Üniversite Öğrencileri Hayal Kırıklığına Uğrattı (2. sayfa)

Ahhh ahh. İstediğim bölüm istediğim üniversite. Bir bitse YKS, bir bitseeee...

hocam bende ytü’de okuyorum hazırlıktayım daha diğer üniversitelerin aldığı önlemleri görünce başta moralim bozuldu sanki önlemi fazla abartan üniversite=iyi üniversite gibi düşündüm ve ytü fazla rahat olunca moralim bozuldu haliyle ama online eğitimde önlem bi noktada boş gibi de geldi sonradan, öğrenmek de cidden öğrencilere kalmış bu her üniversite için geçerli sınavda omzunuza telefon bantlayın diyen üniversite için de ytü için de

bu kadar kıt kafalı olunur anca

kendini sınav eğitim yalan diye kandıranlar bu sınavlar zaten bir şey ölçmüyor diyip kopya çekenler haklı mı sanıyorsunuz

peki ya iş hayatı böyle değil gençler öğreneceksiniz yok efendim göreceksiniz diye zırvalayan kendini yüksek bilgili sanan insanlar mı haklı

herkes sanayide mi işi öğrenmek istiyor sanıyorsunuz not ortalamasına önem veren akademik veya yurtdışı odaklı kariyer düşünen insanların hakkına girdiğinizi gram fark edecek kapasiteden yoksunsun kalmışsınız

ve buna da kılıflar hazır ne yazık ki

katılıyorum

staj başvurusu yaptiğim kurum öğrenciler için sınav yaptı sorulan sorularin okulda gördüğüm şeylerle alakasi yok

yorum bu kadar

bi de sonrasında küfürde etmişler sie diye sakdqwdqddwqdlwddwq

Bir savunma şirketinde staj yaparken YTÜ' den insanlarla da çalıştım ve senin dediğin gibi hiç çalışmak istemeyen ve kaytarmaya çalışan tiplerdi. Belki bana böylesi denk geldi bilemedim. Boğaziçi ,Gazi ve Koç üniversitelerindeki insanlar diğerlerine göre daha çalışkan insanlardı.

2000 yılında yazı hayatıma bu problemi tartışarak başladım. 20 sene sonra hiçbir şey değişmedi, son zamanlardaki şartlar dolayısıyla durum daha da ağırlaştı.

Gerçi gençlerini dış dünyaya yollayan tek ülke Türkiye değildir, lakin Türkiye’ninki gerçek anlamda bir beyin göçüdür ve şaşarak izleyeceğimiz bu göç tarihinin acı gerçeklerine Türkiye toplumu hâlâ nasıl dayanıyor ve halen nasıl beyin üretimi içinde, bunu tartışmak ve tespit etmek çok zor.

İtalya 1861 yılında birliğini gerçekleştirdikten sonra 1920’lerin sonuna kadar 30 milyon gencini göçmen olarak yollamıştır. Bunun o toplumda yarattığı tahribat açık, dış dünyadaki İtalyanların sadece çok becerikli mafya mensupları olmadıkları ve hayatın her alanındaki öncülerinin olmasıyla da anlaşılır. Bilhassa İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Türkiye’nin kaderi tıbbiye ve mühendislik mezunlarının birkaç ay içinde Birleşik Devletler, Kanada ve Almanya’ya gitmesiyle çizilirdi. Göç durmazdı. Mesleğin ileriki yıllarında da devam ederdi.

20 SENEDE DEĞİŞEN YOK

2000 yılında yazı hayatıma bu problemi tartışarak başladım. 20 sene sonra hiçbir şey değişmedi, son zamanlardaki şartlar dolayısıyla durum daha da ağırlaştı. Nedenler muhtelif. En iyi okullarda okuyup şirketlere ve devlet hayatına girenler, hatta bunu dış ülkelerde yapıp diplomasını alanlar dahi bir müddet sonra sükût-u hayale uğruyorlar. Devlet yönetimi nepotist dediğimiz akrabacı, hemşerici, kulüpçü ve tarikatçı bir anlayışın elindedir. Bizzat sağ ve soldaki siyasi partilerde bile bu yapılanma görülmektedir. Yetenekli genç insan enerjisini ve mesleki aşkını dökeceği bir kanal bulamamaktadır. Özel sektörde bile bu özellikler işletmecilik mantığına aykırı şekilde görülmektedir. Orada daha tehlikeli bir durum vardır, şirket sahiplerinin içinde megaloman yapıdakiler bizzat istihdam ettikleri gençlerin hiçbir fikrini ve projesini ciddiye almazlar. Büyük şirketlerde bile kabuklaşmış kurmaylar, yenilikçi bilgilerle gelen genç menajerlere fırsat tanımazlar. Bu nedenle memleket gençliğinin yönü Atlantik ötesine uzanır.

devamını okumak için tıklayın https://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/ilber-ortayli/kose-yazarliginda-20-yil-gecti-turkiyenin-yarasi-degismedi-beyin-gocu-41680973

hangi bölüm?