Artık asla mutlu olamayacağıma ikna oldum, hep kafamda olumsuz şeyler kurup kendimi üzüyorum, iyi bir şey olsa bile kısa süreceğini biliyorum, artık bu duruma o kadar alıştım ki mutlu olmak da istemiyorum, her gün bir şey olsa da aniden ölsem ne güzel olur diye düşünüyorum, zevk aldığım ve ilgilenmek istediğim bir şey de kalmadı Geçen amfide bölümden tanımadığım birisi beni çevirip endişeli şekilde neden bu kadar mutsuz duruyorsun diye konuşmaya çalıştı, aynı şekilde yine sınıftan pek muhabbetimin olmadığı başka biri de yanıma gelip iyi misin falan dedi, kendim fark etmiyorum ama artık nasıl bir noktaya gelmişsem dışarıdan görenler benim için korkuyor, derslere de gelesim yok da devamsızlıklar girildiği için mecbur geliyorum |
Bildirim