Pathfinder: Wrath of the Righteous - İnceleme: 'CRPG açlığını doyuruyor'

Sıra tabanlı açık dünya rol yapma oyunları şüphesiz oyun dünyasının son dönemlerinde en favori türlerden birisi değil. Ancak yine de hatırı sayılır bir kitleye ve kitle potansiyeline sahip. Bu yüzden her yıl bir veya iki adet doyurucu sıra tabanlı açık dünya rol yapma oyunu görüyoruz diyebiliriz. Bu yıl bunların en başında Baldur’s Gate III gelmesini bekliyordum ancak ne yazık ki tam sürümün bu yıl çıkmayacağı açıklandı. Bu boşluğu da doldurabilmesi için bir oyuna güvenmiştim: Pathfinder: Wrath of the Righteous. Aslında aradığım yapım Divinity ve Baldur’s Gate’ten dolayı tam olarak yeni Pathfinder: Wrath of the Righteous’tu. Bu arada konusu açılmışken kısaca başka bir oyundan daha bahsedeyim. Her ne kadar çıkacağı döneme kadar adını duymamış olsam da bu türü sevenlerin Solasta: Crown of the Magister’a bakmasını öneriyorum. Şimdi bu incelememizin konusu olan Pathfinder: Wrath of the Righteous’a dönelim.

Yayıncılığını META Publishing ve Owlcat Games’in yaptığı geliştiriciliğini ise Owlcat Games’in yaptığı Pathfinder: Wrath of the Righteous, klasik bir sıra tabanlı rol yapma oyunu. FRP oynayanların veya daha önce bu tarzda bir oyun oynayanlar çok aşina olduğu bir yapım. Ancak geliştiren stüdyo daha çok bu tür oyunları sevenlerin bir araya geldiği bir ekip olduğu için yeri biraz daha ayrı. Özellikle ilk oyunda ve ikinci oyundaki kickstarter’da elde ettikleri desteklerle bu oyunları görme şansı yakaladık.

Karakter Yaratma Ekranı

Bu tarz her oyunun olmazsa olmazı kaliteli bir karakter yaratma ekranıdır. Bu oyunun karakter yaratma ekranı ise bazı açılardan çok iyi bazı açılardan ne yazık ki sınıfta kalmış durumda. İyi olduğu kısımdan başlayalım. Oyunda karakterinizin yetenekleri, puan dağılımları, ırkı ve sınıfı gibi kısımları çok detaylı bir şekilde özelleştirebiliyorsunuz. Özelleştirirken de karakterinizin gelecekte nasıl bir yol izleyeceğine dair de ufak fikirler edinerek özelleştiriyorsunuz. Yani bana göre gayet kaliteli bir kısım olmuş. Bu taraftaki sınıfta kalan kısım ise karakterin fiziksel özellikleri. Karakterin, dış görünüşü ile alakalı ne yazık ki çok fazla özelleştirme yapamıyorsunuz. Bu durum bazılarınız için çok önemli olmasa da böylesine özgürlük sunmayı hedefleyen bir oyun için bence çok gerekli bir özellik.

Zorluk Seviyesi Çeşitli

Oyunun başlangıcında hoşuma giden bir diğer detay ise oyunun zorluk seviyesi. Oyunda birkaç farklı zorluk seviyesi bulunuyor ve her seviyenin kendine göre farklılıkları oluyor. Yani sadece düşmanlar daha yavaş ölür gibi bir basitlik yok. Ayrıca istediğiniz zorluğa aldıktan sonra farklılıkları da dilediğiniz gibi değiştirebiliyorsunuz. Kısaca oyuna girerken karakterin fiziksel özellikleri hariç neredeyse her şeyi dilediğiniz gibi özelleştirebiliyorsunuz. Bu da bu türde bir oyun için gayet sevindirici.

Oyuna girmeniz ile birlikte klasikleşmiş bir şekilde ufak evren tanıtımı olmuyor. Direkt oyuna başlıyorsunuz ve bulunduğunuz bölgeye şeytanlar saldırıyor. O sırada da karakterleri, evreni ve hikâyeyi yavaş yavaş keşfetmeye başlıyorsunuz. Direkt hikâyeye girmek yerine bu tarz bir giriş olması şahsen benim çok hoşuma gitti. Oyunun hikayesi için kısaca şöyle demeliyim: Bu tarz oyunlarla hemen hemen aynı tarzda bir hikâyeye sahip. Şaşırtmıyor ama takip ettiriyor. Hikâye ise tercihlerinize göre ciddi anlamda şekilleniyor. Bu yüzden kararlarınızı verirken iyi düşünün.

Oynanış

Bu tarz bir oyunun elbette oynanış kısmı hatta daha çok savaş mekaniklerinin olduğu kısım daha önemli diyebilirim. Oyunun diyalogları da aslında bu türde bir oyun için oynanış hatta yerine göre savaş mekaniği sayılabilir. Oyunun diyalog kısmı gayet başarılı ve ayrıntılı. Nadiren istediğim cevabı seçeneklerde bulamadım (mantık çerçevesi dahilinde). Ayrıca karakterlerin ve çevrenin tasvirini de yine diyalog penceresinden gayet net ve detaylı bir şekilde yapıyor oyun.

Savaşlar

Oyunun savaş kısmı ise açık konuşmak gerekirse en keyif almadığım yer. Evet, dövüş tarzında her detaya siz karar veriyorsunuz, yetenekler çok çeşitli ancak nedense yeterli gelmedi. Fikir olarak her şey çok iyi ama savaş kısımlarında tat alamadım. Bu benim alıştığım tarza uygun olmadığı için olabilir. Normalde sıra tabanlı mekaniğe sahip olan oyunların savaş kısımlarına bayılırım, özellikle Divinity ve Baldur’s Gate 3 benim için bir hayli keyifliydi bu konuda. Bu yüzden bu konuda bir eleştiride bulunmayacağım. Eğer oyunu oynamayı düşünüyor ve bu yazıyı okuyorsanız YouTube üzerinden savaş kısımlarını kendiniz izlemenizde fayda var. Sonuçta bu tarz bir oyun için son derece önemli ancak benim sevmeme sebebim kişisel mi yoksa gerçekten bir sorun mu var anlayamadım.

Oyunun son bahsedeceğim kısmı ise sesler ve görseller. Görsel olarak bu tarz bir oyundan aslında sadece güzel tasarımlar beklemek gerek. Bu oyun da size bunu veriyor. Tasarımlar şaşırtan bir seviyede değil daha önce aşina olduğunuz tarzda. Kısaca ideal olarak tanımlayabilirim. Çok fazla sistem zorlayan bir oyun olmadığını da söylemem gerek.

Oyunda birçok karakter için seslendirme yapılmış olması da sevindirici. Ayrıca müzikler ve ortam sesleri de yine görsellik gibi ideal bir seviyedeydi.

Sonuç olarak Pathfinder: Wrath of the Righteous benim için keyifli vakit geçirdiğim, çaldığı zamanımın hakkını veren ancak ekstra bir şey vaat etmeyen bir oyun olarak kaldı diyebilirim. Kesinlikle başarılı bir oyun Pathfinder: Wrath of the Righteous ancak Baldur’s Gate III’ün erken erişim versiyonunun bende yarattığı özlemi gidermedi. Bu da sizin fark ettiğiniz gibi gayet kişisel bir yorum. Bu yüzden bu türü sevenlere bu oyunu rahatlıkla tavsiye ediyorum. Dediğim gibi bu tür için yılda bir veya iki tane doyurucu oyun çıkıyor ve Pathfinder: Wrath of the Righteous da bu oyunlardan birisi.

0 puan için her şeyiyle kötü rezalet bir oyun, 10 puan için eksiksiz muazzam bir oyun ve 5 puan için de ortalama bir oyun dersek, Pathfinder: Wrath of the Righteous için puanım 7.5 olur.