Profil: eglon | DonanımHaber Forum

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Ülke ve Dünya Gündemi altına konu açtı. 6 yıl

Yabancıları Ülkeye Kim Aldı?

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Xbox Genel Bölümü altına konu açtı. 6 yıl

Xbox360 satınalma yardım

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Araç tercih-kıyaslama altına konu açtı. 7 yıl

Chevrolet Lacetti Tavsiye Eder misiniz?

5 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Ülke ve Dünya Gündemi altına konu açtı. 7 yıl

İslam Peygamberinin Evi

1 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Kültür ve Tarih altına konu açtı. 7 yıl

Hangi Sünnete Uyacağız? "Harre Katliamı"

Doğrusunu ancak Yüce Allah Bilir. Yanlışlık varsa okuyan arkadaşlar düzeltebilir. Ancak ben bu yazıyı okuyunca irkildim.

Bedir Muharebesi zaferle bitmiş çok sayıda esir alınmıştır. Hz Resulüllah, alınan esirlerin durumunu görüşmek üzere, önde gelen sahabeleri ile toplanmıştır. Resulün göz nuru dostu Hz Ebu Bekir (ra) esirleri Medine’ye götürüp kefaret karşılığı ailelerine geri verip ekonomik olarak biraz rahatlamayı önerir. Hz Aişe’nin dediği gibi Hayber’in fethine kadar karınları tamamen hiç doymamıştır. Öneri kabul edilir.
O gecenin sabahında Hz Ömer (ra), güzel ahlaklıların baş tacı Hz Peygamber ve onun sadık dostunu çadırının önünde sıkkın ve endişeli bulur. Durumu sorduğunda bir önceki gün verilen karara ilahi makamdan itiraz geldiğini öğrenir. “Hiç bir Peygamber için Arzda ağır basmadıkça esirleri olmak doğru değildir, siz, Dünya malını istiyorsunuz. Allah ise Âhireti kazanmanızı diliyor ve Allah azîzdir, hakîmdir.” Açık bir azarlama vardır ayette. Adeta “ Biz seni insanların arasına ticaret yapmaya, para kazanmaya mı gönderdik?” denmektedir.
Karar, gösterilen hedeften sapma olarak değerlendirilmiş ve ilahi müdahale gelmiştir. İnsanlara rahmet olarak gönderilmiş Peygamber, ne kadar ihtiyacı olursa olsun, onların sırtından para kazanamazdı. Vahiy, hayat vermeliydi, esir etmemeliydi.
Peki ya o “Peygambere esir almak yakışmaz” emri nasıl anlaşılmalıydı? Ne yapacaktık esirlerle?
Uyarıdan anladığı ile harekete geçen Resulüllah esirlerden kurtulmanın yollarını aramaya başladı.
- 10 kişiye okuma yazma öğreten serbesttir.
- Kızınız ,Hz Zeynep esir kocası için Hz Hatice’den aldığı kolyeyi yollamış.
- Rica etsem onu bırakır mısınız?
- Ne demek Ya Resullullah. Senin hatırına arkadaşlarını da bırakırız.
- Felancı çok inliyor. Geceleri onun inlemelerinden uyuyamıyorum.
- Bırakalım istersen ya Resulullah.
- Arkadaşlarına haksızlık olur.
- Ya Resulüllah, senin kederlenmemen binlerce esirden kıymetlidir. Onları da bırakalım.
Hz. Resulüllah gelen şerden hayrı çıkarmasını[ii] bildi. “İyilik ve kötülük bir değildir. Kötülüğü en güzel bir şekilde sav. O zaman seninle kendi arasında bir düşmanlık olan kişinin, sanki samimi bir dost gibi olduğunu görürsün” ayetine hayat verdi. Bedir’de karşısına çıkanları Uhud’da yanında buldu.
Mekke’yi feth ettiğinde karşılayanlar arasında, kızı Zeynep’in ölümüne neden olanlar, yıllarca kendisine ve sahabesine işkence edip kovalayanlar, mallarına el koyanlar da vardı. Delikanlıların piri Hz Hamza’yı şehid edenler ve hatta ciğerini yiyenler de oralardaydı. Korku ile haklarında verilecek hükmü bekliyorlardı.
Ayet kulaklarındaydı rahmet peygamberinin; “Allah Resulüne esir almak yakışmaz. Aziz olan Allah’tır.” Ve kararını bildirdi endişe ile bekleyen kulaklara; “Ben size Hz Yusuf’un kardeşlerine dediğini diyorum. Bu gün size bir kınama yoktur…. “ Kılıç kaldırmayan kimse öldürülmedi. Hiç birinin kadını veya kızı cariye ilan edilip tecavüz edilmedi.
Kendisine gelen şerden dahi hayrı üretebilen[iii] Resulüllah, Taif Seferi'ne Mekkelilerle beraber çıktı.

Müminlerin gözbebeği Hz Resul’ü taşlayarak kandan bir heykele çevirip “hayatının en zor gününü” yaşatan Taifliler, müminlere yenilip teslim olduklarında Mekkelilerden farklı bir muameleye tabi tutulmadılar. Onlarında esirleri öldürülmedi, kadınları cariye yapılmadı.
Taifliler, birkaç sene sonra “Lebbeyk, Allahümme Lebbeyk” diyerek Allah’a yakarıyorlardı, Veda Haccında.
Ben-i Kureyza Yahudileri Medine Savunmasında, ihanet edip Müslümanlara arkadan saldırmanın bedelini ödemek üzere muhasara edildiklerinde, Hz Muhammed’in haklarında vereceği hükme razı olmayacaklarını ancak yakınlarda Müslüman olmuş eski dostları Sad Bin Muaz’ın (ra) vereceği hükme razı olup teslim olacaklarını söylediler. Her iki taraftan da Sad’ın hakemliğine razı olacaklarına dair yemin alındı. Ve Sad bin Muaz Yahudilere , Yahudi Şeriatından hüküm verdi. [iv]
Verilen hükme razı olacağına yemin eden Resulüllah, yeminine sadık kaldı. Ellerine kılıç alanların hepsi öldürüldü. Diğerleri sürüldü.
Veda haccında, onlardan kimse yoktu.
Yıllar sonraydı. Resulüllah’ın pak bedeni toprağa emanet edileli uzun zaman geçmemişti. Aziz torunu Hz Hüseyin’in mübarek başı kesilmiş, bal mumu ve reçine ile sırlanıp bir mızrağın ucuna geçirilmişti. Mızrağa, Peygamberin 9 yaşındaki torunu Hz Zeynep ve Hz Hüseyin’in 3 yaşındaki oğlu Hz Zeynelabidin de zincirlenmişti. Bu acayip kafile şehir şehir, kasaba kasaba, köy köy, sokak sokak 2 yıl gezdirildi. Görmeyen, ibret almayan, korkmayan, dersini almayan ve yeni Kral/halife Yezid bin Muaviye’ye tabi olmayan kalmasın diye.
Hz Peygamberin öpmeye kıyamadığı başı ve onun iki küçük sebisini bu halde görmek Müslümanlar arasında büyük bir infiale neden oldu. “Allah, Resulünün torunlarına yapılan böyle bir zulmü affetmez. Tarafımızı belli etmemizi bekliyor. Herkes tarafını belli ettiğinde Semud’un, Eyke’nin başına gelenler bizim de başımıza gelecek.” düşüncesi her tarafa yayıldı. Darbe (dabbe) gelmeden tarafını belli etmek isteyen Müslümanlar 10 ila 200 kişilik gruplar halinde 2000 civarında ayaklanma gerçekleştirdiler.
İçlerinde en büyüğü peygamberin en yakınındaki sahabelerden Hz Aişe’Nin yiğeni, Hz Zübeyr ‘in oğlu Abdullah’ın çevresinde toplananların ayaklanması oldu. Abdullah bin Zübeyr, ordusuna komutan olarak, gerdek gecesinden doğruca savaş meydanına koşan, cenazesini meleklerin yıkadığı rivayet edilen Hanzala’nın oğlu Abdullah’ı komutan atadı. Şam hariç her taraftan ona biat edildi. Şam yönetimi, Şam ahalisinin de Abdullah bin Zübeyr’e biat edeceğinden korkunca haccın aslında Kudüs’e yapılacağını iddia ederek Kudüs’ü Hac mekanı ilan etti. Ve Şamlıları, Hac farizasını yerine getirmek için Kudüs’e yolladı.
Ama Hz Hüseyin’in başına gelenler onlarında başına geldi. İhanete uğradılar. Medine’nin içine çekilip peygamberin ve arkadaşlarının kazdığı hendekleri yeniden kazıp büyüttüler. Birileri kapıları açtı. 12.000 kişilik Yezid’in ordusu Medine’ye girdi. 3 günlük yağma çıkarıldı. 3 gün boyunca askere her şey serbestti. Çoğu sahabe hanımı veya kızı olan kadınların tamamına, cariye denilip tecavüz edildi. 9 ay sonra Dünya’ya gelen 300-1000 arasında çocuğa, İslam tarihinde “Harre Yetimleri” diye not düşüldü.
Korkunç bir kıyım yapıldı. Erkeklerden daha önceden Yezid’e biat etmemiş kimse sağ bırakılmadı. Öyle ki hendekler cesetlerle dolduruldu ve develerin şehre girmesi o cesetlerin üzerinden sağlandı.
Aziz Kur’an da adları övülen Bedir harbinin şahitlerinden geriye kalan son 60 kişide Medine’de idi.
Geri kalanlar Yezid’in komutanının ellerine yapıştılar, yalvardılar. “Dokunmayın onlara. Bunlar Bedir’den, Resulüllah’tan kalan son hatıralar. Neden öldürüyorsunuz. Sürün onları. Esir alın.”
Cevap geldi, Yezid’in komutanından.
“Siz ayeti duymadınız mı? “Allah Resulüne esir almak yakışmaz.”
Harre gününden sonra yeryüzünde Bedir ashabından kimse kalmadı.[v]
Yaşayan ve yaşatılan Yezid’in sünneti oldu.

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Fenerbahçe altına konu açtı. 7 yıl

Bedri Baykam Sorunu Yazmış...

Yaklaşık 25-30 senedir Fenerbahçenin maçlarını takip eden biri olarak aşağıdaki yazıyı okumanızı tavsiye ederim.

Fenerbahçe’nin başı ağrıyor. Vücudu gövdesi sancılı. Söylenecek şeyler bir kitap doldurur. Biz burada ancak bir makaleye sığacak kadarını gündeme getirebileceğiz.
Herkes şu anda Fenerbahçe hakkında teşhis-tedavi, sorun-çözüm diye ahkam kesiyor. Ben de bu kulübü 1960 yılından beri tüm hücrelerimle takip ettiğim için, bu zor günlerde iki laf etmem lazım diye düşündüm.
Gerçekleştirdiği büyük tesisleşmenin ardından 3 Temmuz kumpas sürecindeki direnci ve kararlılığıyla Türkiye’ye yön vermeyi başarmış büyük bir Başkanın, Fenerbahçe tarihinde unutulmaz bir yere geçiş yaptığı da ortada. Başkanın yirmi yıla yakın süren ve genel anlamda üstün sportif başarılarla dolu görevini Yargıtay beraat onayından sonra bırakmaya karar verdiğini kamu oyuna açıklamış olduğu uzun bir süreçten geçiyoruz. Bu yurt içi ve yurt dışı başarılara karşın, daha geniş anlamda dönemsel bir Fenerbahçe analizi veya özeleştirisi yapmak için bu fırsatı kullanmak önemli. Yoksa kronikleşme temayülü gösteren bazı hatalardan kurtulmak mümkün olmaz.Bu sorunlar, günlük maç aldı-verdi, az gol attı çok gol attı tartışmalarının tamamen dışında değerlendirmeler.
BÜYÜK BAŞKANLAR BİLE, YILDIZ FUTBOLCU VE HOCALARIYLA ANILIR
Fenerbahçe bir spor kulübü ve kabul edelim her şeyden önce A takımının performansıyla futbolda anılıyor. Gerek Türkiye’de futbol başladığından beri aldığı kupalarla gerek 1950’lerin sonunda Türkiye ligi başka bir formatta başladıktan sonra oluşan ebedi puan cetvelindeki açık ara birinciliğiyle Türk futbolunun baş lokomotifi. Hemen bir soru eklemek istiyorum: Fenerbahçe deyince herkesin aklına ne gelir? Benim aklıma Lefter gelir hatta ondan önce Zeki Rıza sporel gelir, Can Bartu gelir Şeref Has gelir, Ogün Altıparmak gelir, Sasu, Serkan, Cemil, Rıdvan, Osman, Ostoyiç gelir. Ziya, Oğuz, Schumacher gelir. Van Hooijdonk, Alex, Rüştü gelir. Daha onca isim sayarız. Aklımıza futbolcular gelir, yöneticiler gelmez. Yöneticilere, başkan saygı duyulur ama onlar bir kulübün simgesi, bayrağı olmaya çalışmazlar. Simge olacak sporcuları yetiştirirler, seçerler, transfer ederler, onların elde ettiği başarılarla gurur duyarlar. Süleyman Seba bile o dönemdeki oturmuş kadrosu, yıldızları ve şampiyonluklarıyla anılır. Fenerbahçe’de de Faruk Ilgaz, Ali Şen ve Aziz Yıldırım için beklenen budur. Yoksa Fenerbahçe deyince akla üç başkan ve yedi yönetici gelecekse, o takımın halkla ilişkisi kopmaya başlar. Çünkü sokaktaki çocuğu başkan veya yönetici ile hareketlendiremezsiniz, evin içinde vazoyu veya pencereyi kıracak şekilde şut attıramazsınız, forma satın aldırmak için babasının bacağına yapıştıramazsınız. Fenerbahçe’de şuanda heyecan yaratacak simge bir futbolcu yok! Hiçbir dönemde olmayan birşey bu... Yanlış anlamayın Volkan Demirel veya Mehmet Topal var ama onlar oynadıkları pozisyon nedeniyle golcü simge olamazlar. En son unutulmaz ismimiz Alex oldu. Bir de savaşçı futbolcu rolü önemlidir taraftarlar için... Mesela Basri Dirimlili, Serkan Acar, Nezihi, Ümit Özat, Emre Belözoğlu gibi mağlup olmayı kabul etmeyen savaşçı cengaverler. Maalesef son dönemlerde bu futbolcu gruptan da pek eser kalmadı Fenerbahçe’de. Gökhan ve Caner ise hassas konular... Camianın bir kesiminde gidenlerin üstüne hemen çizik atıldığı için durumları pek gündeme gelmez. “Sen onun ne dediğini, ne yaptığını biliyor musun?” diye sorular sorulur, kılıçlar çekilir. Özellikle çocuklar, gençler, taraftarlar bu konularla ilgilenmezler “gönlümde taht kuran bu isimler neden rakip takıma gittiler?” diye hesap sorarlar. Sonuç şudur ki, ülkenin en iyi bekleri artık rakipte görev yapıyor... Ha, bir sonuç daha var: Fenerbahçe, şu anda kimi pahalı ve ünlü futbolcuların oynadığı toplama bir takım olarak görünmektedir. Ne oynanan futbolun, ne oyuncu diyaloglarının oturmuş bir takım görüntüsüyle alakası yoktur.
Orası hassas bir alandır. Harcanan milyonlarca doların dışında bir sihirli bölgedir. Doğru yönetilirse, kendisinden on kat pahalı takımları da alt edebilir.
ARTIK ROBOTLAR OYNASIN İNSAN YERİNE, ÜZÜLMEYELİM!
Bakın ben futbolcuları gözümde büyütmeyi çocukluğumdan beri çok severim. Can, Ogün, Sasu, Revivo, Rapaiç, Van Hooijdonk, Alex gibi yıldızlarla gönül bağlarım vardır. Şu anda takımda böyle bir bağ kurabildiğim hiçbir oyuncu yok. Hatta daha ağırını söyleyeyim mi? Böyle bir futbolcu olacak olsa, artık bu duyguya maniyi olurum “aman aman kimseyi sevmeyim” derim. Çünkü nasıl olsa yakında satılır veya kaçar veya istenmeyen adam ilan edilir. Mesela 70’lerdeki Brezilyalı efsane Didi kadar yeni teknik direktörlerimizi sevdiğimi düşünün, ben ne yapacağım? Her yıl sonu geldiğinde“bak bu isim meğer ne kadar değersiz bir adammış” mıdiyeceğim? Allah korusun, her an depresyonda yaşamam lazım. Sırayla Fenerbahçe’den koparılan futbolculara baktığımda aklıma şu öneri geliyor: futbolcular yerine robotlar alalım, robotlar oynasın. Sonra daha üst model imal edilirse de değiştiririz cep telefonu gibi... Çünkü aksi takdirdesürekli olarakkötü insanlığı da tescil edilen, taptığımız eski futbolcuların kan gölünün ortasında yaşayacağız! Buna ne kalp dayanır, ne de sinir. Bugünkü siyasi deyimlerle konuşalım: birini çok seviyorsunuz sonra öğreniyorsunuz ki meğer o da Fetocuymuş! İnanın hiçbir farkı yok.Bugün sırtınıza adını yazdırdınız futbolcu ertesi gün “hain” ilan edildiği zaman, sizde artık o formanızla “hainin destekçisi” haline geliyorsunuz! Staddakötü yan bakışların odağısınız! Ve maalesef bunun sonu yok...
2.SINIF YABANCILARA TESLİM EDİLEN FUTBOL TAKIMI
Mesela siz şu anda ki Hollandalı teknik direktör Advocaat’ı çok sevip onunla gönül bağı kuracak bir taraftar düşünebiliyor musunuz? Hiç merak etmeyin oda düşünmüyor zaten! Uzaktan yakından Fenerbahçe ile para bağı dışında bir ilişki kurduğuna kimse beni inandıramaz!Yine abartılı bir zamanlama hatası ile eski hoca yollandıktan sonrabaşkayabancı ismeyönelinerek malumhata tekrarlandı.Televizyon seyreden emekli bir hoca apar topar Türkiye getirildi,geldiğinden beri de suçu futbolculara atıyor. Buda yetmiyor, arada her sıkıldığında “dişçime gidiyorum, parkta dinlenmeye gidiyorum, evin musluğunu tamire gidiyorum” filan diye kaçıyor! Aynen kimin gibi biliyor musunuz? Kendi vatandaşı Hiddinkgibi! O da aynen Advocaatgibiher sıkıldığında milli takım futbolcularını seyretmeye gideceğine hemen Hollanda’da evine dönüp keyif sürer, her ay başı tıkırtıkıryatırılan maaşlarını afiyetle yerdi! Kimse şaşırmasın, Hiddink ne kadar başarılı olduysaAdvocaatda onun kadar başarılı olur! Pek yakında kovulabilir, ligi beşinci bitirebilir, bir sabah ansızın bahçesine dönebilir... Allah rızası için ne bekliyordunuz? Gelip Türkiye’yi, siyasetini, trafiğini, kebabını, kimin kimi olduğunu bilmediği bir ortamda, kendi seçemediği oyunculara birden alışıp, üç günde rakiplerini hiç tanımadığı ve ancak bir-iki hafta öncesinde getirildiği bir ligde mucizeler mi yaratacaktı? Buna inanan var mı?Benim Fenerbahçe’de başarılı bulduğum ve kalmasını istediğim her Hoca daapar topar kovuldu. Mustafa Denizli, Zico, Ersun Yanal gibi isimlerle de yollar ayrılıverdi. Halbuki takıma ruh veren hocalardı onlar, bunu herkes biliyor.Zico yabancıydı ama Brezilyalı oyuncularla suda balıklar gibi anlaşıyordu ve o takım ruhuyla oturmuştu. Şimdi bu ayrılan diğer hocalar hakkında da sürekli bir “iç bilgiler” trafiği oluşabilir. Ama dediğimiz gibi, bunlar gençleri, halkı ikna etmiyor.
SPORTİF DİREKTÖR DENGESİZLİKLERİ!
Fenerbahçe yöneticileri nedense bu sportif direktör sıfatını çok sevdiklerini iddia ediyorlar ama gerçeklerle bu durum örtüşmüyor. Mesela Aykut Kocaman, Daum dönemindeki sportif direktörlüğünden teknik direktörlüğe geçiş yaptığında, o makam sankibirden lağvedildi. Fenerbahçe bir kurum olarak o mevkiiye inansa, Kocaman’ın boşalttığı o koltuğa, mesela Cem Pamiroğlu veya benzer bir ismi oturturdu. Eğer sportif direktörlüğe gerek varsa, her zaman vardır. Bu yapılan Kocaman’a da bir iyilik değildi. Belki iyi bir sportif direktör, Kocaman-Alex krizini başka türlü yöntemlerle çözüp bu ağır fay hattının Fenerbahçe camiası içinde açılmasına izin vermezdi.
Geçen sene yaşanan Pereira krizi de tek başına gelmedi. Hatırlayacaksınız, o teknikdirektörle beraberTerraneo isimli sözde çok önemli bir adam getirildi ve Fenerbahçe transatlantiği ona emanet edildi. Biz de merak ettik, bu adamın hangi Türkiye ligi veya sosyolojibilgisine güvenilerek anahtarları ona verdik?? Bu sorunun yanıtının sağlıklı gelmesi mümkün değildi. Gelir gelmez hatalar başladı. Takıma ruhunu veren ve mağlubiyeti reddeder diye nitelediğimiz her oyuncuyu kovdu! Mesela Egemen, Bekir, Emre, Webo!(Takımın simgelerinden Semih de, onlardan iki yıl önce kovulmuştu, bir başka itici güç Kuyt ise bir yıl önce ülkeden tedirgin olarak kendi ayrıldı). Bu kıyımlardan sonra adam boşa kürek çekmeye başladı, on ay sonra da boş yere maaş aldığı ortaya çıkınca da postalandı. Kabahat Terraneo’da mı? Ne bekliyordunuz kendisinden? Hangi sürrealist başarıya imza atacaktı? Benden ne kadar Çin Gümrük ve Tekel bakanı veya sizden ne kadar Yeni Delhi Belediye Başkanıolursa Terraneo’dan da o kadar Fenerbahçe sportif direktörü olacağı malumdu! Ama nedense bu görülemedi...
Geçen yıllarda bu sportif direktör dengesizliklerinin daha büyük çapta bir hatası, Fenerbahçe’nin başına bir CEO getirilmesiyle gerçekleşti. Önce çok “modern” bir özlemle “artık her karar CEO’dan geçiyor” dendi, bu mevkiiye 2012’de Hakkı Hasan Yılmaz getirildi.Fakat aradan iki yıl geçmeden o da azledildi. Türkiye ortamında Fenerbahçe’nin başkanı ve yönetim kurulu ortada dururken her kararın bir CEO tarafından alınabileceği yine çok iyi niyetli ama gerçek ötesi proje gibi gelmişti bana! Aslında iki yıl uzun bile sürdü diyebilirim. Türkiye gerçeklerinde, CEO’nun bir kulübü yönetmesi mümkün değildir.
YILMAZ VURAL VEYA RIDVAN DİLMEN VEYA ŞENOL ÇORLU...
Pereiratakımdan uzaklaştırıldıktan sonra yeni isim aranırken ben Yılmaz Vural’ı önerdim. Sayın Başkan ve yöneticilere bu görüşü iletenler arasındaydım. Diyebilirsiniz ki Yılmaz Vural ne yapabilirdi? Emin olun o Hollandalı hocadan daha kötüsünü yapamazdı! Üstelik Türkiye ligini, rakiplerini, rakiplerin hocaların ne yediklerini, ne içtiklerini ezbere bilen bir insandı o. Boş zamanında gideceği yer yine Samandıra olacaktı, Hollanda değil... Herkese şans verilebilirken, Terraneolar, Pereira’larbaştacı edilirken Bir Türk’e güvenmemek nedendi? Ya da bu isim Fenerbahçe'nin eski bir futbolcusu olabilirdi. Mesela altyapı hocalarından Şenol Çorlu. Beynine, kişiliğine ve her zerresine güvendiğim büyük bir Fenerbahçeli. Ya da mesela geçmişte neredeyse takımın başında iki ay bile kalamamış olan Rıdvan Dilmen. Kimsenin onun futbol dehasından şüphesi yok! Türkiye’yi sevmeyen ve buralara sömürge gibi bakan, salt paraya koşan adamlara prim verip, iki gün sonra UEFA önünde mahkemelik olmaya değmezdi bence. Yabancı mı istiyorsunuz illa? O zaman getirin Obradoviç’in futboldaki dengini... İster Mourinho, ister ArseneWenger. AMA, bir şartla: en az 5 yıl takımı emanet etme kararlılığıyla. Aynı yıl şampiyonluk beklemeden.
STOCH
Bu kadar laftan sonra niye bir futbolcudan bahsediyor diyeceksiniz! Şu açıdan bakıyorum: elinizdeki malzemeyi iyi kullanamazsınız evinizdeki un, şeker ve kestane püresinden de pasta yapamazsınız. Şu anda Fenerbahçe’nin elinde bir Alex, bir Anelka, bir Aziz Pierre, bir Revivoyok. Bir Oğuz, Ziya veya Baroni bile yok. Şu anda bence Fenerbahçe’nin en iyi futbolcusu, kiradan dönen, takıma hep yedek giren Slovak oyuncu MiroslavStoch. Tartışmasız takımın en iyi şutörü, en iyi ver-kaç yapmayı bileni, ayağına en çok top yakışanı...Stoch, üst üste iki senedir takımda kalmak isterken hep kiraya verildi, ailenin dışlanan üvey kardeşi gibi hissetti kendisini. Halbuki onun gibi sorumluluk almayı bilen oyuncular takım da sürekli oynayacaklarını bilseler çok daha iyi sonuç verirler, risk alıp şut atarlar, adam eksiltirler, çilingir gibi çözüm ararlar. Çünkü kapasiteleri ve kumaşları buna müsaittir. Kumaşı ince basma veya suni deri olan oyunculardan zorla yeni Alexler, Messiler, Rapaicler, Ronaldolar, Aureliolar, Stochlarçıkaramazsınız! Fenerbahçe’de takımı ben kursam, en baştan dört kişiyi yazarım: Volkan Demirel, Kjaer, Mehmet Topal ve Stoch. Bu isimlere belki Volkan Şen’i ekleyebilirim, hepsi bu. Bunun ardından gün ve maçın gereklerine göre diğer bekleyen isimleri yerleştiririm. Hatanın neresinden dönseniz kardır. Çok para verildi diye, çok meşhur diye bir adam zorla takıma alınmaz. Bu oyuncunun ismi isterse Van Persie olsun fark etmez! Fenerbahçe bu hatayı Guiza ile tüm ikazlarımıza rağmen yaptı ve bedelini 2-3 yıl 10 kişi oynayarak ödedi. Şimdi zorla Van Persie’den bir Van Hooijdonk ve Alex karışımı çıkarılmaya çalışılıyor boşyere!Bunlar beyhude çabalar. Bunun yerine elinde olanlara bakacaksın, onlara da salt futbol bilgisi ile bakacaksın, önyargılarınla değil. Stoch bu takımın 4-5 değişmez oyuncusundan biri olmalı ve açık çekle serbest oynatılmalıdır. Bu takımı ancak onun gibi beyni ve ayağını paralel kullanabilen ve her yerden gol atabilecek yıldız adayları sırtlayabilir.Stoch şu anda nasıl oynatılıyor? Testiler kırıldıktan sonra, 10 dakika kala kurtarıcı rolüyle “hadi bakalım ne işe yaradığını görelim, çok iddialıydın ya” şeklinde kendisindengol beklenerek oyuna sokuluyor ve bu tavır ne Stoch’a ne de Fenerbahçe’ye yarıyor! Serbest bir Stoch, forvet arkası sorumluluk alarak şaşırtıcı şutlarla sezon başındaki gibi her an yine golleri sıralayabilir.İyi bir antrenör, ondaki cevheri görür ve “hata yapmaktan korkma, arkandayım. Her maç forma senin, çık zevkle işini yap!” der!30 milyon Euro’yu sokağa atacak alternatif çok! Mühim olan, elindeki cevheri görebilmektir. Somut söyleyeyim: Kimsenin ne oynadığını bir türlü anlayamadığı Josef de Souza’ya tanınan şans, Stoch’a tanınsaydı, Fenerbahçe liderini teoride menajer masalarında aramaya mecbur kalmazdı! Ya da olumlu örnekten gidelim: Nasıl hangi maç olursa olsun, Kuyt sürekli ilk 11 deydi, aynı güven ve şansın Stoch’a tanınması halinde, bir çok insanı şaşırtacak sonuçlar ortaya çıkabilir. Üstelik Stoch’un seyirci kredisi ve sevgisini düşündüğünüzdebu alternatifin ne kadar önünün açık olduğunu görürsünüz.Özetle Stoch’ta, ne ekerseniz onu biçersiniz. Şu anda olduğu gibi belirsizlik, küçümseme, güvensizlik aşısı ve kulüpten atma tehdidi yaparsanız, onu felç edip ayağını birbirine dolaştırır ve nal toplarsınız. Şayet tam tersine, ona burada sonsuz açık çek, dostluk ve güven verirseniz, karşılığını müstesna bir futbolcuya erişerek alırsınız. Tabii bu sonucu alabilmek için, futbolu ve ne yaptığını bilmek lazımdır. İsteyen deneyebilir.
SONUÇ:
Fenerbahçe, bu krizi ancak köklerine ve sevgi ortamına dönerek aşabilir. Takımın ve camianın şu anda ihtiyacı olan şampiyonluk kupasından çokdayanışma, pozitif-güleryüzlü tutum ve sinerji yaratma arzusudur. Fenerbahçe’nin kendisiyle, geçmişiyle, büyük rakipleriyle, toplumla barışması, kucaklaşması lazımdır.Hangi futbolcuların son dört-beş yılda hangi hatalarla yollandığını tekrar gözden geçirip, ciddi bir özeleştiri yapmaya mecburdur Fenerbahçe. Uzaklaştırmalarda kamu oyu önünde konuşulan gerekçelerin neden kimseyi tatmin etmediğini anlamalıdır. Fenerbahçe bu kavgacı, kendi kendini yiyip bitiren tavırdan uzaklaşmalıdır.
Dün Advocaat’la devamı için kararı alan Fenerbahçe yönetimine hayırlı olsun. Fenerbahçe’yi seven her ne şart altında olursa olsun takımının başarısını ister. Ama şu hiç bir zaman unutulmasın, konunun her şeyden önce galibiyet ve başarı arayışı değil, camia içi ateşkes ve koşulsuz barış arzusu olmalıdır. Herhangi bir başarı geldiğinde de derhal o başarıya ulaşanlar kutlanmalı, “Fenerbahçe’de hiçbir başarı cezasız kalmaz” sözleri tarihe gömülmelidir. Başarılı futbolcuya, hocaya “bizim paralı çalışanımız, elbette gol atacak, elbette şampiyon yapacak, işi bu” şeklinde bakmak, futbolun keyfini de, ruhunu da, inancını da yok eden bir tavırdır.Bu sözler, ancak taraftar kaçırır!
Başta söylediğimi, sonda da vurgulamak istiyorum: Futbolu futbol yapan, unutulmaz kılan, efsanesini yaratan, unutulmaz anlar, anekdotlar ve gollerdir. Takımı bilardo gibi oynatan hocalar, en estetik golleri, en beklenmedik anlarda atan yıldızlardır.0-3’ten maçları çeviren hocalar, golcülerveya sürpriz isimlerdir. Futbol yöneticilerle ve onların başarılarıyla anımsanmaz, iyi yöneticiler de zaten bunu istemezler...Fenerbahçe yönetimi, hepimize gurur veren şekilde 3 Temmuz süreci yıllarından alnının akıyla ve başarıyla çıkmıştır. Buna sayısız Fenerbahçeli olarak doğrudan fiili destek verdik. Şimdi isevakit, futbolun temel gerçeklerini ve değerlerini hatırlama vaktidir. Özeleştiri yapmayı başaramayan yapılar, ağır bedeller öder.Fenerbahçe köklerine, insana, iç ve dış barışa, dayanışma hatlarına kayıtsız şartsız dönmeye mecburdur. Bu konu bir taraftar olarak, her maçını kazanmasını can-ı gönülden istediğim takımımın ligde kaçıncı sıraya tırmandığından bile daha önemli bir konudur.

8 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Felsefe altına konu açtı. 8 yıl

İnsanlığın Başındaki En Büyük Bela - Yaşayan Putlar

İhsan Eliaçık yazısıdır. Sizlerle paylaşmak istedim.:
Kur’an’da Araplara ait üç putun “ismi” özellikle veriliyor.
Acaba neden?
Nüzul sırasına göre putların ismi ilk olarak Necm suresinde geçiyor. Yani 6 yıl boyunca putların ismi hiç geçmiyor. İlk olarak Necm suresinde üç putun ismi verilerek şöyle deniliyor:
“Lât ve Uzza’yı ve diğer üçüncüsü Menat’ı gördünüz mü?” (Necm; 53/19-20)
Sonra bunların aslında ne olduğuna geçiliyor. “Onlar” deniyor , gerçekte “Sizin ve atalarınız taktığı bir takım isimlerden başka bir şey değildir.” (Necm; 53/23) Yine “Onlar” deniyor “Zanna ve nefeslerinin arzularına tabi oluyorlar” (Necm; 53/23).
Kendi taktıkları bir takım isimler (esmâen semmeytumûhâ)…
Zan ve nefislerinin arzuları (tehve’l-enfüs) …
Demek ki “put” denilen şeyin insanın iç dünyasındaki kökü heva ve heves ve bunlar bir takım“isimler”den başka bir şey değil. İnsanlar o “isimlere” anlam yüklüyor ve perestij ederek yüceltiyorlar.
O “isimlere” dokundurtmuyorlar ve etraflarında atomu parçalamaktan da zor önyargılar oluşturuyorlar. Putları kırmak aslında bu “isimleri” alaşağı etmek ve etraflarında oluşturulan önyargıları kırmak demek oluyor.
**
Peki, madem putlar bir takım isimlerdir, taştan tahtadan yapılmış tasvirleri de nefislerin hevasının dışa vurmuş sembolleridir, dahası Lât , Uzza ve Menat’ın tahtadan taştan yapılmış tasvir ve heykellerinin şu an yerinde yeller esmektedir, o halde bu “isimlerin” hala Kur’an’da yer alıyor olmasının ve bizzat “isimlerin” anılmasının sebebi ne olabilir?
Bu putlar öyle bir şey olmalı ki hala yaşıyor, nefislerin hevasından kaynaklanıyor ve “isimlerinin”hala bir anlam ifade ediyor alması ve tapınç nesnesi haline getirilmiş olması lazım.
Hem de ne anlam ifade ediyor!
Hem de ne tapınç!
Bakın nasıl…
***
“Lât” kelimesi etimolojik olarak “ilah” kelimesinin bozulmuş hali ve mutlak otoriteyi ifade ediyor; El/Elot/Elat/Lat/Elohim/Allot//İlah…
Eski çağlarda Aramice/İbranice’ye kadar uzanan Arapça’nın kök dillerinde kişiyi “içeriden yöneten şey”, “mutlak itaat /otorite” kaynağı anlamında yukarıdaki kelimeler kullanılmaktaydı.
Demek ki Lât “isminin” bugünkü karşılığı “otorite” dediğimiz şeydir.
***
“Uzza” kelimesi bunu tamamlıyor. Kur’an’da kullanılan “Aziz” isminin daha değişik söylenişi. “Güç” “kuvvet” anlamına geliyor: Aziz/Mu’ız/Muaz/Izzet/Muazzez…
Demek ki Uzza isminin bugünkü karşılığı da “güç, kuvvet” dediğimiz şeydir.
***
Üçüncüleri olan diğer “Menat” ise yine çok tanıdık: Menna/Mamon/Money/Many/Menat/Manat…
O bildiğiniz “para” demek yani.
Çarlık Rusyası’nın para birimi: “Manat”
Bugünkü Azarbaycan’ın, Türkmenistan’ın hala para birimi; “Manat”
***
Lât: Otorite…
Uzza: Güç…
Menat: Para…
Şimdi ayeti yaşayan yorumu ile yeniden okuyalım:
“Otorite, güç ve üçüncüleri diğer para… Bunlar sizin ve atalarınızın takdığı bir takım isimlerden başka bir şey değildir… Onlar gerçekte zanna ve nefislerinin isteklerine/arzularına tabi oluyorlar…”
Nefislerinin istek ve arzuları otorite, güç ve para arzuluyor. Bunlara ulaşmak için, üçüne de perestij ediyorlar ve gözleri başka bir şey görmüyor, put gibi tapınç nesnesi haline getiriyorlar…
Otoriteyi, gücü ve parayı kendilerinde toplamak/biriktirmek istiyorlar. Bunları elde etmek için girmedikleri kılık, atmadıkları takla kalmıyor. Bunlar için savaşıyor, vuruşuyor, kan döküp fesat çıkarıyorlar…
Otorite: Devlet, saltanat, taht, lider, ecdad, egemenlik, sınır, ulus…
Güç: Silah, petrol, toprak, nüfus, nüfuz…
Para: Sermaye, banka, altın, gümüş, dolar, euro…
Yeryüzünde kan döküp fesat çıkarmak bunlar için olmuyor mu?
Yaşadığımız çağa dikkat ediniz…
Otorite sevdasından emperyalizm doğmuş.
Güç tapıncından faşizm doğmuş.
Para hırsından kapitalizm doğmuş.
İnsanlığın ezelî ve ebedî sorunu bu üçü; Lât (otorite), Uzza (güç/kuvvet) ve Menat (para) başka bir şey değil.
***
Ne diyor Kur’an bu üçüne karşı?:
Allah’tan başka otorite yoktur (La ilahe illallah)
Güç ve kuvvet yalnızca Allah’a aittir (La havle ve la guvvete illa billah)
Ve üçüncüsü: Mülk Allah’ındır (Lehu’l-Mülk).
Şimdi anlaşıldı mı bunların “ismi” neden veriliyor Kur’an’da.
Çünkü bunlar insanlıkta ölmeyen “isim”ler.
Yok olup gitmiş taşlar, tahtalar değil.
Bunlar yaşayan putlar: Lât, Uzza, Menat…

21 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

1

E

eglon (Bülent Arabacılar) · Ülke ve Dünya Gündemi altına konu açtı. 8 yıl

İşte Çocuk Tecavüzüne Yazıyla tepki böyle olur

Nihat Genç'inkalemine sağlık:
Deniz Zeyrek, Ahmet Hakan ve nice yandaş yazar gibi .ötümün kenarı yorumcular Ensar Vakfını korumaya çalışan laflar edince, cehaletin artık bataklığa dönüştüğü bu medya düzeninde tek satır yazmak gelmiyor içimden.
Okul, eğitim, mekan, nedir nasıl inşa edilmeli konusunda bilimsel tek cümleden habersiz bu koro karşısında boğulmak üzereyiz.Her odun kafalının anlayacağı şekilde tane tane yazalım.
Kiliselerde neden ‘sübyancılık, oğlancılık’ yüzyıllardır önlenemiyor, bunun bir kaç sebebi var, birincisi, günah çıkartma odası, ikincisi rahibe güven, üçüncüsü rahiple çocuk arasında özel ve mahrem bir ilişki kurulmasına izin veren ‘mekan’ ve dördüncüsü çocuğun yaşadığı suçlulukla itiraf etmeye korkması.
Modern eğitim kurumları bu dört hastalığı keşfetmiş, güven ve mekan ilişkisini bildiğimiz laik eğitimle devreden çıkartmıştır.
Bilimsel sonuçlardan gidelim, büluğ çağı kızlarda 11, 12 erkeklerde bir iki yaş daha ileri başlar, yapılan çalışmalarda bu normal hormonal dönem başlangıcında depresyon izleri bulunmuştur ve her insan evladı bu geçiş dönemini ‘bunalımlı’ yaşamıştır.
Bu geçiş döneminde insan yavrusu vücudundaki değişimleri gözler ve çoğunlukla bu değişimlere akıl sır erdiremez, bu dönemde kendini suçlu hissettiği için hayatının en kırılgan ve en savunmasız anlarını yaşar.
Bu savunmasız ve kırılgan günlerinde kendindeki değişimlere cevap veremediği ve kendini savunmayı bilemediği bilimsel bir gerçektir.
Bu dönemin atlatılmasında en iyi yöntem akranlarıyla oyun ve güvenilir çevre ve denetlenip gözlenebilen mekan’ın yapısıdır.
Bu yaşlarda yaşanan travmaları beyin ömür boyu unutmaz ve atlamaz ve silemez sıfırlayamaz, etkileri maalesef kalıcıdır.
Bildiğimiz karma ilkokul ve lise eğitimi bu ilişkileri ‘mekansal’ olarak düzenlemiştir, örnekle, şöyle:
Osmanlı’da ve Orta-doğu ülkelerinde oğlancılık ve sübyancılık’ın çok yaygın olmasına sebep bu mekanın mahrem özelliğidir, çünkü, usta çırak ilişkisini, gözetleyecek ve denetleyecek bir merci yoktur, usta-çırak kendi atelyesinin izbe odalarında baş başadır ve çocuk ustanın insafına bırakılmıştır, ve usta-çırak arasında çok büyük kast gibi bir ahlaki sertlik (büyüğe saygı, büyüğün baba gibi olması gibi) vardır.
Dini vakıflar dini eğitim müesseseleri, öğrenci-öğretmen ilişkisini düzenleyecek mekan ve mekan denetiminden habersizdir, bu anlamıyla, istismara çok açık yapılardır, gözetlenmesi denetimi ve tespiti imkansızdır, çocuk ve ailesi sustuğu takdirde elinizde sadece doktor raporu kalır, ki, bir çocuğun o yaşta kontrol için doktora gönderilmesi başlı başına travmadır.
Mesela laik eğitim dediğimiz ‘liseler’ bu ‘güven’ ve ‘mekan’ ilişkisini düzenlemiş, çocukları sapıkların insafına ve kimsenin kontrol edemediği boş loş odalara mahküm etmeyerek büyük ölçüde önüne geçmeyi bilimsel sonuçlarıyla başarmıştır.
Bu bilgiler tüm dünyaca ve sağlık kurumlarınca test edilmiştir ve en yüksek eğitim kurumlarının pedagoji ve çocuk eğitiminde bilimsel görüşleridir.
Bu bilimsel sonuçlara rağmen konuşulup yazılanları duyuyorsunuz.
Cehalet ancak zorbalara ve sapıklara hizmet eder.
Ekranlardan ve köşelerinden kalkıp ‘bu suistimal vakaları her yerde her kurumda olur’, diye cahilce ahkam keserken, hiç değilse, sizi okutan okulların sizi okutan öğretmenlerin nasıl bir pedagoji nasıl bir mekan ve oyun düzenlemesi içinde okuttuğunu doymak bilmedikleri bu ahmaklarıyla hiç farkında olmadıklarına şahit oluyoruz.
Madem bu yaşınıza kadar öğrenmemişsiniz, şimdi öğrenin, laik öğretim ‘mahremiyet’ alanına izin vermez..
Laik eğitim ‘mahremiyet’ ilişkisinin sınırlarını hem çizer hem gözetim ve denetime açık bir hale getirir.
Modern eğitim ve kurumlarından habersiz bu terbiyesiz ve küstah ve cahil kesime söyleyecek laf bulamıyorum, plaza ve marketlerde ‘ahlak’ satılmıyor ki alıp ceplerini doldursunlar diyeceğim, ama, bu vakıfların mahrem yapılarını hala koruyan bu zihniyette olanların hepsi mutlaka ‘zemzem’ suyu içmiştir.
Kendileri dövüldükçe kendilerine tecavüz edildikçe kendileri aşağılandıkça hala doğanın ve sahte Tanrıların kaderciliğine kendilerine bağlayanlar, sadece, okumamış cahil halkımız değil, görüyoruz ki asıl cehalet, talkımı verip bu vahşete dahi göğsünü siper edenlerde.
Kalpazanların sahte parası gibi sahte bir ahlak sahte bir siyasete öncülük etmek bu sahte ahlak için akıncılar gibi en öne atılıp savaşmak işte bu ünlü köşe yazarları ve TV yorumcularının işi olmuş.
Sorun sadece çocuklarımızın mekan ve güven ilişkilerini düzenlemek değil, sorunun en büyüğü, bu sahte özgürlükçü bu sahte ahlakçı bu sahte işbirlikçilerle ‘sınırlarımızı’ nasıl keskin hatlarla ayırıp ayıramayacağımız sorunudur.
Çünkü bu dangalaklarla sınırlarımızı belirleyemediğimiz takdirde suistismale uğrayan yalnız çocuklar değil, aklı başında okumuş gün görmüş eğitim almış hepimize, dangalakların yazılarına bakın, gözlerinizin önünde asıl bize akıllarınca nasıl tecavüze yelteniyorlar!
Otuz yıl aralıksız başörtüsünü laikliği tartıştınız ve laikliği şeytan kabul edip taşlayıp kovdunuz, koca otuz yıl hiç aklınıza gelmedi mi savunmasız küçük çocukların özel ve sosyal mekanlarını modern pedagoji nasıl düzenlemiş nasıl açık gözlem ve açık denetim aldığını.
Ayrıca eğitim gibi kutsal bir kurumu tarihlerin çözemediği bu hastalıklı mekanlarına terk ederseniz siyasi bambaşka vahşi bir sonuçla daha karşılaşırsınız:
O dini kurumların hepsi birbirini sevip sayan koruyan aynı mezhep aynı hiyerarşiden insanlar, birbirlerinin açığını vermemek için insanlığın utandığı böyle anlarda dahi birbirlerini korur, üstünü örterler, bu yüzden eğitimi bir dinin müridlerine bir mezhebin yandaşlarına veren kurumlar tam ikiyüzyıl önce köküyle yıkıldı.
Şu anda yaşanılan bu utanca sebep, cemaatlere bir yaygarayla önce sivil yaftası yapıştırılması sonra bir yaygarayla özgürlük ödülü verilmesi ve sonra laikliğin şeytanlaştırılıp yavaş yavaş bir toplumun en hassas kurumu eğitimin tekrar bilim ve pedagojiden nasibini almamış bu ortaçağ canavarlarına teslim edilmesidir.
Babamın son yıllarında eski bir 57 şavroleti vardı, şavroletin direksiyonunu bir virajda direksiyon simitini etrafında iki defa döndürmek zorunda kalıyordunuz ve nerdeyse direksiyonu çevirirken kollarınız birbirine bulaşıyor karışıyordu, ancak yeni otomobiller böyle değil, hafifçe bir eğimle artık viraj alınabiliyor.
Ey ahmak sürüsü, ortaçağınıza doğru karanlığınıza doğru direksiyonu fazla döndürmeyin, kollarınız aklınız ayaklarınız varlığınız tıynetiniz cehaletiniz her şeyi birbirine karıştıran bir karikatür kahramana dönüşüyorsunuz.
Çünkü şimdi üstünü örtmekte olduğunuz tecavüzler, mahrem ve özel alanları düzenlenmemiş mekanlarda tarih boyu patlamış ve vahşi ahlakınızla kanıksanmış hatta oğlancılık gelenek halini alıp kabul görmüştür.
Ve görülen o ki bu ‘ahlak’ ve bu ‘dangalaklık’ sizde oldukça, patlamaya ve her defasında ahlakınızı ve dininizi rezil etmeye devam edecektir.
Nasıl bir karikatür nasıl bir rezillik işte ortada, saçının telinin görülmesine müsaade etmeyecek feryat figan özgürlük diye bağıracak ama çocukların düzülmesine ya alkış tutacak ya susacak!
Alın bu iğrenç vahşi ahlakınızı duayla tesbihle fetvayla ve hatim indirerek siz kendi .ötünüze sokun!
Ve düzdüğünüz, tecavüz ettiğiniz çocuklarınızın adına "altın nesil" diyeceksiniz. Allah'a şükür anamız bizi tenekeden doğurdu.
Nihat Genç

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

E