Karınca, arkadaşı börtü böcekle birlikte ormanda kışa hazırlık için yiyecek topluyorlarmış (en sonunda ikna etmiş). Aradan bir süre geçmiş, karınca yanık kokusu almış ormanın derinliklerinden. Sonra bakmışlar ki ormanda bir yangın var. Yangına doğru ilerlemişler. Orman sakinleri orada yangını izliyorlarmış. Karınca cılız sesiyle bağırmış: - Arkadaşlar, yangını neden seyrediyorsunuz? Hep beraber söndürmeye çalışalım, daha sonra insanlar gelir, söndürür. Ancak elimizden geldiğince yapalım.
Bu sözleri işiten orman sakinleri, çaresizce sadece dinlemiş. Daha sonra bir tilki: -Karınca kardeş, ormanı zaten insanlar bilerek yaktı. Başka ülkeden Şeyh gelmiş. Biz söndüreremeyiz, söndürsek de tekrar yakarlar. Bırak boşver. Demiş. Bunu duyan karınca göle doğru yürümüş. Ağzına şu doldurmuş ve yangına doğru bırakmış. Sonra geri dönmüş ve demiş ki: -Maksat tarafımız belli olsun!