Şimdi Ara

Nasıl sosyal olunur (KURTULMAM LAZIM BU ASOSYALLİKTEN) (2. sayfa)

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
62
Cevap
2
Favori
46.667
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 1234
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • quote:

    Orjinalden alıntı: Lo@ding

    salona git vücut yap.. anasını satayım karılar hemen iş atıyorlar salonda vücutçu abilere

    ee parayı nereden bulucam
    ama dediğin doğru valla
  • Öncelikle profesyonel bir destek al...
    Bir psikoloğa git...
    Güzel ülkem de sadece 'delilerin psikoloğa gittiği' gibi delice bir önyargı mevcut!
    Psikolog seni inceleyip karakter yapına, tipine, yaşına vb şeylere bakarak en doğru yönlendirmeyi yapacaktır.

    Ha utanıyorsan, kimseye söylemeden git devlet hastanesine cüzi bir ücret ile gereken kişi ile görüşebilirsin
  • quote:

    Orjinalden alıntı: metalok

    Öncelikle profesyonel bir destek al...
    Bir psikoloğa git...
    Güzel ülkem de sadece 'delilerin psikoloğa gittiği' gibi delice bir önyargı mevcut!
    Psikolog seni inceleyip karakter yapına, tipine, yaşına vb şeylere bakarak en doğru yönlendirmeyi yapacaktır.

    Ha utanıyorsan, kimseye söylemeden git devlet hastanesine cüzi bir ücret ile gereken kişi ile görüşebilirsin
    o kadar da değil yani tamam psikoloğa gitmek gerektiğini düşünmüyorum benim utangaçlığım söyle :1.Kızlara karşı biraz var amaöyle elim ayağım birbirine dolanmıyor 2.erkeklerle konuşurken kendimce doğru olanı söylemekten bazen kaçınırım nedeni ise karşımdakinin bana verebileceği tepki ... bu yüzden kimseyle konuşmak istemiyorum bunu nasıl yenerim



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi volkan... -- 11 Nisan 2008; 22:16:05 >
  • toplumsal işlerle uğraş derneklere falan takıl birşeyler için uğraşıyormuş havasını yarat bununla başla madem kız arkadaş yapamıyorsun..
  • quote:

    Orjinalden alıntı: volkan...


    quote:

    Orjinalden alıntı: kobEren

    hocam nerede oturuyosun

    ne oldu ki neden sordun



    sosyallik acısından yasadıgın yerde onemli merak ettim şehir olarak sordum zaten
  • quote:

    Orjinalden alıntı: kobEren


    quote:

    Orjinalden alıntı: volkan...


    quote:

    Orjinalden alıntı: kobEren

    hocam nerede oturuyosun

    ne oldu ki neden sordun



    sosyallik acısından yasadıgın yerde onemli merak ettim şehir olarak sordum zaten

    kocaelindeyim
    bende kanka oluruz diye sevinmiştim ama ankaradaymışsın
  • quote:

    Orjinalden alıntı: volkan...


    quote:

    Orjinalden alıntı: kobEren


    quote:

    Orjinalden alıntı: volkan...


    quote:

    Orjinalden alıntı: kobEren

    hocam nerede oturuyosun

    ne oldu ki neden sordun



    sosyallik acısından yasadıgın yerde onemli merak ettim şehir olarak sordum zaten

    kocaelindeyim
    bende kanka oluruz diye sevinmiştim ama ankaradaymışsın

    Kocaeli'nin neredesindesin?
    Merakdan soruyorum. Ben Darıca
  • GEBZEDEN
  • yasın kac benim yaşa yakınsın galiba
  • Bende asosyal bir kişiyim. Hiç arkadaşım yok desem yeridir.Zamanında çok zor şartlarda okudum. Hiç param yoktu.Hatta okuldan eve gelecek dolmuş param veya öğle yemek yemek için bile param yoktu. Dolayısıyla öğle tatillerinde sınıfımdakiler yemek yemek için bir yerlere giderken ben param olmadığı için öğle tatilini yanlız geçiriyordum. Yine boş derslerde onlar bilardo salonuna veya kafeye giderken ben param olmadığı için gitmiyordum. Zaten bir süre sonrada kimse hadi yemeğe gidelim, şuraya gidelim gibi tekliflerde bulunmuyorlardı. Benzer durum okul dışı çevredede geçerli oldu.
    Üniversite desen aynı. Haftalık 10 Tl harçlık alıyordum. Bu parayı yol parası yapsam aç kalıyordum. Yemek yesem kmlerce yol yürümekten ayaklarım şişiyordu.En kötüsüde fotokopiye verdiğimde hem aç ,hemde ayaklar su topluyordu.Parasızlık yüzünden üniversitede bile kız arkadaşım olmadı. Çünkü hfta 1 gün kafeye gidecek kadar bile para yoktu. Tabi bu parasızlığın bende aşırı derecede ezilmişlik, kendime güvensizlik hissi oluşmasınıda sağlıyordu. Sınıftakiler Bowling'e gidiyordu. Benim bırakın bowling oynamayı, bowling salonuna gideceğim kadar bile param hiç olmadı cebimde.
    Aile maddi durumu kötü olduğu için çevremizde iyi bir işe girmemi sağlayacak dayı amca da yoktu. Bu yüzden kendime şunu söylüyordum. Senin tek şanşın derslerine iyi çalışıp yüksek bir ortalama yaparak mezun olman.Cv'inde gözükecek bu not ile de iş bulmak .Yoksa iş bile bulamazsın.
    Bu yüzden üniversitede inek oldum.Sınıf 1.liği ile mezun oldum. Ancak mezun olduğumda kimsenin diplama notunu umursamadığını gördüm. Bİr dayımın olmaması iş bulmamı oldukça zorlaştırdı. Dahası yüksek not almak karşılığında iyice asosyalleşmem yüzünden bir çok özel firma iş bile vermedi. Çünkü firmalar girişimsel kişileri işe almayı tercih ediyor. Belki diploma notunun yüksek olması sizin mülakata çağrılmaznızı sağlıyor olabilri ama karşılarında sus pus bir insan gördüklerinde kapıyı gösteriyorlar.
    Neyse şu anda bir işte çalışıyorum ama bilgi ve becerim şu anda yaptığım işin oldukça üzerinde. Benim üstimde çalışan insanların kapasiteleri daha zayıf olmasına rağmen ağızları iyi laf yaptığı için onar daha çok saygı görüyor ve daha iyi şartlarda çalışıyorlar.Bense angarya işler yaparak hayatımı geçiriyorum. Bu durum beni kahrediyor.Birde yaş artık 30'u geçti.
    Sonuca gelecek olursam Maaşım iyi olmasada en azından dolmuşa para verecek, bir kafeye veya sinemaya gidecek kadar param var. Bu yaşıma rağmen hiç sevgilim olmadı.Dolayısıyla ne aşk dan ne işden yüzüm güldü. Artık böyle olmaktan bıktım. Bilgi be becerilerimle kesinlikle daha iyi bir iş ve artık sevgilim olsun istiyorum.Bunları sağlamamın tek yolu ise sosyal olmaktan geçiyor. Bu konuda ilerleme kaydetmem için ne yapmalıyım.

    Not: Bilgi derken teknik konularda bilgiliyim Kesinlikle entellektüel değilim. Edebiyat tarih coğrafya ,sanat veya sosyal konularda hiç bilgi sahibi değilim. Çünkü 30 lu yaşlarda olmama rağmen bugüne kadar hiç yaşamadım sayılırım. Şuandada sabah kalkıyorum iş akşam eve gelip yatıyorum. Tek yaptığım şey ayda birkaçtane film izlemek oda tek başıma. Bu güne kadar hiç sosyal aktivitede bulunmadığım için hiçbirini bilmiyorum. Örneğin ne tavla oynamasını ne yüzmesini nede futbol oynamasını. Dediğim gibi ben kendimi hiç yaşamamış olarak sayıyorum.
    Feci bunalım yaptım lütfen yardım edin.
  • hobi edin
  • kendini sevmelisin önce sonra destek al derim.
  • Hocam özel sektörde çalışıyorum. PAtronların elinden gelse uyutmayacak gece bile çalıştıracaklar bu vakit darlığında nasıl bir hobi buluyum. Mesela neyi önerirsiniz. Not maddi açıdanda beni zorlamaması gerekir.
  • SYBURG..
    anlattıkların çok içten ve doğru olma olasılığı yüksek...ailemde maddi sıkıntılar olmasada bende benzer sorunlar yaşadım..ve 30 yaş itibariyle hala netten nasıl sosyal olurum diye araştırma yapıyosam...:)..
    belki de bizim açmazımız bu..üniversiteyi bitirene kadar hayatı tek yönlü gördük...hayat derslerden ibaretti sonra dersler bitti iş başladı..ezile ezile çalışmayı bolca susmayı öğrendik...ama tamda bu yaşlarda artık farklı şeyleri sorgulamaya başladık..mutlumuyduk bunca çabaya karşın...hayır...bişeyler eksikti...bir doktorun konuşmasını dinlemiştim yemek yerken bogazına bişey kaçarsa karşındaki kişinin nasıl müdahale edeceğini anlatıyodu...biri ya yalnız yemek yiyosam o zaman ne yapmalıyım dedi...doktor hiç terddüt etmeden yalnız yemiyceksin diye cevap verdi...hayatta böyle bişey..kabul etsekte etmesekte sosyal varlıklarız..yalnız kaldığımızda arıza veriyoruz...benim kendimle ilgili attığım adım insan olmalı hayatımda iyisiyle kötüsüyle...ve bunun içinde sosyalleşmek şart...
  • Kursa yazıl, spora yazıl veya sokak basketbolu, futbolu, voleybolu oyna.. %80 sosyalleşirsin.
  • haftada 40 tl ile cort malesef. günde 20-30 la adam gibi takılırsın.
  • akşam ki maçı dışarda izle
  • quote:

    Orijinalden alıntı: syburg

    Bende asosyal bir kişiyim. Hiç arkadaşım yok desem yeridir.Zamanında çok zor şartlarda okudum. Hiç param yoktu.Hatta okuldan eve gelecek dolmuş param veya öğle yemek yemek için bile param yoktu. Dolayısıyla öğle tatillerinde sınıfımdakiler yemek yemek için bir yerlere giderken ben param olmadığı için öğle tatilini yanlız geçiriyordum. Yine boş derslerde onlar bilardo salonuna veya kafeye giderken ben param olmadığı için gitmiyordum. Zaten bir süre sonrada kimse hadi yemeğe gidelim, şuraya gidelim gibi tekliflerde bulunmuyorlardı. Benzer durum okul dışı çevredede geçerli oldu.
    Üniversite desen aynı. Haftalık 10 Tl harçlık alıyordum. Bu parayı yol parası yapsam aç kalıyordum. Yemek yesem kmlerce yol yürümekten ayaklarım şişiyordu.En kötüsüde fotokopiye verdiğimde hem aç ,hemde ayaklar su topluyordu.Parasızlık yüzünden üniversitede bile kız arkadaşım olmadı. Çünkü hfta 1 gün kafeye gidecek kadar bile para yoktu. Tabi bu parasızlığın bende aşırı derecede ezilmişlik, kendime güvensizlik hissi oluşmasınıda sağlıyordu. Sınıftakiler Bowling'e gidiyordu. Benim bırakın bowling oynamayı, bowling salonuna gideceğim kadar bile param hiç olmadı cebimde.
    Aile maddi durumu kötü olduğu için çevremizde iyi bir işe girmemi sağlayacak dayı amca da yoktu. Bu yüzden kendime şunu söylüyordum. Senin tek şanşın derslerine iyi çalışıp yüksek bir ortalama yaparak mezun olman.Cv'inde gözükecek bu not ile de iş bulmak .Yoksa iş bile bulamazsın.
    Bu yüzden üniversitede inek oldum.Sınıf 1.liği ile mezun oldum. Ancak mezun olduğumda kimsenin diplama notunu umursamadığını gördüm. Bİr dayımın olmaması iş bulmamı oldukça zorlaştırdı. Dahası yüksek not almak karşılığında iyice asosyalleşmem yüzünden bir çok özel firma iş bile vermedi. Çünkü firmalar girişimsel kişileri işe almayı tercih ediyor. Belki diploma notunun yüksek olması sizin mülakata çağrılmaznızı sağlıyor olabilri ama karşılarında sus pus bir insan gördüklerinde kapıyı gösteriyorlar.
    Neyse şu anda bir işte çalışıyorum ama bilgi ve becerim şu anda yaptığım işin oldukça üzerinde. Benim üstimde çalışan insanların kapasiteleri daha zayıf olmasına rağmen ağızları iyi laf yaptığı için onar daha çok saygı görüyor ve daha iyi şartlarda çalışıyorlar.Bense angarya işler yaparak hayatımı geçiriyorum. Bu durum beni kahrediyor.Birde yaş artık 30'u geçti.
    Sonuca gelecek olursam Maaşım iyi olmasada en azından dolmuşa para verecek, bir kafeye veya sinemaya gidecek kadar param var. Bu yaşıma rağmen hiç sevgilim olmadı.Dolayısıyla ne aşk dan ne işden yüzüm güldü. Artık böyle olmaktan bıktım. Bilgi be becerilerimle kesinlikle daha iyi bir iş ve artık sevgilim olsun istiyorum.Bunları sağlamamın tek yolu ise sosyal olmaktan geçiyor. Bu konuda ilerleme kaydetmem için ne yapmalıyım.

    Not: Bilgi derken teknik konularda bilgiliyim Kesinlikle entellektüel değilim. Edebiyat tarih coğrafya ,sanat veya sosyal konularda hiç bilgi sahibi değilim. Çünkü 30 lu yaşlarda olmama rağmen bugüne kadar hiç yaşamadım sayılırım. Şuandada sabah kalkıyorum iş akşam eve gelip yatıyorum. Tek yaptığım şey ayda birkaçtane film izlemek oda tek başıma. Bu güne kadar hiç sosyal aktivitede bulunmadığım için hiçbirini bilmiyorum. Örneğin ne tavla oynamasını ne yüzmesini nede futbol oynamasını. Dediğim gibi ben kendimi hiç yaşamamış olarak sayıyorum.
    Feci bunalım yaptım lütfen yardım edin.

    vay be helal olsun güzel ifade etmişsin kendini..okurken lanet olsun bu dünyaya demedim değil hani...


    para önemsiz para gereksiz herşey para değil diğenlere kapak olsun..
  • quote:

    Orijinalden alıntı: syburg

    Bende asosyal bir kişiyim. Hiç arkadaşım yok desem yeridir.Zamanında çok zor şartlarda okudum. Hiç param yoktu.Hatta okuldan eve gelecek dolmuş param veya öğle yemek yemek için bile param yoktu. Dolayısıyla öğle tatillerinde sınıfımdakiler yemek yemek için bir yerlere giderken ben param olmadığı için öğle tatilini yanlız geçiriyordum. Yine boş derslerde onlar bilardo salonuna veya kafeye giderken ben param olmadığı için gitmiyordum. Zaten bir süre sonrada kimse hadi yemeğe gidelim, şuraya gidelim gibi tekliflerde bulunmuyorlardı. Benzer durum okul dışı çevredede geçerli oldu.
    Üniversite desen aynı. Haftalık 10 Tl harçlık alıyordum. Bu parayı yol parası yapsam aç kalıyordum. Yemek yesem kmlerce yol yürümekten ayaklarım şişiyordu.En kötüsüde fotokopiye verdiğimde hem aç ,hemde ayaklar su topluyordu.Parasızlık yüzünden üniversitede bile kız arkadaşım olmadı. Çünkü hfta 1 gün kafeye gidecek kadar bile para yoktu. Tabi bu parasızlığın bende aşırı derecede ezilmişlik, kendime güvensizlik hissi oluşmasınıda sağlıyordu. Sınıftakiler Bowling'e gidiyordu. Benim bırakın bowling oynamayı, bowling salonuna gideceğim kadar bile param hiç olmadı cebimde.
    Aile maddi durumu kötü olduğu için çevremizde iyi bir işe girmemi sağlayacak dayı amca da yoktu. Bu yüzden kendime şunu söylüyordum. Senin tek şanşın derslerine iyi çalışıp yüksek bir ortalama yaparak mezun olman.Cv'inde gözükecek bu not ile de iş bulmak .Yoksa iş bile bulamazsın.
    Bu yüzden üniversitede inek oldum.Sınıf 1.liği ile mezun oldum. Ancak mezun olduğumda kimsenin diplama notunu umursamadığını gördüm. Bİr dayımın olmaması iş bulmamı oldukça zorlaştırdı. Dahası yüksek not almak karşılığında iyice asosyalleşmem yüzünden bir çok özel firma iş bile vermedi. Çünkü firmalar girişimsel kişileri işe almayı tercih ediyor. Belki diploma notunun yüksek olması sizin mülakata çağrılmaznızı sağlıyor olabilri ama karşılarında sus pus bir insan gördüklerinde kapıyı gösteriyorlar.
    Neyse şu anda bir işte çalışıyorum ama bilgi ve becerim şu anda yaptığım işin oldukça üzerinde. Benim üstimde çalışan insanların kapasiteleri daha zayıf olmasına rağmen ağızları iyi laf yaptığı için onar daha çok saygı görüyor ve daha iyi şartlarda çalışıyorlar.Bense angarya işler yaparak hayatımı geçiriyorum. Bu durum beni kahrediyor.Birde yaş artık 30'u geçti.
    Sonuca gelecek olursam Maaşım iyi olmasada en azından dolmuşa para verecek, bir kafeye veya sinemaya gidecek kadar param var. Bu yaşıma rağmen hiç sevgilim olmadı.Dolayısıyla ne aşk dan ne işden yüzüm güldü. Artık böyle olmaktan bıktım. Bilgi be becerilerimle kesinlikle daha iyi bir iş ve artık sevgilim olsun istiyorum.Bunları sağlamamın tek yolu ise sosyal olmaktan geçiyor. Bu konuda ilerleme kaydetmem için ne yapmalıyım.

    Not: Bilgi derken teknik konularda bilgiliyim Kesinlikle entellektüel değilim. Edebiyat tarih coğrafya ,sanat veya sosyal konularda hiç bilgi sahibi değilim. Çünkü 30 lu yaşlarda olmama rağmen bugüne kadar hiç yaşamadım sayılırım. Şuandada sabah kalkıyorum iş akşam eve gelip yatıyorum. Tek yaptığım şey ayda birkaçtane film izlemek oda tek başıma. Bu güne kadar hiç sosyal aktivitede bulunmadığım için hiçbirini bilmiyorum. Örneğin ne tavla oynamasını ne yüzmesini nede futbol oynamasını. Dediğim gibi ben kendimi hiç yaşamamış olarak sayıyorum.
    Feci bunalım yaptım lütfen yardım edin.

    gelecekteki halimi gördüm
  • Bende asosyalim ve çok mutluyum. Beni tek rahatsız eden şey ilerde iş görüşmesinde konuşamamak onada bir çözüm bulcam artık. Sosyal olmak bana ters. Kafeye gidip oturmak bana çok saçma geliyor hiç bana göre değil bu yüzden evde oturuyorum. Zamanında çıktım ama hiç bir zevk alamadım. Evde gitar çalıyorum, kitap okuyorum belgesel izliyorum akşamları koşuya çıkıyorum ve böyle mutlu oluyorum
  • 
Sayfa: önceki 1234
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.