

herşey 3 sene önce annemin farklı evde yaşama fikriyle başladı. çok da güzel bir fikirdi hem babamdan para alıcaktım hem annemin yanında kalıp özgürlüğün tadını çıkartıcaktım.Babamlar istemesede biz taşınmıştık. İlk 2 sene idare eder bi şekilde geçindik gittik. Şu an 3. senemiz ve annemle herşeyin kavgasını yapmaya başladık.Ben okulu okumayı sevmeyen, bilgisayar oynayan,dershanem olduğu halde asıp arkadaşlarımla takılan bir öğrenci oldum(fazla özgürlükten olsa gerek) annemde çoğu zaman bana katlandı. bilgisayar benim neredeyse hayatımın %50'si. %30ı kızlar(ergen olunca..) %20'de diğer ihtiyaçlar.Babam benim her zaman mimar olmamı istemişti. abilerim her zaman bilgisayar mühendisi. bende bu fikirlerle büyüdüm ancak bir süre sonra bu 2.seneden 3.seneye geçerken benim bilgisayar mühendisi olamayacağımı anladım.(anca dank etti.)(matematik ve fen derslerim çok kötüdür.)Bende bu yüzden uluslarası ilişkiler/mütercim tercümanlık okumak istiyorum.Bilgisayarda ise hobi olarak izlediğim film ve oyunlar hariç profesyonel seviyede oynadığım 1-2 oyun var.Ve ciddi olarak o oyunlarda bir kariyere sahip olmak istiyorum.bu da doğal olarak aileme ters düşüyor.

Sorun şu ki ailem benden çok şey istiyor. ve ben bunları yerine getiremeyeceğimin farkına vardıkça içimi bir karanlık basıyor.onların gururunu onların umutlarını yıkmak istemiyorum ancak elimden birşey gelmiyor.Şu an bu yazıları yazarken annemin içerden gelip dün yine mi okula gitmedin diye bağırışı olsun. Keşke seni doğurmasaymışım diyerek yatışı mı olsun.benim kalbim bıçak saplanmışcasına ağrıyorken bu yazıları yazmam mı olsun herşey çok boş geliyor artık.yapasım yok bazı şeyleri.herhangi şeyleri.hiçbirşeyi.

sizlerden destek istemek için yazmadım bunu ancak başka söyleyebileceğim kimse olmadığı için bunu yazıyorum.ve kalbimdeki buruk acının yarın sabah ölü bedenimden geçmiş olmasını dileyerek yatmaya gidiyorum. iyi geceler.