Sürpriz: Yabancı sınırı kalkıyor (2. sayfa)

6+0+4 meselesi (Uğur Meleke)


Bu sütunu göz ucuyla takip edenler bilirler, yabancı kısıtlamasını ezelden beri sevemedim; uluslararası oyuncuların milli takımın önünü tıkadığına da hiç inanmadım. Çok da basit bir gerekçem var aslında: O yabancı oyuncularla kendi liginde rekabet edebilecek kadar iyi değilsen, uluslararası arenada o adamlarla nasıl yarışacaksın ki!
Tabii ki yerli futbolcuların Süper Lig kulüplerinde erken yaşta şans bulması (ve o yabancılarla erkenden, ivedilikle, yerel arenada rekabete girmesi için) bir pozitif ayrımcı uygulama söz konusu olabilir. Aslında halihazırda böyle bir uygulama var ama göstermelik: Mevcut talimatnameye göre ilk 18’de 1 altyapı oyuncusu bulundurma şartı söz konusu. Halbuki (yıllardır defalarca yazdığım gibi) bu göstermelik uygulamayı samimi bir hale getirsek, ilk 11’de 2; ilk 18’de 4 altyapı oyuncusu kriterini yürürlüğe soksak, belki de şu anda yabancı sayısını hiç tartışmıyor olacaktık.
Kriterleme basit: Altyapı oyuncusu demek, Türkiye’de herhangi bir kulüpte iki yıl eğitim görmüş 21 yaş altı oyuncu demek. Bunların en az ikisi ilk 11’de olmak üzere esami listesine en az 4 tane yazılmasını mecbur etseniz zaten ulusal takıma da, ülke futboluna da yeterli desteği vermiş olacaksınız. Bizi de bu kısır ve çağ dışı tartışmadan kurtaracaksınız sonsuza kadar.



Yurtdışında nasıl?

Her uygulamasını hayranlıkla izlediğimiz İngiltere’de buna benzer bir talimatname var asında: Malum, birkaç yıl önce Premier Lig kulüplerinin kadroları 25 kişiyle kısıtlandı. Bu 25 kişi içinde de en az 8 oyuncunun ya altyapınızda yetişmiş veya 21 yaşının altında olması gerekiyor.
Almanya’da herhangi bir yabancı kısıtlaması yok; İtalya’da geniş kadroda AB dışından 2, İspanya’da 3, Fransa’daysa ilk 11’de birlik dışından 3 oyuncu sınırlaması söz konusu. Zaten bizim için zurnanın zırt dediği bir başka nokta da burada.



AB oyuncusu konusu

Malum, 2004’te Nihat Kahveci, Avrupa Adalet Divanı’na gitti ve sadece kendisi için değil tüm Türk futbolcular için AB oyuncusu statüsünü kazandı. Türk futbolcuların bu statüyü kazanması nedeniyse basit: 1973’de AET ile imzaladığımız Ankara Antlaşması, 1995’te Çiller döneminde Gümrük Birliği’ne girmemizle somut hale geçirilmişti. Yani ta 18 yıl önce AET (yeni adıyla AB) ile imzaladığımız ortaklık anlaşması sayesinde tüm Türk futbolcular, Avrupa’da yerli oyuncu statüsünü kazandılar. Aynen, Avrupalı oyuncuların da gelecekte Türkiye’de yerli oyuncu statüsü kazanabileceği gibi. Bir gün Albert Riera, Dirk Kuyt veya Manuel Fernandes, üst mahkemeye giderler ve birisi mahkemeden kendi lehinde karar çıkarırsa zaten Türkiye’deki tüm AB oyuncuları serbest dolaşım hakkı kazanacaklar. Yani aslında yabancı kısıtlaması konusunu tartışmamız bile anlamsızlaşabilir önümüzdeki yıllarda!



Ne yapmalı?

Artık yabancı statüsüyle ilgili yapılabilecek fazla bir şey yok: Her şey bir AB oyuncusunun mahkemeden olumlu karar çıkartmasına bakıyor ki çok yakında (bu sezon olmasa bile gelecek birkaç sezon içinde) Türkiye’de AB oyuncuları serbest dolaşım hakkı kazanırlar gibi geliyor bana. TFF’nin ivedilikle atması gereken adımsa bence altyapı oyuncusu konusunda olmalı. Acilen kulüplere geniş kadroda 8, ilk 18’de 4 ve ilk 11’de 2 altyapı oyuncusu zorunluluğu getirilmeli. Kim bilir, belki o zaman FIFA sıralamasında Yeşilburun Adaları’nın da üstüne çıkarız artık!



Nöbet değişimi

Malumunuz, Milliyet Spor’da bir nöbet değişimi yaşandı; 8 yıldır şefliğimizi yapan değerli spor adamı Cem Şengül görevi Tayfun Bayındır’a devretti. Benim 8 yıldır omuz omuza çalışmaktan şeref duyduğum Cem Abi, artık bu sayfalarda köşe yazılarıyla okuyucularıyla buluşacak. Kendisine bütün spor servisimiz gibi ben de minnettarım. Demokrat, özgür ve bir o kadar da eğlenceli geçen son 8 yılımız için bir kez daha teşekkürü bir borç bilirim.
Ne mutlu bize ki Cem Şengül, bayrağı bir başka değerli arkadaşımıza, ciddiyeti ve çalışkanlığıyla gençlere her zaman örnek olmuş mesleğin kaydadeğer emekçilerinden Tayfun Bayındır’a devretti. Tayfun Bayındır dostumuz hiç şüphesiz Milliyet Spor geleneğini başarıyla sürdürecek, Namık Sevik emaneti bayrağı daha da yukarılara taşıyacak. Aramıza hoş geldin Tayfun Bayındır...



Futbol, kulüplere bırakılmayacak kadar ciddi bir iş

Öncelikle şunun tekrar altını çizeyim: Kulüplerin yabancı kısıtlaması konusunda TFF’ye yaptıkları itiraz son derece haklı. TFF, en azından AB oyuncusu konusunda doğru adımı atmalıydı diye düşünüyorum ben de...
Ancak Kulüpler Birliği’nin, aklına yatmayan her konuda TFF’yi değiştirmekle tehdit etmesi bence daha can alıcı bir detay. Şu anda mevcut TFF’yi görevinden indirmekle tehdit eden başkanlar, sadece bir yıl önce Aydınlar’ı da kaşla göz arasında alaşağı edip Demirören’i başkan yapmadılar mı? Peki sadece 1 yıl sonra tarih, o hazımsız kulüp başkanlarını mı yoksa Mehmet Ali Aydınlar’ı mı haklı çıkardı? Takdir sizin...

Şimdi yine bir konu kulüplerin hoşuna gitmiyor, yine açıkça TFF’yi devirmekle tehdit ediyorlar. Şu anda görevde olan TFF’nin davasında haklı ya da haksız olmasını bir kenara bırakın, bu şartlarda herhangi bir federasyonun sağlıklı çalışması, ülke gençliğini veya milli menfaatleri gözetmesi mümkün mü? 90’ların ortasında Ali Şen’in gönderdiği Şenes Erzik’e defalarca yalvarmadık mı geri gelmesi için?

Formül basit: Süper Lig kulüpleri, TFF Başkanı’nı belirleyen 302 oyun 126’sı direkt olmak üzere 200 küsürüne hükmediyorlar. Yani Türkiye’de Süper Lig Kulüpler Birliği istediği başkanı göreve getirebilecek, istediği zaman da indirebilecek kudrette. Bir ülke futbolunun kaderi yalnızca 18 Süper Lig kulübü başkanına bırakılabilir mi Allah aşkına? Siz tarih boyunca (Seba gibi az sayıdaki istisnalar hariç) Süper Lig kulüp başkanlarının kendi menfaatleri dışında birşeyi, hakkı, hukuku, gençliği, ülkeyi göz ettiklerini gördünüz mü sahi? Mesela bu başkanların tek bir gün, üçüncü lig yaş sınırından, amatör liglerdeki 27 yaş üstü 4 oyuncu kuralından, açık seçik insan hakları ihlalinden söz ettiklerini hatırlıyor musunuz?

Ben hatırlayamıyorum... Hatırlayamadığım için de bu sütundan defalarca yetkililere, başbakana, bakana, federasyon başkanlarına seslendim: TFF’nin kongre yapısını değiştirmeden bu ülke futbolunun belini doğrultmak mümkün değil. TFF’nin delege sayısı (uluslararası statünün elverdiği ölçüde) artırılmalı. 302 delegenin içine yalnızca 4 futbolcuyla 3 antrenörün değil, daha fazlasının girmesi sağlanmalı.

Delegasyon içine eski hakemler, sporcular, salt emekçiler sokulmalı. Süper Lig kulüplerinin oy ağırlığı yüzde 40’lardan yüzde 20’lere çekilmeli; çünkü futbol, Süper Lig kulüp başkanlarına bırakılmayacak kadar ciddi bir iş. Eğer bu hamle yapılırsa, koskoca ülke sporunu 18 Süper Lig kulüp başkanı değil, futbolun tüm paydaşları yönetir; belki o gün değişmeye başlar birşeyler...