Şimdi Ara

Özgür Hayat

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
4
Cevap
0
Favori
143
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
1 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Arkadaşlar sizinle hayal dünyamı Bir Hikaye gibi paylaşmak istiyorum...Part part olacak.. Beğenildikçe Hikayenin devamı gelecek..
    Başlıyorumm...

    PART 1
    4 kişilik abazan gurubumuzla AVUSTURALYA ‘ ya tatile gitmeye karar verdik.
    Yıl boyunca yemedik içmedik para çoğalttık.Sırf Avusturalya için.Biletleri aldık valizleri hazırladıkkızları düşünerek hava limanının yolunu tuttuk.Uçağa bindik.Yaklaşık 20 saatlik yolumuz vardı.Kanat kısmında bizim dombili oturdu onun yanında da ben.Uçak kalktı.Etrafa baka baka yolculuğumuza devam ettik.Hostes geliyor gidiyor servisler geldi gitti derken yavaştan uçaktaki herkes zötünden solumaya başladı.Baktım uçak karanlık bende daldım uykuya.
    Bir ara uçak sallanmaya başladı bende fazla takmadım türbülans falandır deyip dötümü öttüre öttüre uyumaya devam ettim.Aradan 5 dakika geçmedi.Uçak daha kuvvetli sallanmaya sağ sola yalpalanmaya başladı.Bizimkiler uyandı noluyoz ak demeye başladı. hostes koşar adımla koridordan kokpite koştu kapıyı açıp içeri girdi.Bir süre çıkmadı.Sallantı daha da artmaya başladı.Biz aramızda cenabet binen kim lan demeye başladık.Uçaktaki herkes uyanmıştı.Kimisi uçak düşüyor demeye başladı.Kimisi elinde kitap dua okumaya kimisi yarraa yedik düşcez demeye başladı.Herkes korkuyordu.Kokpitin kapısı açıldı . hostes çıktı ve o Hayatımı değiştiren anonsu yaptı :

    PART 2

    DÜŞÜYORUZ…..
    Bu anonstan sonra uçağı ölüm sessizliği bürüdü.Kimseden çıt çıkmıyordu.O esnada uçağın burnu bir anda aşağı doğru yöneldi ve hızla düşmeye başladı.Sessizlik yerini kargaşaya bıraktı . Hostes emniyet kemerlerinizi takın oturun dese de insanlar ölüm korkusu ile bağırmaya devam ediyordu.Uçak hızlı bir şekilde düşmeye devam ediyordu.Ben camdan baktım.Hızlıca denize doğru düştüğümüzü gördüğümde donakaldım.Emniyet kemerimi taktım gözlerimi kapadım ve içimden bildiğim tüm duaları sureleri okumaya başladım.Bizimkileri unutmuştum ne yapıyorlardı neredeler hiçbir fikrim yoktu.Ben dualarımı okurken birden çok gürültülü bir ses işittim okyanusa düşmüştük.Uçak hızlıca su almaya ve okyanusun derinliklerine doğru batmaya başlamıştı.Tüm gücümle emniyet kemerimi çıkarttım.Suyun doldurduğu koridorda insanları eze eze uçağın kıç kısmına doğru koşmaya başladım.Uçak battıkça dikleşmeye ve benimde koşuşuma engel olmaya başlamıştı.Bu sefer de koltukların yardımı ile tırmanmaya başladım.Önüme gelen insanları iterek yolumu açtım.Kıç kısmına ulaşırken uçağın kapısı aralandığını fark ettim.Ordan çıkıp yüzeye varabilirsem hayatta kalabilirdim.Hemen en yakınımdaki koltuklar oksijen maskesini kaptım.Yüzüme takıp kapıyı açmaya zorladım .Tek kişinin geçebileceği aralıktan kendimi okyanusun serin sularına bıraktım...



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi 21Temmuz -- 19 Ağustos 2017; 17:24:50 >







  • Bekliyorum..

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bioshocktaki Rapture şehrine bağlanmazsa iyi
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.